Ερχονται
στιγμές στη ζωή που «δεν έχει νόημα να φυτεύεις λουλούδια στην άσφαλτο.
Μπήζεις έναν σταυρό και κάθεσαι στον ίσκιο του, ζώντας με το καρτέρεμα
της ανάστασης». Κι η ανάσταση μπορεί να φαίνεται κάποιες φορές πως αργεί
να έλθει, κάποια στιγμή όμως έρχεται και τότε πια όλα μοιάζουν ουρανός,
ή μάλλον όλα είναι ουρανός γιατί έχει σημάνει η φυγή από την
επιγειοποίηση και το φίλιωμα με το βόλεμα και την αταραξία.
(Διαβάστε στο “Περιοδικό”: Μάρτιν Λούθερ Κινγκ και Ιάκωβος, αυτοί που δεν σώπασαν)
Αυτό ακριβώς τόλμησε ο Ιάκωβος, να μοιραστεί το όνειρο της απελευθέρωσης των μαύρων από τον αδυσώπητο ρατσισμό και τον κατατρεγμό γιατί ο πλαστουργός είχε βάψει το κορμί τους αλλιώτικο και διέφερε από το δικό μας. Κι όμως ακόμα το όνειρο δεν έχει ολοκληρωθεί…
(Διαβάστε στο “Περιοδικό”: Μάρτιν Λούθερ Κινγκ και Ιάκωβος, αυτοί που δεν σώπασαν)
Αυτό ακριβώς τόλμησε ο Ιάκωβος, να μοιραστεί το όνειρο της απελευθέρωσης των μαύρων από τον αδυσώπητο ρατσισμό και τον κατατρεγμό γιατί ο πλαστουργός είχε βάψει το κορμί τους αλλιώτικο και διέφερε από το δικό μας. Κι όμως ακόμα το όνειρο δεν έχει ολοκληρωθεί…