Γράφει ο Θεόφιλος Πουταχίδης
Ο σοφός Σόλων προχωρούσε πολύ πιο αργά από όσο θα ήθελε μέσα στον αχανή ναό της Σάιδας, αυτής της λαμπρής πόλης στο δέλτα του ποταμού Νείλου. Ακολουθούσε τον γηραιό Αιγύπτιο ιερέα που τον οδηγούσε από διάδρομο σε διάδρομο, προχωρώντας μπροστά του απελπιστικά αργά. Πριν από λίγη ώρα είχε μείνει έκπληκτος από τις αποκαλύψεις που του έκανε για τους ένδοξους Αθηναίους προγόνους του. Τώρα βιαζόταν να φτάσει, για να δει, για να διαβάσει αυτό που ο Αιγύπτιος του υποσχέθηκε. «Άκου Σόλωνα», του είχε πει πριν από λίγο, «εσείς οι Έλληνες είστε αιωνίως σαν τα παιδιά».1 Κι ύστερα αναφέρθηκε σε εκπληκτικά πράγματα.