Τη φετινή Πρωτοχρονιά συμπληρώνονται διακόσια χρόνια από την ψήφιση του «Προσωρινού Πολιτεύματος» της Επιδαύρου, δηλαδή του πρώτου Συντάγματος της αναγεννημένης Ελλάδας. Το ψήφισαν με πανηγυρισμούς σε έναν πορτοκαλεώνα οι 59 «παραστάτες» της Α΄ Εθνοσυνέλευσης, που είχαν συγκεντρωθεί στο χωριό Πιάδα της Αργολίδας, τη σημερινή Νέα Επίδαυρο, τον Δεκέμβριο του 1821.
Παρόλα αυτά ο πόλεμος βρίσκεται σε υποχώρηση. Ο αριθμός των μεγάλων πολέμων έχει μειωθεί τα
Χρονιά σταθμό για τις Ένοπλες Δυνάμεις αποτέλεσε το 2021, καθώς μετά από πολλά χρόνια εξοπλιστικής «ανομβρίας» η πολιτική ηγεσία της χώρας προχώρησε, όπως είχε υποσχεθεί, σε σημαντική ενίσχυσή τους. Το 2022 φέρνει ακόμη μία μεγάλη αύξηση στον προϋπολογισμό του υπουργείου Εθνικής Άμυνας, κατά 17,5%, ενώ για τους εξοπλισμούς τα κονδύλια αυξάνονται ακόμη περισσότερο, κατά 34%.
Νέες εντάσεις στην συνοριακή γραμμή μεταξύ Κίνας και Ινδίας. Εντός των ινδικών συνόρων επικρατεί ακόμα Μαοϊκό αντάρτικο λόγω ορισμένων χωριών που κατοικούνται από κινέζους.
Ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός πως η ελληνική κυβέρνηση δημιουργεί μόνη της Ισλαμικά χωριά εντός της χώρας μας.
Επικρατεί μια ελαφρά «παρεξήγηση» σχετικά με τον εννοιολογικό ορισμό τέτοιων καταστάσεων. Υπάρχουν δυο καταστάσεις. Μια του Πολέμου και μια της Ειρήνης.
Ο Ερντογάν ξεκίνησε την πολιτική του καριέρα ως δήμαρχος Κωνσταντινούπολης, όταν στις εκλογές του 1994 έλαβε το 25,19% των ψήφων, υποστηριζόμενος από το Κόμμα της Ευημερίας (Refah Partisi) του Νετζμετίν Ερμπακάν, βασικού στελέχους του πολιτικού Ισλάμ στην Τουρκία.
Σημειώνεται ότι στις γενικές εκλογές της 24ης Δεκεμβρίου 1995 το Κόμμα της Ευημερίας κατέλαβε την πρώτη θέση, με ποσοστό 21,38% και 158 βουλευτές. Ήταν η πρώτη φορά που ένα κόμμα που αμφισβητούσε τον κοσμικό χαρακτήρα του τουρκικού κράτους και την επίσημη κεμαλική ιδεολογία, έβγαινε πρώτο στις εκλογές και διεκδικούσε την πρωθυπουργία.
Οι δηλώσεις των υπουργών Εξωτερικών και Άμυνας της Τουρκίας για την απαράδεκτη «λύση» στη βάση των «δύο κρατών», δεν νομίζω ότι θα αφυπνίσει τη βαθιά νυχτωμένη πολιτική ηγεσία της Κύπρου.
Για την ώρα, ασχολούνται με οτιδήποτε άλλο αφορά το μέλλον του νησιού. Προς το παρόν το ενδιαφέρον εστιάζεται στη συνέχιση της απίστευτης λαμογιάς που ταλανίζει την Κύπρο, σε όλα τα επίπεδα. Και βεβαίως, στην πολιτική «συνωμοσία» για να μην αλλάξουν οι παρέες που κυβερνούν και ταλαιπωρούν τον τόπο.
Μπορεί κάποιοι κύκλοι στην Ελλάδα να παρουσιάζουν την Τουρκία ως «στριμωγμένη και απομονωμένη» προσθέτοντας μάλιστα στο αφήγημα τους και την διαρκώς καταρρέουσα οικονομία που τελειωμό δεν έχει, αλλά ο αναθεωρητισμός και η ηγεμονική της πολιτική με τα προβλήματα ασφαλείας που δημιουργεί στην χώρα μας παραμένει και εκτιμάται ότι θα εκφραστεί ποικιλοτρόπως και ίσως πιο έντονα και το 2022.
Η Τουρκία στην χρονιά που πέρασε δεν προέβη σε μείζονα πρόκληση στρατιωτικού χαρακτήρα μετά το ξεδίπλωμα της εξαναγκαστικής της πολιτικής την περίοδο 2019-2020 και του ροκανίσματος των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων.
Η Τουρκία κινείται προς αχαρτογράφητα νερά. Ο Ερντογάν βεβαίως γνωρίζει που θέλει να την πάει, ακολουθώντας ένα σχέδιο τρελό και σίγουρα πάνω από το «μπόι» του, όχι όμως και η Τουρκία ως χώρα.
Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι οι Τούρκοι δεν ομονοούν σε αυτή την κατεύθυνση που τους απομακρύνει όλο και περισσότερο από τη Δύση.
Οι περισσότεροι αναλυτές νομίζουν ότι το τουρκικό καθεστώς έχει τελικό σχέδιο να συνταχθεί με τη Ρωσία, ωστόσο, αυτό είναι το φαινόμενο που αποκρύπτει την αλήθεια.
στους Α. Νικολόπουλος, Δ. Βερδελής, Ό. Τσουκαλά και Γ. Τσουμάνης.
01/01/2022
