Είναι γνωστό ότι έχουν γραφτεί πολλά βιβλία για τον
Αλέξανδρο, χρησιμοποιώντας σαν κυριότερες πηγές τον Πλούταρχο και τον
Αρριανό. Εχουν διατυπωθεί πολλές και διαφορετικές "ερμηνείες" για τη ζωή
και το έργο του Αλέξανδρου. Αυτές οι ερμηνείες, ανάλογα με την πολιτική
τοποθέτηση, τη θρησκευτική αντίληψη, την ψυχολογική και τη χρονική
απόσταση του συγγραφέα, ποικίλουν σε τεράστιο βαθμό. Ετσι άλλοι τον
θεοποιούν και άλλοι τον κατακρίνουν.
Σε αυτό το άρθρο θα τονίσουμε τις πράξεις και τα λόγια του
Αλέξανδρου που αποδεικνύουν, ότι εκτός από ανίκητος Στρατηγός, τρομερός
πολεμιστής και άξιος Βασιλιάς ήταν και ένας φιλόσοφος, πιο πολύ στην
πράξη παρά στα λόγια.
Ο μαθητής του Πλάτωνα, Αριστοτέλης, αναλαμβάνει τη φιλοσοφική
διαμόρφωση του 13χρονου Αλέξανδρου, στο Ιερό των Νυμφών, στην τοποθεσία
Μίεζα, κοντά στα Στάγειρα, μαζί με μιά ομάδα νέων. Και όπως μας γράφει ο
Πλούταρχος και ο Αρριανός: Φαίνεται ότι ο Αλέξανδρος δεν διδάχθηκε μόνο
την Ηθική και την Πολιτική επιστήμη, αλλά και τις απόρρητες και
βαθύτερες διδασκαλίες που οι άνδρες τις αποκαλούσαν ακροαματικές και
εποπτικές και δεν τις διέδιδαν σε πολλούς.