Του Ν. Λυγερού
Όταν σκεφτόμαστε ακόμα και αντικειμενικά ένα λαό που έχει υποστεί μια γενοκτονία λόγω βαρβαρότητας δεν αντιλαμβανόμαστε εκείνη τη στιγμή ότι νίκησε τους γενοκτόνους. Διότι όσες προσπάθειες κι αν έκαναν τόσα χρόνια δεν κατάφεραν να εξοντώσουν όλα τα θύματα και παρέμειναν οι επιζώντες που λειτουργούν ως μάρτυρες για την κατηγορία, και την καταδίκη της γενοκτονίας. Δεν βλέπουμε αμέσως ότι πρόκειται για μια ήττα των γενοκτόνων που δεν κατάφεραν να ολοκληρώσουν την εσχάτη λύση. Και μετά από δεκαετίες οι οικογένειες των επιζώντων συνεχίζουν το έργο της μνημοσύνης και παλεύουν ενάντια στη γενοκτονία της μνήμης. Έτσι η ύπαρξή μας αποτελεί μια αντίσταση κι όχι μόνο μια θυσία.
Όταν σκεφτόμαστε ακόμα και αντικειμενικά ένα λαό που έχει υποστεί μια γενοκτονία λόγω βαρβαρότητας δεν αντιλαμβανόμαστε εκείνη τη στιγμή ότι νίκησε τους γενοκτόνους. Διότι όσες προσπάθειες κι αν έκαναν τόσα χρόνια δεν κατάφεραν να εξοντώσουν όλα τα θύματα και παρέμειναν οι επιζώντες που λειτουργούν ως μάρτυρες για την κατηγορία, και την καταδίκη της γενοκτονίας. Δεν βλέπουμε αμέσως ότι πρόκειται για μια ήττα των γενοκτόνων που δεν κατάφεραν να ολοκληρώσουν την εσχάτη λύση. Και μετά από δεκαετίες οι οικογένειες των επιζώντων συνεχίζουν το έργο της μνημοσύνης και παλεύουν ενάντια στη γενοκτονία της μνήμης. Έτσι η ύπαρξή μας αποτελεί μια αντίσταση κι όχι μόνο μια θυσία.