Το Παράδειγμα του Τελευταίου Αυτοκράτορα.-Αυτός δεν συναίνεσε...

Ο Ελλην το γένος αυτοκράτωρ Κωνσταντίνος, τελευταίος αυτοκράτωρ του Βυζαντίου, με την ηρωική αντίσταση και την τελική του πτώση στο πεδίο της τιμής έδωσε το ωραιότερο μάθημα ανδρείας, φιλοπατρίας και συναισθήσεως του καθήκοντος στους μεταγενενεστέρους .
Μπορούσε να είχε σωθεί και με αρκετά προνόμια. Αλλά αυτός είπε ΟΧΙ. « ούκ εμόν εστί την πόλη παραδούναι » Και πολεμώντας πάνω στα τείχη σαν απλός στρατιώτης εφόνευε τα κύματα των γενιτσάρων και ενεψύχωνε συγχρόνως τους καταπονημένους μαχητές του.
Σε κάποια στιγμή πληγώθηκε και εκινδύνευε να πέσει στα χέρια των Οθωμανών. Τότε άκουσεν κάποιος την φωνή του αγωνιόντος Κωνσταντίνου «Ουκ εστί τις των χριστιανών του λαβείν την κεφαλήν μου απ’ εμού; » Τελικά έπεσε το νεκρό του σώμα μαζί με τους συμπολεμιστές του και τον ανεγνώρισαν μόνον απο τα βασιλικά του σανδάλια .
Δίδαγμα: Οι τελευταίες τραγικές στιγμές θα μείνουν η αιώνια του γένους παρακαταθήκη, βγαλμένη απο την παράδοση του Λεωνίδα και των 300 Σπαρτιανών στις Θερμοπυλες . “Την πατρίδα ουκ ελλάττω παραδώσω” ορκίζονταν οι Ελληνες, οι οποίοι ήσαν ανέκαθεν ταγμένοι να φυλάσσουν Θερμοπύλες για τον πολιτισμένο κόσμο. «Η Πόλη αιάλω» αλλά το πνεύμα της θα ζει αιώνια διδακτικό για τους επερχομένους, ώστε να μην υποστούμε μιά νέα Καταστροφή. Μακάρι να ξαναζωντανέψει αυτό το πνεύμα!

ΠΗΓΗ peripatris

Κωνσταντῖνος ΙΑ´ Παλαιολόγος - Ἡ τελευταία ὁμιλία πρὸς τὸν λαόν (ὀλίγον πρὸ τῆς Ἁλώσεως)

Ἀπὸ τὸ Χρονικὸν τοῦ Μεγάλου Λογοθέτου Γεωργίου Σφραντζῆ ἢ Φραντζῆ, Ἐκδοθὲν ἐν Κερκύρᾳ ἔτει 1477

Ἐμεῖς μέν, εὐγενέστατοι Ἄρχοντες καὶ ἐκλαμπρότατοι δήμαρχοι καὶ στρατηγοὶ καὶ γενναιότατοι στρατιῶται καὶ πᾶς ὁ πιστὸς καὶ τίμιος λαός, καλὸς οἴδατε ὅτι ἔφθασεν ἡ Ὥρα καὶ ὁ ἐχθρὸς τῆς πίστεως ἡμῶν βούλεται ἵνα μετὰ πάσης τέχνης καὶ μηχανῆς ἰσχυροτέρως στενοχωρήσῃ ἡμᾶς καὶ πόλεμον σφοδρὸν μετὰ συμπλοκῆς μεγάλης καὶ συρρήξεως ἐκ τῆς χέρσου καὶ θαλάσσης δώσῃ ἡμῶν μετὰ πάσης δυνάμεως, ἵνα, εἰ δυνατόν, ὡς ὄφις τὸν ἰὸν ἐκχύσῃ καὶ ὡς λέων ἀνήμερος καταπίῃ ἡμᾶς. Διὰ τοῦτο λέγω καὶ παρακαλῶ ὑμᾶς ἵνα στῆτε ἀνδρείως καὶ μετὰ γενναίας ψυχῆς, ὡς πάντοτε ἕως τοῦ νῦν ἐποιήσατε, κατὰ τὸν Ἐχθρῶν τῆς πίστεως ἡμῶν....

Κωνσταντίνος Δραγάσης Παλαιολόγος 29 Μαΐου 1453- ένα έντιμο τέλος

Μια σκόνη το μυαλό μου όταν αναλογίζομαι την μορφή σου.
Όταν σκέφτομαι τα βήματά σου, εκείνα τα σταθερά και συνάμα απελπισμένα καθώς τα φαντάζομαι μέσα στην δίνη του αναπόφευκτου του τέλους. Τα βήματά σου τα μετρημένα που καλά ήξερες πού σε οδηγούσαν...

Κλήθηκες να παραλάβεις μια χαμένη αυτοκρατορία. Μια αυτοκρατορία μόνο κατ'όνομα, ούτε βασίλειο δεν ήταν πια.
Πού να βασιλέψεις; Σ'αυτήν την πόλη με τα ρημαγμένα τείχη;
(στο τίποτε είν'το βασίλειό σου, στο πουθενά είναι ο θρόνος σου.)
Τι σκήπτρο κρατάς, τι στέμμα έχεις στην κεφαλή, τι χρώμα πορφυρό έχει ο μανδύας σου, πώς είσαι ενδεδυμένος Βασιλέα;
(σκούρο, πιο σκούρο πορφυρό λες κι είναι μαύρο αίμα)
Τίποτε δεν σε τυλίγει εκτός από μια ατέλειωτη νύχτα, μανδύας ολοκέντητος με ελπίδες δεν υπάρχει, το υφάδι του είναι η οδύνη και το στημόνι η απελπισία.
Μόνος να μένεις, ισχνή φιγούρα σε θωρώ στητό να βαδίζεις διαβάτη της σκοτεινιάς και του θανάτου στο δύσβατο το μονοπάτι απαρέγκλιτα.

Σου δώσαν ένα ρόλο που σε άλλες εποχές πολλοί εζήλεψαν, αλλά την ύστατη εκείνη την ώρα δεν θα ήθελε άλλος στην θέση σου να παίξει. Σε στέψαν βασιλιά σε μιας σπιθαμής βασίλειο. Βασιλιά των απελπισμένων.
Ποιος άραγε να θέλει να προσυπογράψει το τέλος;

Πάλι με χρόνους, με καιρούς πάλι δικά μας θα 'ναι!!!

Σημαίνει ο Θεός, σημαίνει η γης, σημαίνουν τα επουράνια,
σημαίνει και η Αγιά Σοφιά, το Μέγα Μοναστήρι
με τετρακόσια σήμαντρα κι εξηνταδυό καμπάνες,
κάθε καμπάνα και παπάς, κάθε παπάς και διάκος.

Ψάλλει ζερβά ο βασιλιάς, δεξιά ο Πατριάρχης
κι απ' την πολλή την ψαλμουδιά, εσειόνταν οι κολώνες.
Να μπούνε στο χερουβικό και να 'βγη ο βασιλέας,
φωνή τους ήρθε εξ' ουρανού κι απ' Αρχαγγέλου στόμα.

Πάψετε το χερουβικό κι ας χαμηλώσουν τ' άγια,
παπάδες πάρτε τα ιερά και 'σεις κεριά σβηστείτε,
γιατί είναι θέλημα Θεού η Πόλη να τουρκέψη.

Μον' στείλτε λόγο στη Φραγκιά, να 'ρθουνε τρία καράβια
το 'να να πάρει το σταυρό και τ' άλλο το βαγγέλιο,
το τρίτο το καλύτερο την ΄Αγια Τράπεζά μας
μη μας την πάρουν τα σκυλιά, μη μας την μαγαρίσουν.

Η Δέσποινα ταράχθηκε κι εδάκρυσαν οι εικόνες
"Σώπασε κυρά Δέσποινα και μη πολυδακρύζεις
πάλι με χρόνους, με καιρούς, πάλι δικά μας θα 'ναι".

“Η Λέσχη Μπίλντερμπεγκ θα αποφασίσει για την τύχη των Ελλήνων”

Στο ελβετικό θέρετρο του Saint Moritz στις 9 με 12 Ιουνίου θα πραγματοποιηθεί η ετήσια συνάντηση της «Λέσχης Μπίλντερμπεγκ» και ένα από τα κύρια θέματα που θα συζητηθούν είναι  το χρέος και η κρίση της Ελλάδας.

Οι ετήσιες συναντήσεις  της ‘Λέσχης’ είναι ανεπίσημες και κλειστές, τις οποίες παρακολουθούν περίπου 200 σημαίνοντες προσωπικότητες των μέσων  ενημέρωσης, των  επιχειρήσεων  και της πολιτικής.