Τα σύννεφα στον ουρανό της
Νοτιοανατολικής Μεσογείου διαρκώς πυκνώνουν. Το μεγάλο παιχνίδι για τη
θέση που θα λάβει η Τουρκία στην υπό ανάδυση αρχιτεκτονική ασφαλείας,
αφού τελειώσει προφανώς ο πόλεμος στην Ουκρανία, εάν δεν μας προκύψει
κάποιος άλλος στην πορεία, απασχολεί την Ουάσιγκτον και τη Μόσχα, με το
Πεκίνο να παρακολουθεί με μεγάλο και αυτονόητο ενδιαφέρον τις εξελίξεις,
επιχειρώντας να επηρεάσει παρασκηνιακά τις εξελίξεις.
Σχολιάζει ο ΜΙΧΑΗΛ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Σε αυτή την «ωραία ατμόσφαιρα», για να θυμηθούμε και γνωστή ελληνική με τον μακαρίτη τον Ντίνο Ηλιόπουλο, ο Ερντογάν βυσσοδομεί σε καθημερινή βάση
κατά της Ελλάδας. Τα πρωτοπαλίκαρα του καθεστώτος του ακολουθούν κατά
πόδας. Η δε αντιπολίτευση που ζητά την κεφαλή του Ρετζέπ Ταγίπ επί
πίνακι, πλειοδοτεί σε εθνικισμό και μέμφεται τον Τούρκο πρόεδρο για… υποχωρητικότητα έναντι της Ελλάδας. Το σκηνικό είναι εντελώς παρανοϊκό.