Ο Αρεοπαγιτικός γράφηκε μετά το τέλος του Συμμαχικού πολέμου (357–355 π.Χ.), ο οποίος σήμανε τη διάλυση της Β´ Αθηναϊκής συμμαχίας. Σε αυτόν ο Ισοκράτης κάνει έκκληση προς τους συμπολίτες του για αναπροσαρμογή της πολιτικής τους στα εσωτερικά και εξωτερικά θέματα και επιστροφή στις πατροπαράδοτες αρχές διακυβέρνησης της πόλης.
Πρωτίστως (και όσον αφορά στη σημερινή εποχή) ψέγει την παρούσα εφαρμογή του Δημοκρατικού πολιτεύματος και όχι το Ιδεατό Δημοκρατικό σύστημα διοικησης.
Παραθέτουμε το όλο απόσπασμα με μια έλεύθερη μετάφραση
“Οἱ γὰρ κατ’ ἐκεῖνον τὸν χρόνον τὴν πόλιν διοικοῦντες κατεστήσαντο πολιτείαν οὐκ ὀνόματι μὲν τῷ κοινοτάτῳ καὶ πραοτάτῳ προσαγορευομένην, ἐπὶ δὲ τῶν πράξεων οὐ τοιαύτην τοῖς ἐντυγχάνουσι φαινομένην, οὐδ’ ἣ τοῦτον τὸν τρόπον ἐπαίδευε τοὺς πολίτας ὥσθ’ ἡγεῖσθαι τὴν μὲν ἀκολασίαν
δημοκρατίαν, τὴν δὲ παρανομίαν ἐλευθερίαν, τὴν δὲ παρρησίαν ἰσονομίαν, τὴν δ’ ἐξουσίαν τοῦ ταῦτα ποιεῖν εὐδαιμονίαν,
ἀλλὰ μισοῦσα καὶ κολάζουσα τοὺς τοιούτους βελτίους καὶ σωφρονεστέρους ἅπαντας τοὺς πολίτας ἐποίησεν.”
Μετάφρασις
Διότι εκείνοι που διοικούσαν την πόλη τότε (ενν. στην εποχή του Σόλωνα και του Κλεισθένη), δεν δημιούργησαν ένα πολίτευμα το οποίο μόνο κατ’ όνομα να θεωρείται το πιο φιλελεύθερο και το πιο πράο από όλα, ενώ στην πράξη να εμφανίζεται διαφορετικό σε όσους το ζουν• ούτε ένα πολίτευμα που να εκπαιδεύει τους πολίτες
έτσι ώστε να θεωρούν δημοκρατία την ασυδοσία, ελευθερία την παρανομία, ισονομία την αναίδεια και ευδαιμονία την εξουσία του καθενός να κάνει ό,τι θέλει, αλλά ένα πολίτευμα το οποίο, δείχνοντας την απέχθειά του για όσους τα έκαναν αυτά
και τιμωρώντας τους, έκανε όλους τους πολίτες καλύτερους και πιο μυαλωμένους.
Και μάλιστα λίγο παρακάτω στον Πανηγυρικό [63], το ξεκαθαρίζει ο Ισοκράτης «…ου δη πάτριον εστί ηγείσθαι τους επήλυδας των αυτοχθόνων, ουδέ τους ευπαθόντας των ευ ποιησάντων, ουδέ τους ικέτας γενομένους των υποδεξαμένων».
Δηλαδή: …δεν είναι πατροπαράδοτη αρχή μας, να εξουσιάζουν οι αλλοδαποί τους εντοπίους, ούτε οι ευεγετηθέντες τους ευεργετήσαντας, ούτε αυτοί που έφθασαν εδώ ως ικέτες, τους ανθρώπους που τους εδέχθησαν.
Συνεπώς, πάει και αυτή η προσβλητική για τη νοημοσύνη μας σοφιστεία με το «της ημετέρας παιδεύσεως μετέχοντας». Φυσικά. Πώς μπορεί να γίνεσαι Έλληνας, αν πας 3 χρονάκια στο υποβαθμισμένο, πολυ-πολιτισμικό σχολείο της σημερινής (μη εθνικής πλέον) Παιδείας μαζί με ένα σωρό άλλους μη Έλληνες;
Γ. Χ.
Κίνημα Ελληνικής Αντίστασης
Τομέας Ιδεολογικού Αγώνα
ΠΗΓΗ antistasi
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου