Από το ιστολόγιο
http://www.elkosmos.gr/
γράφει ο Παναγιώτης Δούμας
Όταν λαμβάνει χώρα ένα τρομοκρατικό κτύπημα, με θύματα εκατό σχεδόν αμάχους δεν μπορείς παρά να νιώσεις τουλάχιστον άσχημα. Όχι μόνον σε μία ορθολογική ή αξιακή βάση, αλλά και ενστικτωδώς - αν η ανθρώπινη ζωή έχει για σένα μία σημασία.
Ως εκ τούτου, το διπλό κτύπημα στην Νορβηγία, δεν μπορώ παρά να το χαρακτηρίσω απάνθρωπο και ύπουλο. Εξίσου απαράδεκτη, ωστόσο, είναι και η φιλολογία που αναπτύσσεται από το ανά τον κόσμο επικοινωνιακό κατεστημένο, η οποία προσπαθεί να ταυτίσει τις ενέργειες αυτές με συγκεκριμένους πολιτικούς κύκλους της Δυτικής πολιτικής «μη-ορθότητος».
Η υπόθεση θυμίζει λίγο από Καζάκο αλλά δεν είναι ακριβώς το ίδιο. Έναν ψυχοπαθή, ο οποίος προ ετών στο κέντρο της Αθήνας, είχε πάθει αμόκ και καθάριζε στο πέρασμά του όποιον μαυριδερό έβλεπε μπροστά του. Και τότε, το ελληνικό πολιτικό και επικοινωνιακό κατεστημένο είχε αποπειραθεί να ενοχοποιήσει τον πατριωτικό και εθνικιστικό χώρο για το έγκλημα, τοποθετώντας τον Καζάκο κατά βούληση σε διάφορες οργανώσεις, μέχρι που απεκαλύφθη ότι ήταν μέλος του ΠΑΣΟΚ και διορισμένος στο ελληνικό δημόσιο από αυτό.