Αγνή και μεγάλη μορφή ο Μάρκος Δράκος,
κράτησε περήφανα τα ελληνοχριστιανικά ιδανικά που του μεταλαμπάδευσε η
οικογένειά του, αψηφούσε κάθε κίνδυνο ακόμη και το θάνατο, και ριχνόταν
μέσα στη φωτιά με πάθος για την ιδέα της Ένωσης με την Ελλάδα. Δεν
πτοήθηκε από φυλακίσεις και βασανιστήρια, αντίθετα έζησε ώρες απόλυτης
λευτεριάς στο αντάρτικο, στήνοντας ενέδρες, περιγελώντας το θάνατο ως
την ημέρα που η προδοσία στάθηκε αφορμή της θυσίας του. Aπό μικρό παιδί
διακρινόταν την αρετή του και για την πίστη του στο Θεό και την Ελλάδα.
Πριν και μετά από κάθε μάχη έκανε την προσευχή του, διάβαζε και ανέλυε
στους συναγωνιστές του την Αγία Γραφή.
Ο Μάρκος Δράκος με το ψευδώνυμο «Λυκούργος» ήταν η προσευχόμενη προσωπικότητα του Αγώνα. Κατά τις δύσκολες στιγμές της Οργάνωσης, γονάτιζε σε μια σκοτεινή γωνιά του κρησφύγετου και προσευχόταν στο Θεό. Τα παλικάρια του τον λάτρευαν. Τον είχαν για πρότυπό τους. Σαν τον καλό Σπορέα έσπερνε στις ψυχές τους τον καλό σπόρο, την Αλήθεια του Χριστού. Αγωνιζόταν με την προσευχή και με το άψογο παράδειγμά του βοηθούσε τα παλικάρια του να γίνουν ηθικές προσωπικότητες.
Ο Μάρκος Δράκος με το ψευδώνυμο «Λυκούργος» ήταν η προσευχόμενη προσωπικότητα του Αγώνα. Κατά τις δύσκολες στιγμές της Οργάνωσης, γονάτιζε σε μια σκοτεινή γωνιά του κρησφύγετου και προσευχόταν στο Θεό. Τα παλικάρια του τον λάτρευαν. Τον είχαν για πρότυπό τους. Σαν τον καλό Σπορέα έσπερνε στις ψυχές τους τον καλό σπόρο, την Αλήθεια του Χριστού. Αγωνιζόταν με την προσευχή και με το άψογο παράδειγμά του βοηθούσε τα παλικάρια του να γίνουν ηθικές προσωπικότητες.