Το Πακιστάν διώχνει ευγενικά το ΔΝΤ… και τις ΗΠΑ;

Από το defence-point

Το Πακιστάν θα προχωρήσει τελικά με το δικό του πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής, λόγω του ότι οι όροι που είχε θέσει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο για την λήψη και των υπολοίπων δόσεων είχαν γίνει πολύ σκληροί.
Το τελευταίο δάνειο αφορούσε 8,1 δις ευρώ, τη στιγμή που η οικονομία της χώρας αντιμετωπίζει συνεχείς διακοπές στην ηλεκτροδότηση, οι αμυντικοί εξοπλισμοί είναι πάρα πολύ υψηλοί και υπάρχει αδυναμία συλλογής των φόρων!
Οι διαφωνίες της κυβέρνησης, που οδήγησαν στην ακύρωση λήψης της τελευταίας δόσης των 2,65 δις ευρώ, είχαν να κάνουν με τη δημοσιονομική διαχείριση, γεγονός που οδήγησε στη διακοπή του προγράμματος του ΔΝΤ. Ο Υπουργός Οικονομικών, Αμπντούλ Χαφίζ Σαΐχ, δήλωσε στους Financial Times, ότι η χώρα του θα μπορούσε να κινηθεί με βάση το δικό της πρόγραμμα, καθώς η οικονομία της αναπτύσσεται με ρυθμό 3,5%, οπότε δε χρειάζεται το δανεισμό από το ΔΝΤ, καθώς θα μπορούσε να βρει άλλες πηγές.

Ωστόσο, όπως τόνισε, οι σχέσεις με το ΔΝΤ δεν διακόπτονται. Θα συνεχιστεί ο διάλογος, καθώς οι άλλοι δανειστές στους οποίους υπολογίζει το Πακιστάν, απαιτούν τις διαβεβαιώσεις του Διεθνούς Ταμείου… για την ικανότητα του Ισλαμαμπάντ να διαχειριστεί τα ζητήματά του.
Οι αξιωματούχοι του Πακιστάν δηλώνουν ότι θα τα καταφέρουν, παρουσιάζοντας τα δικά τους σχέδια. Οι οικονομολόγοι της χώρας και επιχειρηματίες, ωστόσο, είναι άκρως επικριτικοί στην οικονομική διαχείριση που γίνεται στη χώρα, λαμβάνοντας υπόψη ότι οι δύο τελευταίοι διοικητές της Τράπεζας του Πακιστάν παραιτήθηκαν αφήνοντάς την ακέφαλη μέχρι και σήμερα, σε συνάρτηση και με το πολύ μεγάλο κενό ασφαλείας που υπάρχει λόγω του ισλαμικού εξτρεμισμού.
Ιστορικά, το Πακιστάν από την ημέρα της δημιουργίας του χαρακτηριζόταν από έλλειψη σε υποδομές και βιομηχανική και αγροτική ανάπτυξη. Γεννημένο μέσα σε ένα περιβάλλον συγκρούσεων με την Ινδία και εσωτερικών συγκρούσεων για το εάν την εξουσία θα την έχουν θεοκράτες ισλαμιστές ή οι κοσμικοί, επένδυε πάντοτε τεράστια ποσά στη διαμάχη με την Ινδία, την ισχύ των στρατιωτικών και τους υπέρογκους εξοπλισμούς.
Βέβαια η απόφαση να διακοπεί η σύμβαση με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο θα μπορούσε να εκληφθεί περισσότερο ως μια προσπάθεια πολιτικής δήλωσης ως προς τις Ηνωμένες Πολιτείες και τις τριβές που έχουν αναπτυχθεί μεταξύ των δύο χωρών. Λιγότερος έλεγχος στην οικονομική διαχείριση, συμπεριλαμβανομένων και των εξοπλιστικών προσπαθειών και λιγότερη εξάρτηση για οικονομική επιβίωση από το κατά τα άλλα «αμερικανικό» ΔΝΤ.