Του Ν. ΛυγερούΜε την υπογραφή του Δικαίου της Θάλασσας και τη θέσπιση της ΑΟΖ της, η Δυτική Αρμενία αλλάζει φάση και περνά ουσιαστικά από τη θεωρία αποφάσεων στη θεωρία παιγνίων.
Όσο ο αγώνας της ήταν μόνο και μόνο χερσαίος, καμία χώρα της περιοχής εκτός βέβαια από το κατοχικό καθεστώς δεν της έδινε σημασία. Τώρα όμως που διεκδικεί κυριαρχικά δικαιώματα και ειδικά στη Μαύρη Θάλασσα, η Γεωργία, η Ρωσία και η Ουκρανία ως διάδοχες χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, της δίνουν σημασία, η καθεμιά με τον δικό της τρόπο.
Διότι υπάρχει το πρόβλημα του Μπατούμ, της Κριμαίας και της διαδοχής όσον αφορά στην έννοια της μέσης γραμμής, αλλά και της οριοθέτησης των συνόρων, αλλά και την ΑΟΖ.