Η θεωρία των παιγνίων πλέον, τουλάχιστον για εμένα είναι ηλίου φαεινότερο ότι αποτελεί το απόλυτο εργαλείο εξάσκησης της γενικότερης πολιτικής της Τουρκίας σε όλα τα θέματα της. Από τα απλά εσωτερικά έως και τα πιο σύνθετα της εξωτερικής πολιτικής.
Αυτή η γνώση μεταλαμπαδεύτηκε από τις ΗΠΑ στις υπόλοιπες χώρες την εποχή του Ψυχρού πολέμου και της αντιμετώπισης της Σοβιετικής απειλής. Αν και ελάχιστες ευρωπαϊκές χώρες επένδυσαν στο συγκεκριμένο εργαλείο για στρατιωτικές και διπλωματικές χρήσεις, αλλά όμως το χρησιμοποίησαν σε διάφορες ακαδημαϊκές και πολιτικοοικονομικές εκφάνσεις της ανάγκης επούλωσης των κοινωνικών και οικονομικών τραυμάτων, μια απαίτηση για περαιτέρω εξέλιξης των χωρών τους μετά τον 2ο ΠΠ και επωφελούμενες του Σχεδίου Μάρσαλ. Δυστυχώς στην Ελλάδα πέρα από τα τραύματα της Μικρασιατικής Καταστροφής και του Εμφυλίου μετά τον Β' ΠΠ ,όπως και επίσης, το γεγονός ότι οι ΗΠΑ μας θεωρούσαν μια ενιαία γεωπολιτική οντότητα με την Τουρκία, μας έβαλαν σε κηδεμονία η οποία μας εξανάγκασε σε μια φοβική εσωστρέφεια ανυπέρβλητων διχασμών οι οποίοι κορυφώθηκαν με την Χούντα της 21ης Απριλίου και την απώλεια της βόρειας Κύπρου. Έκτοτε συνεχίσαμε με τα φοβικά μας σύνδρομα και τις ατερμάτιστες αμφιβολίες να διαβρώνουν τους πάντες και τα πάντα φτάνοντας στον εθνομηδενισμό και να ρισκάρουμε εν μέσω Μνημονίων και οικονομικής κρίσης με μια άκρως επικίνδυνη αριστερή έως ακροαριστερή στροφή! Οι Τούρκοι από την άλλη, αποδείχτηκαν οι καλύτεροι μαθητές των Αμερικανών και ειδικά οι ελίτ του βαθέως κράτους, που ποτέ δεν ξέχασαν τις μογγολικές ρίζες, τις αυτοκρατορικές τους καταβολές και την προσπάθεια εκκοσμίκευσης και εξευρωπαϊσμού της χώρας , δηλαδή το απόλυτο χωνευτήρι καταστάσεων , λαών και ανθρώπων, είδαν στην θεωρία των παιγνίων το εργαλείο που θα τους επαναφέρει στην πρότερη ηγεμονική θέση αλλά στον παγκόσμιο χάρτη.
Οι Τούρκοι έχουν αποδείξει εδώ και καιρό ότι έχουν μεγάλα όνειρα και για αυτό αρέσκονται να το δηλώνουν απερίφραστα και το κάνουν με το να δημιουργούν και να διαδίδουν με κάθε μέσο χάρτες με τις επιδιώξεις τους. Δυστυχώς οι Αμερικάνοι επένδυσαν πάρα πολλά στους τούρκους και αυτό τους έκανε ακόμα πιο επιθετικούς και χρησιμοποιώντας τα εργαλεία και τις στρατηγικές τους να προσπαθήσουν να βρουν τον τρόπο και τον δρόμο προς την έξοδο , αυτονόμηση και μετά την κατάκτηση των ονείρων τους. Η πρώτη απόδειξη της στρατηγικής χρήσης της θεωρίας των παιγνίων έρχεται δια στόματος του και για πολλούς πατέρα του νεοθωμανισμού Αχμέτ Νταβούτογλου και το βιβλίο του Το Στρατηγικό Βάθος 2001 αλλά κα την θεωρία του των μηδενικών προβλημάτων έως και τα μέσα 2016 που υπάρχει μια αλλαγή πλεύσης σε αυτό που πολλοί στην Ελλάδα θα το ονομάσουν θεωρία του εκκρεμούς μόνο που ο Μανωλιός έβαλε τα ρούχα του αλλιώς και απλά έχουμε μια υπερεπέκταση του παιγνίου σε περιφερειακό ηγεμονικό και για αυτόν τον λόγο βλέπουμε πολλαπλές αστοχίες καθώς δεν είχαν προβλεφθεί προσωπικές παρεμβάσεις και επιλογές. Για να μπορέσει να καταλάβει κάποιος πως βλέπει η Τουρκία τον εαυτό της μέσα σε αυτό το παίγνιο παίζοντας ένα ρόλο και όπως χαρακτηριστικά λέει ο Δρ Δημήτρης Σταθακόπουλος, τον ρόλο του επιτήδειου ουδέτερου που όμως δικαιωματικά απαιτούν από όλους να τους αποδεχτούν ως υπερδύναμη που έχει κάθε λόγο να εμπλέκεται σε οτιδήποτε νομίζει πως την ενδιαφέρει για τα συμφέροντά της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου