Από το 1204 όταν οι άθλιοι «Σταυροφόροι» της Δ’ Σταυροφορίας κατέλαβαν την πόλη και ως άλλοι σταυρωτές διαμοίρασαν τα ιμάτια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, δεν υπήρξε στιγμή ειρήνης στην ελληνική χερσόνησο. Μετά την ανάκτηση της Κωνσταντινούπολης ο νέος Έλληνας, όπως τον ονόμαζαν και οι Λατίνοι, αυτοκράτωρ Μιχαήλ Η’ Παλαιολόγος, προσπάθησε να αναστήσει την πληγωμένη αυτοκρατορία.
Στο πλαίσιο αυτό εντάσσεται και η ναυμαχία-μάχη της Δημητριάδας. Το 1272/73 ή κατ’ άλλες πηγές το (πιθανότερο) 1274/75 ο αυτοκράτωρ έστειλε τις δυνάμεις του κατά του Έλληνα άρχοντα της Θεσσαλίας Ιωάννη Δούκα που είχε συμμαχήσει με τους Λατίνους. Στη μάχη των Νέων Πατρών (σημερινή Υπάτη Φθιώτιδος) ο βυζαντινός στρατός ηττήθηκε. Ο Μιχαήλ Παλαιολόγος είχε παράλληλα στείλει τον στόλο του στις θεσσαλικές ακτές προς υποστήριξη των χερσαίων επιχειρήσεων.