Έτσι ο κ. Ερντογάν κατήγγειλε το σήριαλ ως ανιστόρητο. Πώς είναι δυνατόν ο Σουλτάνος αντί να κραδαίνει έφιππος το γιαταγάνι του να αναλώνεται σε ίντριγκες του χαρεμιού και να χαραμίζεται στις αγκαλιές των παλλακίδων του; Εδώ που τα λέμε έχει και κάποιο δίκιο. Πολύ ξενέρωτος για... Μεγαλοπρεπής και πολύ λίγος για Σουλεϊμάν ο πρωταγωνιστής της σειράς.
Η οργή του Ερντογάν «καθήλωσε» τους πιστούς στην Τουρκία αλλά δεν έπεισε τους τηλεθεατές. Σχήμα οξύμωρον θα πείτε, αλλά οι λογοκριτές δεν είναι πάντα και αποτελεσματικοί.
Είναι και τα χρήματα που κερδίζει η τηλεοπτική παραγωγή αφού πουλήθηκε στο εξωτερικό, είναι και ο λεβέντης ζεν-πρεμιέ, είναι και ο ερωτιάρης εξισλαμισθείς ρωμιός ,ο Πάργαλης, από την Πάργα που η ιστορία τον θέλει ευνούχο αλλά που το σήριαλ τον παρουσιάζει διαφορετικά, είναι και τα τερτίπια του γυναικωνίτη στο Τοπ Καπί, είναι όλα αυτά που γοητεύουν τους μη απαιτητικούς τηλεθεατές. Κατά τα άλλα, ο πρωθυπουργός έχει δίκιο. Το στρατιωτικό σκέλος του σήριαλ είναι απλώς για κλάματα.
Ο ιταλικός δάκτυλος και ο παροξυσμός της Μεγάλης Πύλης
Δεν έφταναν λοιπόν τα βάσανα του Ταγίπ Ερντογάν και η έγνοια που τον διακατέχει να επαναφέρει στην τρέχουσα ιστορία το οθωμανικό γόητρο και έρχονται οι Ιταλοί παραγωγοί να διασαλεύσουν την ιστορική τάξη. Η ανακοίνωση και μόνον ότι ετοιμάζεται μία ταινία που θα εξιστορεί την ήττα του Σουλεϊμάν μπροστά από τα τείχη της Βιέννης, σήμανε συναγερμό στο πρωθυπουργικό γραφείο. «Οι χριστιανοί αντεπιτίθενται» ήταν η οργισμένη κραυγή στους διαδρόμους της νέο-ισλαμικής έστω και σε light εκδοχή, εξουσίας στην Κωνσταντινούπολη. Και να τα πρωτοσέλιδα στη θιγμένη «Χουριέτ» και να οι τηλεοπτικές εκπομπές στα πρωινάδικα της τουρκικής τηλεοπτικής παραγωγής και να βεβαίως οι απαραίτητες πολιτικές επιπτώσεις. Γιατί όποιο θίγει τον Σουλεϊμάν, θίγει την Τουρκία και κατ’ επέκταση το Ισλάμ, και αυτό είναι πολύ σοβαρό ζήτημα.
«11 Σεπτεμβρίου 1683»
Αυτός είναι ο τίτλος της ταινίας που ανεβαίνει στους ιταλικούς κινηματογράφους στις 11 Απριλίου. Ο πόλεμος ωστόσο ήδη άρχισε. Οι Τούρκοι σχολιαστές την καταγγέλλουν ως αντι-ισλαμική ταινία και επισημαίνουν πως η ημερομηνία στον τίτλο παραπέμπει άμεσα στην υπόθεση των Δίδυμων Πύργων με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Οι παραγωγοί ωστόσο ανταπαντούν πως αυτή είναι η ημερομηνία της ήττας του Σουλεϊμάν.
Πρόκειται για μία κινηματογραφική αναδρομή στη ζωή του μοναχού Marco d’ Aviano, ο οποίος έπεισε κατά την ιστορία τους Πολωνούς να προστρέξουν για βοήθεια και να πολεμήσουν στο πλευρό των Αυστριακών. Για τους ιστορικούς, μία τέτοια απόφαση σ’ εκείνους τους καιρούς δεν ήταν και λίγο πράγμα. Αυτή η απόφαση των Πολωνών έγειρε άλλωστε τη ζυγαριά και ανέκοψε την πορεία του Οθωμανού Σουλτάνου προς δυσμάς. Αν και τους ζητήθηκε να συμμετάσχουν στην ταινία, οι Τούρκοι ηθοποιοί αρνήθηκαν. Τουλάχιστον έτσι ισχυρίζονται τα τουρκικά ΜΜΕ. Βεβαίως και για να πούμε του στραβού το δίκιο, η επιλογή της παραγωγής να προσθέσει στον τίτλο της ταινίας την ημερομηνία «11η Σεπτεμβρίου» είναι, πώς να το κάνουμε, προβοκατόρικη ενέργεια στις εποχές που ζούμε. Αφήστε που διάφορες πληροφορίες επιμένουν πως την ταινία προικοδότησε η Λέγκα του Βορρά, αυτό το συντηρητικό έως και ακροδεξιό πολιτικό συνονθύλευμα με έντονες ξενοφοβικές τάσεις που έχει συμμαχήσει με τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι. Κάτι τέτοιες πληροφορίες εξοργίζουν τους νέο-οθωμανούς και βάζουν φιτίλια στο τουρκικό πρωθυπουργικό μέγαρο.
Πρωταγωνιστής είναι ο Mirray Abraham ένα όνομα που άθελα του παραπέμπει σε εβραϊκές ρίζες σε μία εποχή που η Άγκυρα δεν χάνει ευκαιρία να εκφράσει την αντίθεση της με το Ισραήλ. Σκηνοθέτης είναι ο Rentzo Martinelli, ο οποίος ακούει τα σχολιανά του από τις τουρκικές εφημερίδες.
Και τώρα τι θα γίνει με τα… «κρουασάν»;
Η ιστορία γράφεται με την δική της ειδική συνταγή. Ορισμένες φορές διανθίζεται από κάποιες λεπτομέρειες που πολύ αργότερα προσλαμβάνουν σημασία. Έτσι λοιπόν, κατά τη διάρκεια της πολιορκίας της Βιέννης ένας Γάλλος ζαχαροπλάστης προκειμένου να συμπαρασταθεί στον αγώνα των αυστριακών χριστιανών κατά του Οθωμανού κατακτητή εφηύρε το περίφημο κρουασάν, αυτό το ειδικό ψωμάκι με την αφράτη ζύμη και την χαρακτηριστική γεύση. Το σχήμα του παρέπεμπε στην οθωμανική ημισέληνο και κάθε φορά που ένας έτρωγε ένα από αυτά αναλογιζόταν την απειλή του Σουλεϊμάν. Να δείτε πως οσονούπω το γαλλικό κρουασάν (ημισέληνος στα γαλλικά) θα αποτελεί παρελθόν στα σικ καφενεία της σύγχρονης Τουρκίας. Αν ο ιστορικός αυτός μύθος… επιβεβαιωθεί.
Φωτογραφίες από τα γυρίσματα:
ΠΗΓΗ zougla
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου