Του Ν.Λυγερού
Έχουμε συνηθίσει στις διπλωματικές δηλώσεις κάθε κυβέρνησης που προσπαθούν να μας πείσουν μέσω μιας τεχνητής κινητικότητας ότι υπάρχει διάθεση εκκίνησης, χωρίς όμως κανένα αποτέλεσμα. Επιπλέον, όταν αυτές οι δηλώσεις προέρχονται από τους ειδικούς του διπλωματικού σώματος, κατανοούμε άμεσα ότι δεν έχουν καμιά υπόσταση. Μας θυμίζουν τότε τη φιλολογία δίχως φιλοσοφικό υπόβαθρο που προσπαθεί να μας πείσει μέσω μιας έντεχνης ρητορικής ότι ο ωραίος λόγος έχει μια αξία, ενώ ξέρουμε όλοι ότι είναι ψεύτικος και δεν έχει σκοπό την αλήθεια. Ξεχνούν όμως ότι ο ελληνικός λαός γνωρίζει τι σημαίνει ανάγκη και δεν ζει πια σε μια φούσκα ακόμα και αν αυτή είναι οικονομική. Κατά συνέπεια δεν τον ενδιαφέρει πια η κινητικότητα, αλλά περιμένει χειροπιαστά αποτελέσματα. Κι αυτό αφορά ειδικά τον τομέα των υδρογονανθράκων, όπου παίζει βέβαια ένα τεράστιο ρόλο η έννοια της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης.
Έχουμε συνηθίσει στις διπλωματικές δηλώσεις κάθε κυβέρνησης που προσπαθούν να μας πείσουν μέσω μιας τεχνητής κινητικότητας ότι υπάρχει διάθεση εκκίνησης, χωρίς όμως κανένα αποτέλεσμα. Επιπλέον, όταν αυτές οι δηλώσεις προέρχονται από τους ειδικούς του διπλωματικού σώματος, κατανοούμε άμεσα ότι δεν έχουν καμιά υπόσταση. Μας θυμίζουν τότε τη φιλολογία δίχως φιλοσοφικό υπόβαθρο που προσπαθεί να μας πείσει μέσω μιας έντεχνης ρητορικής ότι ο ωραίος λόγος έχει μια αξία, ενώ ξέρουμε όλοι ότι είναι ψεύτικος και δεν έχει σκοπό την αλήθεια. Ξεχνούν όμως ότι ο ελληνικός λαός γνωρίζει τι σημαίνει ανάγκη και δεν ζει πια σε μια φούσκα ακόμα και αν αυτή είναι οικονομική. Κατά συνέπεια δεν τον ενδιαφέρει πια η κινητικότητα, αλλά περιμένει χειροπιαστά αποτελέσματα. Κι αυτό αφορά ειδικά τον τομέα των υδρογονανθράκων, όπου παίζει βέβαια ένα τεράστιο ρόλο η έννοια της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης.