Αυτός ο κανόνας του "Μόνο Έλληνες" που ίσχυε για τα
περισσότερα πανελλήνια αθλητικά γεγονότα, ίσχυε και για τους Ολυμπιακούς
Αγώνες στην Αρχαία Ελλάδα. Προφανώς διότι οι ίδιοι οι αγώνες
ενσωμάτωναν μία ιερή θρησκευτική τελετή και εορτή. Όποιος δεν ήταν
Έλληνας ή Ιδαίος (αυτός που ορκίζεται οπαδός και λατρεύει την
επικείμενηι θρησκεία ) δεν είχε την άδεια να συμμετέχει ή να εκπροσωπεί
ομάδα ανθρώπων που δεν ακολουθούν αυτή την θρησκεία.
Έτσι οι ίδιοι οι αγώνες θεωρούνταν εξ ολοκλήρου ελληνική υπόθεση. Επίσης ήταν θέμα εθνικής υπερηφάνειας την οποία πολλοί σημερινοί αυτοαποκαλούμενοι ιστορικοί και κοινωνιολόγοι την λένε προκατάληψη και ρατσισμό, αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα. Κατά τους αρχαίους Έλληνες, αυτοί που θεωρούνται Έλληνες και όχι "βάρβαροι" ήταν αυτοί που:
Έτσι οι ίδιοι οι αγώνες θεωρούνταν εξ ολοκλήρου ελληνική υπόθεση. Επίσης ήταν θέμα εθνικής υπερηφάνειας την οποία πολλοί σημερινοί αυτοαποκαλούμενοι ιστορικοί και κοινωνιολόγοι την λένε προκατάληψη και ρατσισμό, αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα. Κατά τους αρχαίους Έλληνες, αυτοί που θεωρούνται Έλληνες και όχι "βάρβαροι" ήταν αυτοί που: