Ο Αλέξανδρος πολεμούσε πάντα στην
πρώτη γραμμή, κατά το Ομηρικό πολεμικό πρότυπο, ασκώντας την διοίκηση
δια του παραδείγματος, παροτρύνοντας έτσι τους πάντες να δώσουν τον
καλύτερο εαυτό τους.
Ποτέ δεν υπήρξε θεατής στις μάχες. Κάθε φορά μπορεί να ήταν και η
τελευταία του φορά. Κάθε φορά διακινδύνευε όπως όλοι, να μην δει την
δύση του ήλιου, να δειπνήσει στα ανάκτορα του ΄Αδη, όπως έλεγαν στην
εποχή του, στην περίπτωση που πέθαινε κάποιος στην μάχη.
Κάθε φορά όλοι έβλεπαν τις πλάτες του. Πρώτος μεταξύ των πρώτων
στην διακινδύνευση του θανάτου. Το γεγονός ότι επέζησε σε τόσες φοβερές
μάχες, μόνο στην θεία πρόνοια μπορεί να αποδοθεί και όχι στατιστικά.
Στατιστικά είχε ελάχιστες πιθανότητες να επιζήσει, αν αναλογιστούμε ότι
οι μάχες ήταν σώμα προς σώμα, σε μεγάλο πεδίο εμπλοκής μάχης με
πολεμιστές, άλογα και όπλα παντός είδους
