Του Ν.ΛυγερούΌταν γράφουμε ιστορία σπάνια το συνειδητοποιούμε, διότι το παρόν είναι τόσο ισχυρό που δεν βλέπουμε ούτε το παρελθόν, ούτε το μέλλον κι έχουμε την εντύπωση ότι υπάρχουν μόνο οι στιγμές που έρχονται η μία μετά την άλλη, δίχως ν’ αλλάζει τίποτα. Τότε ξεχνάμε τη συσσωρευτική ιδιότητα του χρόνου που καταφέρνει να συνδυάσει τα απειροελάχιστα για να τα μετατρέψει σε ακέραιες μονάδες. Αν είχαμε μελετήσει τη μοναδολογία του Leibniz ή τα θεωρήματα Robinson στη μη συμβατική ανάλυση τότε θα επινοούσαμε με μεγαλύτερη σιγουριά την επόμενη πραγματικότητα και δεν θα είχαμε τόσο διστακτικές κινήσεις που φαίνεται σ’ έναν παρατηρητή που δεν έχει έμπειρο μάτι, απλώς σαν κινήσεις του τύπου Brown που δεν οδηγούν πουθενά.
