Η θέση των χριστιανών στην Οθωμανική Κρήτη
δεν είχε βελτιωθεί ιδιαίτερα μετά την έκδοση του Χάτι Χουμαγιούν το
1856 που προέβλεπε ισονομία για όλους τους Οθωμανούς πολίτες ανεξαρτήτως
θρησκεύματος. Αντιθέτως η φορολογία των Χριστιανών αυξήθηκε,
υπονομεύθηκε η γνήσια αντιπροσώπευση τους στις δημογεροντίες, ενώ
σημειώνονταν αυθαιρεσίες, καταδιώξεις, φυλακίσεις και φόνοι με
ανύπαρκτες αιτίες. Μια σειρά από επίμονες αναφορές των Χριστιανών στον
Σουλτάνο, όχι μόνο δεν έφεραν αποτέλεσμα, αλλά τον εξόργισαν και τον
οδήγησαν να αποστείλει 4.500 Αιγύπτιους στρατιώτες. Οι Τουρκοκρητικοί
κάτοικοι την νήσου προέβησαν σε επιθέσεις κατά των χριστιανών ενώ ο
διοικητής της νήσου Ισμαήλ Πασας απειλούσε τους χριστιανούς με αφανισμό.
