SINGULARITY : Μήπως πραγματικά συμβαίνει ??? 2ο Μέρος

Από Faceof
Συνέχεια από : http://alexander-hellas.blogspot.com/2011/07/singularity-1.html

Η θεωρία παιγνίων (game theory) ξεκίνησε σαν κλάδος των οικονομικών με το βιβλίο των Τζον φον Νόιμαν (John von Neumann) και Όσκαρ Μόργκενστερν (Oskar Morgenstern) Theory of Games and Economic Behaviour (Θεωρία Παιγνίων και Οικονομική Συμπεριφορά) πάνω σε παιχνίδια μηδενικού αθροίσματος (zero-sum games). Το κύριο αντικείμενό της είναι η ανάλυση των αποφάσεων σε καταστάσεις (παιχνίδια) στρατηγικής αλληλεπίδρασης (strategic interdependence).

Κάπου εδώ εμφανίζεται στο προσκήνιο ο σχιζοφρενής αλλά λαμπρός μαθηματικός και ειδικός στη θεωρία των παιγνίων ο Τζων Φορμπς Νας (John Forbes Nash) (η ζωή του έγινε θέμα της ταινίας "ένας υπέροχος άνθρωπος"), ο οποίος γενίκευσε το πρόβλημα σε παιχνίδια μη μηδενικού αθροίσματος και πρόσφερε σαν λύση την ισορροπία Νας (Nash Equilibrium).

Τι είναι τα παίγνια

Τα παίγνια είναι μία μέθοδος ανάλυσης προβλημάτων που έχουν σχέση με τον τρόπο λήψης αποφάσεων σε καταστάσεις σύγκρουσης και συνεργασίας. Παίκτης μπορεί να είναι ένα πρόσωπο, μία οργάνωση, ένα κράτος ή ένας συνασπισμός. Ως αντικείμενο έρευνας μπορούν να θεωρηθούν διάφορα προβλήματα πολιτικής, ψυχολογικής, κοινωνικής, οικονομικής μορφής.

 Χαρακτηρισμός ενός παιγνίου

Για τη λύση των προβλημάτων αυτών θεωρείται προηγουμένως απαραίτητη η ανάλυση καταστάσεων, όπου δύο ή περισσότεροι δρώντες (παίκτες) βρίσκονται αντιμέτωποι και ακολουθούν συνεργατικές στρατηγικές. Κάθε παίκτης προσπαθεί να χρησιμοποιήσει όλα τα μέσα που διαθέτει, για να εμποδίσει τον αντίπαλό του να αποκτήσει πλεονεκτήματα που θα περιορίσουν τα κέρδη του. Επομένως, οι ενέργειές του εξαρτώνται άμεσα από τη θέση (στρατηγική) που θα επιλέξει ο αντίπαλος.

Υποθέτουμε αρχικά ότι υπάρχει μία κατάσταση, όπου ορισμένοι δρώντες (παίκτες) παίρνουν αποφάσεις, οι οποίες οδηγούν σε ορισμένα αποτελέσματα (consequence). Οι δρώντες αυτοί μπορεί να είναι δύο ή και περισσότεροι. Στην πρώτη περίπτωση εμφανίζονται τα "δύο προσώπων παίγνια" (two-person-games), και στη δεύτερη περίπτωση τα "παίγνια ν-προσώπων" (n-person-games). Αυτοί που συμμετέχουν σε ένα παίγνιο περισσότερων προσώπων μπορούν να σχηματίσουν κατά τη διάρκεια του παιγνίου μία "συμμαχία" διαρκείας ή περιορισμένου χρόνου, οπότε μεταφερόμαστε πάλι στα "παίγνια δύο προσώπων". Φυσικά ένα παίγνιο διαφέρει από μία πραγματική κατάσταση απλού ανταγωνισμού ή σύγκρουσης στο ότι η πραγμάτωσή του γίνεται ακριβώς κάτω από ορισμένες συνθήκες και σύμφωνα με ορισμένους κανόνες. Όλα τα παίγνια περιέχουν το χαρακτηριστικό του ανταγωνισμού μεταξύ των παικτών τους και το αποτελέσμά του οδηγεί σε "κέρδη" ή "απώλειες"

Αυτό δεν χρησιμοποιούμε σήμερα στην καθομιλουμένη και κοντεύει ακόμα και η νοικοκυρά .......να γίνει η καθημερινότητά μας ??? 

Ας προχωρήσουμε όμως .....το 1950 ο John Nash μαζί με 2 άλλους μαθηματικούς φτιάχνουν το παίγνιο με τον γενικό τίτλο << Δίλημμα του Αιχμαλώτου >> (http://en.wikipedia.org/wiki/Nash_equilibrium) και που στην ουσία και στο πιο εξελιγμένο του εφαρμόστηκε στην τελευταία σύνοδο και στο αποτέλεσμα της λύσης , που μας έβαλε πλέον στην θέση του Αιχμαλώτου!!!!


Το 1960 εμφανίζουν το παίγνιο <Το παιχνίδι της Κότας> το οποίο και έχει σχέση με την γενική στρατηγική ενός παίκτη έναντι του άλλου και στο ποιος θα υποχωρήσει πρώτος ....είχε μεγάλη σχέση και χρησιμοποιήθηκε από τους Αμερικάνους αξιωματούχους σε πλείστες καταστάσεις , όπως στην κούρσα πυρηνικών εξοπλισμών έναντι της Ρωσίας  και στην επιχείρηση στον Κόλπο των Χοίρων το 1961 .......

Εδώ κάπου έχουμε και την κόντρα του Bertrand Russell http://www.tmth.gr/component/content/article/58-scientists/411-bertrand-russell-1872-1970 και που χρησιμοποιώντας το πάιγνιο <παιχνίδι της κότας> προσπαθεί να αποδείξει το καταστροφικό όλων αυτών στο δοκίμιο του Common Sense and Nuclear Warfare (http://www.archive.org/details/commonsenseandnu009377mbp) με σχεδόν όλη την ομάδα των αναλυτών της RAND CORP. και προεξέχοντος του Herman Kahn  και Daniel Elsberg .....

Ο Russell προσπάθησε να παρέμβει  πυροσβεστικά στην κρίση της Κούβας στέλνοντας 5 τηλεγραφήματα στον Πρόεδρο του ΟΗΕ , τον πρωθυπουργό της Μ.Βρετανίας , τον Πρόεδρο της Γαλλίας στον J.F Kennedy αλλά και τον Niketa Krushchev τότε ηγέτη της Ρωσίας .....

Μετά την κρίση της Κούβας η RAND CORP. παύει να ασχολείται φανερά πλέον (μόνο σε ορισμένες περιπτώσεις και πάντα με συμβόλαιο , όπως το Ασύμμετρο παιχνίδι  στις αρχές του 1990 και την εμπλοκή των Αμερικανών σε μια σειρά ασύμμετρων παιχνιδιών στην Μέση Ανατολή , με κεντρικό βάρος στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ.... ) με την αμερικάνικη στρατηγική και ρίχνει το βάρος στις κοινωνικές έρευνες χωρίς όμως να εγκαταλείψει την θεωρία των παιγνίων.......

Η RAND CORP. ασχολήθηκε επίσης με το πρόβλημα των ναρκωτικών στην Αμερική και με το παίγνιο <το Δίλημμα του Εθελοντή> και που βγάζει το συμπέρασμα ότι η αποθεραπεία των τοξικομανών πλεονεκτεί έναντι άλλων λύσεων όπως η αστυνομική βία και που ανάγκασε το 1984 το περιοδικό Science να προσκαλέσει τους αναγνώστες του σε μια παραλλαγή του συγκεκριμένου παιγνίου και την RAND να διεξάγει πειραματικές εφαρμογές των αποτελεσμάτων .......

Η RAND επίσης ασχολήθηκε και με την Ισλαμική τρομοκρατία , το 2008 παρέδωσε στην κυβέρνηση Bush την μελέτη της για τις χρονικές περιόδους 1968 έως 2006 με όχι καλές διαπιστώσεις για την αμερικάνικη στρατηγική εναντίων της και όπως διαφαίνεται από τις πράξεις και δράσεις των Αμερικανών στο εν λόγω θέμα .....μάλλον δεν την διάβασαν καθόλου!!!!

συνεχίζεται......