Φορώντας τ' άρματα του Δίκιου
πάλεψες για τη Λευτεριά.
Με τα τσαπράζια των Ιδανικών σου πολέμησες.
Ξυπόλυτα όνειρα
-μικρά, αθώα παιδιά, μόρτες τ' "ανέφικτου"-
σ' άνοιγαν δρόμο.
Πέταξες στο φως μ' ανοιχτά φτερούγια,
να κυνηγήσεις τ' "άπιαστο"
ως τα περβόλια του Ήλιου.
Εκεί
που δάκρυα έχουν μόνο οι κρίνοι
και πεπτωκότες άγγελοι.
πάλεψες για τη Λευτεριά.
Με τα τσαπράζια των Ιδανικών σου πολέμησες.
Ξυπόλυτα όνειρα
-μικρά, αθώα παιδιά, μόρτες τ' "ανέφικτου"-
σ' άνοιγαν δρόμο.
Πέταξες στο φως μ' ανοιχτά φτερούγια,
να κυνηγήσεις τ' "άπιαστο"
ως τα περβόλια του Ήλιου.
Εκεί
που δάκρυα έχουν μόνο οι κρίνοι
και πεπτωκότες άγγελοι.
«Τούτος δεν είναι πόλεμος, τούτη δεν ειν’ αμάχη
Εδώ γίνονται ήρωες τ’ αμούστακα παιδιά».
Εδώ γίνονται ήρωες τ’ αμούστακα παιδιά».
από το τραγούδι «Πρώτη τ’ Απρίλη» του Αντρέα Αντρέου