ούτ' ανθός στην αμμουδιά
Κι οι Σουλιώτισσες δεν ζούνε
δίχως την ελευθεριά.
«Ο ΟΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΘΥΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ... ΟΙ
ΣΟΥΛΙΩΤΙΣΣΕΣ ΠΡΟΤΙΜΟΥΝ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΤΙΜΩΣΗ!»
Σαν σήμερα 18 Δεκεμβρίου του 1803, περίπου 60 γυναίκες με τα παιδιά τους
προτίμησαν να γκρεμιστούν στο βάραθρο από το υψηλότερο μέρος του
Ζαλόγγου παρά να χάσουν την ελευθερία τους. Ο Χορός του Ζαλόγγου,
παραμονές Χριστουγέννων του 1803, αποτελεί αιώνιο σύμβολο για τη γυναίκα
που προτίμησε τον θάνατο από την ατίμωση και τη δυστυχία, δίνοντας νέα
ώθηση στους αγώνες των Ελλήνων για την αποτίναξη του τουρκικού ζυγού. Οι
60 Σουλιώτισσες αποφάσισαν να πεθάνουν ένδοξα, παρά να πέσουν στα χέρια
του εχθρού αυτές και τα παιδιά τους. Έτσι κατάφυγαν στο βράχο Στεφάνι
από όπου έριξαν το παιδιά τους στην άβυσσο του ποταμού Αχέροντα, κάτω
από το βράχο. Κατόπιν οι ίδιες άρχισαν να χορεύουν και να τραγουδούν:
