«Θα πάρει το μάθημα που του αξίζει» είπε ο Ταγίπ Ερντογάν μιλώντας σε δημοσιογράφους μετά το φιάσκο της Μόσχας και την αποτυχία της ρωσοτουρκικής πρωτοβουλίας για την εκτόνωση της εμφύλιας αντιπαράθεσης στη λιβυκή έρημο.
«Θα παραμείνουμε στη Λιβύη όσο είναι αναγκαίο για να επέλθει ειρήνη» επεσήμανε ο Ερντογάν, χωρίς να μπορεί να κρύψει την απογοήτευσή του αλλά και τον θυμό του για τη στάση που τήρησε ο στρατάρχης Χαφτάρ.
Ποιος είναι ο στρατάρχης Χαφτάρ που αψήφησε τον υπουργό Εξωτερικών Λαβρόφ, ο οποίος του έβαλε στο χέρι ένα χαρτί με τη συμφωνία κατάπαυσης του πυρός; Ποιος είναι αυτός ο τοπικός στρατηγός ο οποίος εγκατέλειψε το Κρεμλίνο και μετέβη στο αεροδρόμιο, επιβιβάστηκε στο αεροσκάφος του και έφυγε για τη Βεγγάζη, «τραυματίζοντας» ανεπανόρθωτα την αξιοπιστία της Μόσχας και της Άγκυρας λίγες ημέρες πριν από την κρίσιμη και καταληκτική ενδεχομένως Σύνοδο του Βερολίνου για το λιβυκό ζήτημα; Σε αυτήν τη Σύνοδο η Μέρκελ, οι Ιταλός πρωθυπουργός Κόντε, ο Βλαντίμιρ Πούτιν και ο Ταγίπ Ερντογάν θα κάθονταν σε ένα τραπέζι προκειμένου να διασφαλίσουν την επόμενη ημέρα μετά την κατάπαυση του πυρός στη Λιβύη. Με λίγα λόγια, αυτή η «ομάδα των τεσσάρων» θα διαμόρφωνε τις συνθήκες του νέου status της Λιβύης όσον αφορά στις διεθνείς σχέσεις και κυρίως βεβαίως όσον αφορά στην εκμετάλλευση του πετρελαίου της.
Τα χρόνια πέρασαν. Ο Μουαμάρ Καντάφι έπειτα από δεκαετίες απόλυτης κυριαρχίας στη Λιβύη ανατράπηκε και είχε το τραγικό τέλος το οποίο παρακολουθήσαμε από τα διεθνή τηλεοπτικά δίκτυα. Για να συμβεί αυτό έπρεπε να συντονιστεί μία διεθνής επιχείρηση κατά της Λιβύης με επικεφαλής τη Βρετανία και τη Γαλλία ως βασικό μοχλό στρατιωτικής ισχύος στην Αμερική και με τη βοήθεια του Κατάρ και των υπολοίπων αραβικών κρατών του Περσικού Κόλπου. Η ειρήνη ποτέ δεν κυριάρχησε στη Λιβύη.
Από τον θάνατο του Καντάφι και μετά η χώρα διαμοιράστηκε σε διάφορες περιοχές με επιρροή τοπικών φυλάρχων, οι οποίοι με τη σειρά τους βρέθηκαν να εξυπηρετούν συμφέροντα τρίτων. Των Αδελφών Μουσουλμάνων, της αλ Κάιντα, του Ισλαμικού Χαλιφάτου, των στρατηγών της Αιγύπτου, των τοπικών πολέμαρχων της κεντρικής Αφρικής, των Ρώσων, των Τούρκων, των Αμερικανών και πάει λέγοντας.
Συν τω χρόνω οι διάφορες αυτές επιρροές συμπυκνώθηκαν σε δύο μέτωπα. Στο ένα μέτωπο της Τρίπολης ανέλαβε ο Φαγιέζ αλ Σάρατζ, στο άλλο μέτωπο του Τομπρούκ ανέλαβε ο συμμαθητής του Μουαμάρ Καντάφι, ο στρατάρχης Χαφτάρ. Ωστόσο, η πορεία αυτού του στρατιωτικού προκαλεί πολλά ερωτήματα. Μετά λόγου γνώσεως ξέρουμε πως ο Χαφτάρ προσήλθε στις κάλπες και ψήφισε στις προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ το 2008. Για να συμβεί κάτι τέτοιο σημαίνει πως είχε πολιτογραφηθεί Αμερικανός πολύ πιο πριν. Σύμφωνα με στοιχεία που ποτέ δεν διαψεύστηκαν, ο στρατηγός Χαφτάρ, όταν βρισκόταν στην Αμερική, ζούσε στη συνοικία Falls Church της Βιρτζίνια, ούτε 10 χιλιόμετρα από τα κεντρικά γραφεία της CIA στο Λάνγκλεϊ.
Στον χάρτη που ακολουθεί μπορεί κάποιος να εντοπίσει την κατοικία του στρατάρχη Χαφτάρ, τα κεντρικά του Λάνγκλεϊ και την απόσταση μεταξύ των δύο σημείων.
Αυτός ο άνθρωπος, ο οποίος ζούσε στην κομητεία του Λάνγκλεϊ (δείτε τον χάρτη που ακολουθεί), βρέθηκε την κρίσιμη στιγμή στο Τομπρούκ και στη Βεγγάζη με τα απαραίτητα «εργαλεία» ώστε να στήσει έναν αξιόμαχο στρατό και να διεκδικήσει με αξιώσεις την κυριαρχία στη Λιβύη, ιδιαίτερα από τον Απρίλιο του 2019 και μετά.
Τότε ο πολιτογραφημένος Αμερικανός Χαφτάρ δέχεται τη βοήθεια του ηγέτη του Κρεμλίνου, Βλαντίμιρ Πούτιν, ο οποίος στέλνει στη Λιβύη τις επίλεκτες μονάδες των μισθοφόρων της περίφημης εταιρείας Wagner. Οι άνδρες της Wagner πολεμούν αυτήν την ώρα στο Σουδάν, στη Σομαλία, στη Συρία, στη Λιβύη, ενώ μερικές εκατοντάδες από αυτούς τους μισθοφόρους έχουν εγκατασταθεί στη Βενεζουέλα και αποτελούν την προσωπική φρουρά του προέδρου Νικολάς Μαδούρο.
Το αφεντικό της Wagner ξεκίνησε από ένα restaurant στην Αγία Πετρούπολη, στο οποίο για κάποιο λόγο ένα βράδυ εμφανίστηκε για να γευτεί τα εδέσματα ο Βλαντίμιρ Πούτιν. Έκτοτε το αφεντικό της Wagner εκτοξεύθηκε στις ανώτερες θέσεις του περιβάλλοντος του Κρεμλίνου εκτελώντας «δουλειές» που αφορούν κατά μείζονα λόγο στην εξωτερική πολιτική της Ρωσίας. Όμως ο στρατάρχης Χαφτάρ είχε εξασφαλίσει ακόμη μία, ενδεχομένως πιο σημαντική, βοήθεια.
Διασφάλισε την υποστήριξη του προέδρου της Αιγύπτου Σίσι, στρατηγός και αυτός, και μάλιστα φιλοαμερικανός και απόλυτος εχθρός του ισλαμικού φονταμενταλισμού, του Σαλαφισμού και των Αδερφών Μουσουλμάνων. Στο πλάι της Αιγύπτου και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, τα οποία, αν μη τι άλλο, διαθέτουν τα απαιτούμενα κονδύλια.
Τι συνέβη, λοιπόν, ξαφνικά τη Δευτέρα το βράδυ της 13ης Ιανουαρίου στο Κρεμλίνο και ο στρατάρχης Χαφτάρ αψήφησε τους ισχυρούς οικοδεσπότες του και αποχώρησε με αυτόν τον τρόπο από τις συνομιλίες για την υπογραφή συμφωνίας κατάπαυσης του πυρός στη Λιβύη;
Τυπικά ο Λίβυος στρατιωτικός έθεσε ζήτημα παρουσίας Τούρκων στρατιωτικών στην επιτροπή επιτήρησης της εκεχειρίας. Τυπικά λέμε, διότι ο στρατάρχης Χαφτάρ γνώριζε εξαρχής πως τη Δευτέρα το πρωί στη Μόσχα, ή τουλάχιστον έως την Τρίτη το πρωί 14 Ιανουαρίου, θα βρίσκονταν στη ρωσική πρωτεύουσα ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών, ο Τούρκος υπουργός Άμυνας καθώς και ο αρχηγός των μυστικών υπηρεσιών της Τουρκίας (ΜΙΤ). Δεν ήταν κανένα μυστικό ότι οι Τούρκοι θα διεκδικούσαν και μάλιστα με έντονο τρόπο να είναι παρόντες στη διαδικασία επιτήρησης της κατάπαυσης του πυρός.
Προφανώς λοιπόν, ο στρατηγός Χαφτάρ έλαβε κάποιο σοβαρό μήνυμα το οποίο ξεπερνά τις απλές ενστάσεις που αφορούν στη σύνθεση μιας στρατιωτικής επιτροπής επιτήρησης κάπου στην έρημο της Λιβύης. Το μήνυμα αυτό είχε να κάνει με τα σημαντικότερα γεωπολιτικά παιχνίδια που παίζονται στην κεντρική Μεσόγειο και στη βόρειο Αφρική. Το μήνυμα αυτό ερχόταν από την Ουάσινγκτον ή από το Κάιρο; Ή και από τις δύο πόλεις ταυτόχρονα;
Σύμφωνα με το σαουδαραβικό τηλεοπτικό δίκτυο Al Arabiya, η πλευρά Χαφτάρ έθεσε άλλους δύο όρους:
– Να αποχωρήσουν όλοι οι Τούρκοι στρατιωτικοί από τη Λιβύη.
– Να ακυρωθούν όλες οι συμφωνίες οι οποίες έχουν υπογραφεί από την κυβέρνηση της Τρίπολης και τον Φαγιέζ αλ Σάρατζ.
Την πληροφορία αυτή τη μετέδωσε και η τουρκική εφημερίδα «Sozcu», η οποία είναι από τις λίγες που αντιπολιτεύονται τον Ταγίπ Ερντογάν. Πού βρίσκεται, λοιπόν, η αλήθεια και κυρίως πώς εξελίσσεται η πραγματικότητα; Επί του εδάφους οι εχθροπραξίες επαναλήφθηκαν από το πρωί της Τρίτης και το μέτωπο της Τρίπολης ξαναπήρε φωτιά. Στις 19 Ιανουαρίου, στο Βερολίνο, η Άνγκελα Μέρκελ υποτίθεται πως θα συνομιλήσει με τους Ρώσους, τους Ιταλούς και τους Τούρκους για το μέλλον της Λιβύης. Πάνω σε ποιο καμβά και με ποια νομιμοποίηση η Άνγκελα Μέρκελ και η Γερμανία που δεν έχουν καμία ιστορική σχέση με τη Λιβύη θα διαδραματίσουν έναν τέτοιο διαμεσολαβητικό ρόλο;
Πηγή: zougla.gr
ΠΗΓΗ pentapostagma
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου