ΣΗΜΕΙΩΣΗ “ΑΝΙΧΝΕΥΣΕΩΝ” Η Sabah πριν την άνοδο του Ερντογάν στην εξουσία ήταν η μεγαλύτερη εφημερίδα στην Τουρκία.Δεν ξέρω αν ήταν η πιο έγκυρη (στην Τουρκία η εγκυρότητα είναι σχετική), αλλά ήταν η μεγαλύτερης κυκλοφορίας εφημερίδα. Κάπου μεταξύ του παλιού ιδιοκτησιακού καθεστώτος της και της εξαγοράς της απο φίλους του Ερντογάν είχα επισκεφθεί τα γραφεία της στην Κωνσταντινούπολη, συμμετέχοντας σε μια συνάντηση Ελλήνων και Τούρκων δημοσιογράφων (μεταξύ άλλων).
Αρκετοί, αν όχι όλοι, απο τους διακεκριμένους της δημοσιογράφους εξεδιώχθησαν ή την εγκατέλειψαν μετά την παράδοσή της στον Ερντογαν.
Σήμερα είναι ένα απο τα κύρια προπαγανδιστικά ΜΜΕ του Ερντογάν και του τουρκικού καθεστώτος.
Το κείμενο που ακολουθεί κρίναμε σκόπιμο να το μεταφράσουμε και να σας το παρουσιάσουμε, δείχνοντας στον αναγνώστη μας πώς βλέπει το τουρκικό καθεστώς τον εαυτό του και πως θέλει να τον παρουσιάσει στον τουρκικό λαό. Το κείμενο είναι προπαγανδιστικό και βρίθει ανακριβειών.
Κατ αρχάς υποστηρίζει πως η τουρκική παρουσία στον μεσανατολικό χώρο γίνεται αποδεκτή απο τους λαούς της περιοχής, κάτι που δεν ισχύει. Η συνείδηση του οθωμανικού παρελθόντος και των συνειπειών του είναι ενεργή στους αραβικους λαούς της Μέσης Ανατολής.
Δεύτερον, υποστηρίζει πως χώρες όπως τα ΗΑΕ και η Σαουδική Αραβία καθώς είδαν ότι η τουρκική θέση ενισχύεται έσπευσαν να αποκαταστήσουτν τις σχέσεις τους με την Άγκυρα ενώ εκείνο που συμβαίνει είναι η Τουρκία επιζητεί, εναγωνίως, καλές σχέσεις με τις χώρες αυτές.
Τρίτον υποστηρίζει ότι η Τουρκία υποκατέστησε τον ρόλο της Γαλλίας στην Βόρεια Αφρική ενώ κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει. Η Γαλλία υποχωρεί αλλά δεν είναι η Τουρκία που την υποκαθιστά, αν και η τουρκική παρουσία στην Αφρική είναι αξιοσημείωτη.
Τέλος εκείνο που προβάλει το άρθρο-και κατά συνέπεια η τουρκική προπαγάνδα- είναι η επιθυμία της Τουρκίας να συνεργαστεί με το Ισραήλ στην προμήθεια ενεργειακών αποθεμάτων στην Ευρώπη, ως εναλλακτικής οδού της Ρωσίας, χαρακτηρίζοντας την Ελλάδα “κακομαθημένο παιδί της Ευρώπης”.
Διαβάστε το σύνολο του άρθρου.
Η ανερχόμενη δύναμη της Τουρκίας στην περιοχή και όχι μόνο
“Η Τουρκία κάνει τα σωστά βήματα όταν αντιμετωπίζει περιφερειακές και παγκόσμιες κρίσεις, ενισχύοντας έτσι τη θέση της στη διεθνή σκηνή.
Πρόσφατα διανύουμε μια περίοδο κατά την οποία τα παραδοσιακά παραδείγματα της εξωτερικής πολιτικής έχουν καταστεί άκυρα. Καθώς η γεωπολιτική του κόσμου αναδιαμορφώνεται, οι επόμενες δύο δεκαετίες θα είναι κρίσιμες όσον αφορά τον καθορισμό των νικητών και των ηττημένων του 21ου αιώνα. Η διάρκεια ζωής των ηγεμονικών δυνάμεων δεν είναι τόσο μεγάλη όσο ήταν στην προμοντέρνα εποχή. Οι αλλαγές στην ισορροπία δυνάμεων συμβαίνουν ραγδαία στην εποχή μας. Λίγες δεκαετίες νωρίτερα, μόνο λίγοι ειδικοί των διεθνών σχέσεων περίμεναν την ανάδειξη της Κίνας ως οικονομικής υπερδύναμης, η οποία ανέτρεψε τη γεωπολιτική του κόσμου.
Η ανάδειξη της Τουρκίας ως περιφερειακής δύναμης είναι ένα ακόμη απροσδόκητο γεγονός στη μεταψυχροπολεμική περίοδο. Μέχρι την έκρηξη των παγκόσμιων πολέμων στο πρώτο μισό του 20ού αιώνα, ο κόσμος είχε διαιρεθεί και κυβερνηθεί από τις ευρωπαϊκές αποικιακές δυνάμεις. Μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, οι Ηνωμένες Πολιτείες έγιναν η ηγεμονική δύναμη του δυτικού κόσμου. Μέσω του ΝΑΤΟ, οι ΗΠΑ έλεγχαν έναν μεγάλο αριθμό κρατών, συμπεριλαμβανομένων των χωρών της Δυτικής Ευρώπης και της Τουρκίας.
Καθώς ο Ψυχρός Πόλεμος τελείωσε με την ήττα της ΕΣΣΔ και του Συμφνώνου της Βαρσοβίας, οι ΗΠΑ διακήρυξαν τον θρίαμβό τους λόγω της αναδυόμενης μονοπολικής ισορροπίας δυνάμεων. Κατά τη διάρκεια αυτής της λεγόμενης «νέας παγκόσμιας τάξης», οι ΗΠΑ εισέβαλαν παράνομα στο Αφγανιστάν και το Ιράκ χωρίς ατιμωρησία. Μια τέτοια απερίσκεπτη και επιθετική στάση εξωτερικής πολιτικής οδήγησε σύντομα στο τέλος της μονοπολικής ηγεμονίας των Η.Π.Α.
Η πολυπολική ισορροπία
Εκτός από την ανάδειξη της Κίνας ως οικονομικής υπερδύναμης, η Ρωσία επέστρεψε στην παγκόσμια σκηνή ως στρατιωτικός γίγαντας. Ενώ η επιρροή των κορυφαίων ευρωπαϊκών δυνάμεων στη γεωπολιτική του κόσμου συνέχισε να μειώνεται, νέες περιφερειακές δυνάμεις όπως η Ινδία, το Μεξικό, η Νιγηρία, η Τουρκία και η Ινδονησία εμφανίστηκαν, καταλήγοντας σε μια πολυπολική ισορροπία δυνάμεων στις διεθνείς σχέσεις.
Σε μια από τις ομιλίες του, ο Ύπατος Εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τις Εξωτερικές Σχέσεις και την Πολιτική Ασφάλειας Τζόζεφ Μπορέλ τόνισε την εμφάνιση τριών μεγάλων δυνάμεων: της Κίνας, της Ρωσίας και της Τουρκίας. Σε ό,τι αφορά την Τουρκία, συνέστησε ότι η ΕΕ πρέπει να συνεργαστεί και να δημιουργήσει στενές σχέσεις με την Άγκυρα.
Μια δεκαετία νωρίτερα, ωστόσο, όχι μόνο οι κορυφαίες ευρωπαϊκές δυνάμεις αλλά και οι ΗΠΑ ήταν απρόθυμες να δεχτούν την ανάδειξη της Τουρκίας ως περιφερειακής δύναμης. Κατά την τελευταία δεκαετία, η Τουρκία έχει αποδείξει την αξία της επικαλούμενη τόσο την ήπια όσο και τη σκληρή δύναμή της στη διεθνή σκηνή.
Λογικές στρατηγικές της Τουρκίας
Μένοντας μόνη, από τους συμμάχους της στο ΝΑΤΟ, στη Συρία, η Τουρκία έχει υιοθετήσει μια ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική και έχει γίνει ένας από τους βασικούς παίκτες στη συριακή κρίση εγκαθιδρύοντας έναν εποικοδομητικό διάλογο με τη Ρωσία και το Ιράν. Εν τω μεταξύ, η Τουρκία νίκησε ολοσχερώς τρεις μεγάλες τρομοκρατικές οργανώσεις, δηλαδή το Daesh, το PKK και την τρομοκρατική ομάδα Γκιουλενιστών (FETÖ), εντός και εκτός των συνόρων της.
Χρησιμοποιώντας το ισχυρό ναυτικό και τη διπλωματία της, η Τουρκία συνήψε μια ισχυρή συνθήκη με τη Λιβύη για την αποκλειστική οικονομική ζώνη (ΑΟΖ), αλλάζοντας τους κανόνες του παιχνιδιού στην Ανατολική Μεσόγειο. Κατά τη διάρκεια του πολέμου του Ναγκόρνο-Καραμπάχ, η εμπλοκή της Τουρκίας άλλαξε την πορεία του πολέμου, ολοκληρώνοντας την ανάκτηση του Καραμπάχ από το Αζερμπαϊτζάν. Η Τουρκία έχει αρχίσει να αντικαθιστά τον ρόλο της Γαλλίας στη Βόρεια Αφρική και της Βρετανίας στη Μέση Ανατολή. Οι χώρες αυτών των περιοχών καλωσορίζουν την Τουρκία ως μια μη αποικιακή δύναμη που έχει ιστορικούς δεσμούς μαζί τους.
Αφού η Τουρκία απέδειξε τη δύναμή της στη διεθνή σκηνή, χώρες όπως τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (ΗΑΕ), η Σαουδική Αραβία, η Αίγυπτος και το Ισραήλ επιδίωξαν εξομάλυνση και βελτίωση των σχέσεών τους με την Τουρκία.
Η συνεχιζόμενη προσέγγιση μεταξύ Τουρκίας και Ισραήλ είναι ιδιαίτερα κρίσιμη όσον αφορά τον ρόλο της Τουρκίας στη μεταφορά φυσικού αερίου από την Ανατολική Μεσόγειο στην Ευρώπη. Αντί για την Ελλάδα, το λεγόμενο κακομαθημένο παιδί της Ευρώπης, η Τουρκία και το Ισραήλ θα μπορούσαν να βοηθήσουν τις ευρωπαϊκές χώρες να μετριάσουν την εξάρτησή τους από τη Ρωσία όσον αφορά το φυσικό αέριο.
Τις επόμενες δεκαετίες σίγουρα θα γίνουμε μάρτυρες της ανόδου της Τουρκίας ως έξυπνης περιφερειακής δύναμης.
ΠΗΓΗ anixneuseis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου