Μετά την καταστολή της εξεγέρσεως των Ιώνων της Μικράς Ασίας (495 π.Χ.) ο βασιλιάς Δαρείος, άνδρας με εξαίρετα διοικητικά-οργανωτικά προσόντα και σπάνιες αρετές, αποφάσισε να αναμιχθεί ενεργά στα Ελληνικά πράγματα. Με πρόφαση την τιμωρία των Ελλήνων για την πυρπόληση των Σάρδεων, αλλά και ενσαρκωτής της οφειλόμενης ασιατικής εκδικήσεως κατά των Αθηναίων και των Ερετριέων, για τη συνδρομή τους εκείνη προς τους Ίωνες, έστειλε την άνοιξη του 492 π.Χ. κατά της Ελλάδας, ισχυρή πεζική και ναυτική δύναμη υπό το γαμπρό του στρατηγό Μαρδόνιο.Το καλοκαίρι του ίδιου χρόνου, καθώς ο στόλος του παρέπλεε τον Άθω, ξέσπασαν θυελλώδεις βορεινοί άνεμοι και σφοδρή θαλασσοταραχή μετέτρεψε σε ναυάγια τριακόσια φοινικικά πλοία.
