Γράφει ο ΜΙΧΑΗΛ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Αρχικά, ο Προκοπίου ανέφερε το αυτονόητο: “Δεν πήραμε τα ναυπηγεία για να γίνουμε πολέμαρχοι αλλά για να συντηρούμε και να ναυπηγούμε γιοτ. Όμως οι ανάγκες είναι τέτοιες που πρέπει να δούμε [ως χώρα] πως θα προστατευθούμε. Φανταστείτε να μην είμαστε στην ΕΕ. Μπορεί ό,τι συνέβη στην Ουκρανία το ίδιο να συμβεί και σε εμάς, στην Ελλάδα”.
Δείχνει άραγε η συμπεριφορά της ελληνικής πολιτικής τάξης ότι το αντιλαμβάνεται, ή απλά περιορίζεται στο να ξορκίζει το κακό σενάριο, παίρνοντας αποσπασματικές αποφάσεις και υλοποιώντας τις με αστείο -εκτός από παράνομο- τρόπο, το οποίο αποδεικνύεται από την εκ των υστέρων νομιμοποίηση περνώντας νόμο για κάθε σύμβαση που υπογράφει. Άρα αποδέχεται de facto ότι όσα έπραξε υλοποιώντας τη σύμβαση δεν συμβάδιζαν με το νομικό πλαίσιο που οι ίδιοι ψήφισαν και φροντίζουν να το νομιμοποιήσουν για να αποφύγουν “παρατράγουδα”.
Μπορεί να αποκάλεσε “διαφανή” τη διαγωνιστική διαδικασία απόκτησης του Σκαραμαγκά, όμως πρόσθεσε: “Δεν είναι δυνατόν να σου πωλούν ένα ναυπηγείο που υφίστανται επί 60 χρόνια και μετά να σου λένε ότι δεν έχει πρόσβαση στη θάλασσα… αλλά έλα να υπογράψεις και πήγαινε μετά να καθαρίσεις εσύ… είναι παγκόσμια πρωτοτυπία”! Για να προσθέσει με σαφή διάθεση τρολαρίσματος: “200 μέτρα από από το σημείο που θέλει να πηγαίνουν οι πολίτες, στην παραλία τω ναυπηγείων, ξεφορτώνουν δεξαμενόπλοια crude oil, πετρέλαιο. Μαυρίζεις πιο γρήγορα“! Τι να την κάνεις την ηλιοθεραπεία…Ο εφοπλιστής Προκοπίου επεσήμανε ότι τον προσέλκυσε το όραμα αναβίωσης των ναυπηγείων Σκαραμαγκά, να επενδύσει στη νέα γενιά Ελλήνων που διαθέτουν εξαιρετική μόρφωση και εξειδίκευση, όχι όμως ευκαιρίες επαγγελματικής ανέλιξης και καταξίωσης στη χώρα τους, παρότι αυτή δεν απέχει πολύ από το να χαρακτηριστεί “θαλασσοκράτειρα”. Υπό την έννοια ότι πρόκειται για ένα έθνος με παρουσία 6.000 ετών στη θάλασσα και είναι αδικαιολόγητο τα πρωτεία στη ναυτιλία να μην μπορούν να μετουσιωθούν σε παρόμοια θέση και στη ναυπηγική βιομηχανία.
Για ποιον λόγο να δίνουμε τα λεφτά μας στο εξωτερικό για να φτιάχνουμε πλοία, αναρωτιέται ρητορικά ο Προκοπίου, αν και ξέρει την απάντηση όπως φάνηκε από τα… συμφραζόμενα. Όταν θέλεις να φέρεις νέες τεχνολογίες και νέες ναυπηγικές δυνατότητες και συναντάς μια απερίγραπτη νοοτροπία, αντιλαμβάνεσαι γρήγορα ότι ο ‘εχθρός’ είναι εντός των τειχών“. Όχι ότι δεν το ήξερες βέβαια.
ΤΑ “ΑΚΑΤΕΡΓΑΣΤΑ ΔΙΑΜΑΝΤΙΑ”… ΟΠΩΣ ΑΛΛΟΙ ΛΕΝΕ “ΑΣΗΜΙΚΑ”
Πουλάει ως ελληνικό Δημόσιο “ακατέργαστα διαμάντια”, αλλά εξυπηρετείται να μην κατανοεί ότι μια εύκολη… κατεργασία, όπως με το να τα βρει το Δημόσιο μεταξύ των υπηρεσιών του, αποφεύγοντας τη γελοιοποίηση έχοντας πουλήσει Ναυπηγείο χωρίς πρόσβαση στη θάλασσα. Ο ιδιοκτήτης δεν είναι αφελής, Έλληνας είναι… Κι ενώ σε άλλες περιπτώσεις δεν θα περνούσε ούτε απ’ έξω θεωρώντας ότι ο πωλητής αναζητεί κορόιδο, αποδέχεται να αποδυθεί σε νομικούς αγώνες για να εξασφαλίσει το αυτονόητο. Σε λογικές χώρες.
Η ελληνικότητα της προσέγγισής του φαίνεται και από τα λόγια που είπε για τα εξοπλιστικά προγράμματα: Έρχονται ξένα ναυπηγεία, επίδοξοι προμηθευτές μονάδων επιφανείας για το ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό και εκτός από τα επιτελεία τους συνοδεύονται από τους πρέσβεις και υπουργούς των χωρών τους. Κι αντί να ασχοληθεί με το πως θα βγάλει ο ίδιος χρήματα, επιχειρεί να βάλει πλάτη στην εθνική προσπάθεια παροτρύνοντας τους συνομιλητές του: “Φέρτε άμεσα πλοία, μέσα σε έξι μήνες, είτε δανεικά, είτε χαρισμένα για τη λεγόμενη ως ενδιάμεση λύση και θα πάρετε τη δουλειά”…
Η συνέχεια ήταν ακόμα πιο συγκλονιστική: “Με ρώτησε εκπρόσωπος μεγάλης δύναμης γιατί καθυστερούν οι υπογραφές… Του απήντησα: Φέρε ένα πλοίο στη Χίο και ένα στο Καστελόριζο και θα πάρεις αμέσως τις υπογραφές που θέλεις. Θέλουμε λύση που θα δείχνει ότι εγγυάστε τα ελληνικά σύνορα που είναι και ευρωπαϊκά, σύνορα της Ευρώπης”. Και συμβούλευσε… “από άμβωνος” την κυβέρνηση να εξασφαλίσει όσα περισσότερα μπορεί από το δεύτερο συμβόλαιο για τον εξοπλισμό του Πολεμικού Ναυτικού, αυτό για τις κορβέτες.
Κι επειδή τα περισσότερα μεγαλεπήβολα επιχειρηματικά σχέδια καταλήγουν σε δυο εύληπτες περιγραφικές προτάσεις, ανέφερε ότι στα σχέδιά του για τον Σκαραμαγκά υπάρχουν δύο δραστηριότητες. Αφενός τη συντήρηση, μετασκευή και ναυπήγηση γιοτ (σ.σ. άρα δεν έχει κρατικοδίαιτη προσέγγιση με ό,τι αυτό σημαίνει για άλλους) και αφετέρου, να μπορεί στον αμυντικό τομέα να υποστηρίζει τις ελληνικές ανάγκες, με κατασκευή ηλεκτρονικών συστημάτων υψηλής τεχνολογίας για τα πλοία του Πολεμικού Ναυτικού και του Λιμενικού Σώματος / Ελληνικής Ακτοφυλακής.
Για να μπορέσουν όμως οι αγαθές προθέσεις να μετουσιωθούν σε αποτέλεσμα, μπορεί η κυβέρνηση να έχει πραγματοποιήσει σημαντικά βήματα, όμως δεν έχει επιτευχθεί ο στόχος αλλαγής της νοοτροπίας των υπαλλήλων στις αρμόδιες υπηρεσίες, με την εγκατάλειψη ιδεοληψιών του παρελθόντος, βάσει των οποίων ο επιχειρηματίας αντιμετωπίζεται ως εχθρός και όχι ως καταλύτης προόδου.
Αναφορά έκανε και στην αδικαιολόγητη υποτίμηση της αξίας της ελληνικής γης, παραθέτοντας ένα παράδειγμα από το Πριγκιπάτο του Μονακό. Έδωσε την εντύπωση όμως πως θα μπορούσε να πει πολλά περισσότερα, προσφέροντας παράλληλα και μια δική του ερμηνεία, για ποιον λόγο συμβαίνουν αυτά στην Ελλάδα. Ίσως θα άξιζε να ανοίξει το στόμα του και γι’ αυτό μια μέρα. Θα ήταν παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές…
Εν κατακλείδι, πρόσφερε τον δικό του “δεκάλογο” των απίστευτων και όμως ελληνικών του ελληνικού επενδυτικού περιβάλλοντος, κωδικοποιώντας τη σκέψη του. Και μετά απορούμε για ποιον λόγο δεν έρχονται επενδύσεις στη χώρα. Αντιγράφουμε από το ρεπορτάζ του πολύπειρου συναδέλφου, Μηνά Τσαμόπουλου στο “New Money”:
1. Δεν είναι δυνατόν να σου πουλάνε Ναυπηγεία που προϋφίστανται 60 χρόνια και να σου λένε μετά ότι δεν έχει πρόσβαση στη θάλασσα αλλά έλα να υπογράψεις και πήγαινε μετά να καθαρίσεις.
2. Σύστασή μου είναι στον κύριο Στέφανο Βλαστό (ΥΓ: πρόεδρος του του ΕΤΑΔ) είναι να «προικίζουν» με όλες τις απαιτούμενες χωροθετήσεις, άδειες, πολεοδομικούς σχεδιασμούς, χρήσεις για τακτοποίηση με την αρχαιολογία και τα δασαρχεία ούτως ώστε να μην πουλάνε διαμάντια ακατέργαστα αλλά κατεργασμένα μία που θεωρητικά το κράτος με το κράτος μπορεί να τα βρει ευκολότερα από ότι ο «εχθρός» επιχειρηματίας.
3. Δεν είναι δυνατόν το Μονακό να πληρώνει 980 εκατομμύρια ευρώ για να δημιουργήσει χώρο 70 στρεμμάτων μέσα στη θάλασσα και να πουλάνε 100-120 χιλιάδες ευρώ το τ.μ. και εμείς με χιλιάδες στρέμματα καλύτερης ποιότητας στρέμματα στη θάλασσα να είναι μόνο για κατσίκες.
4. Δεν γίνεται να ανακατασκευάζεις διατηρητέο κτήριο στη Σταδίου, που προϋπήρχε 70 χρόνια και μετά από 4 χρόνια από την αποπεράτωση να μην συνδέεται με το αποχετευτικό δίκτυο διότι δεν υπάρχει ο εργολάβος του δήμου.
5. Δεν είναι δυνατόν να επενδύσει στην πατρίδα σου κέρδη που αποκόμισες στο εξωτερικό και να σου έρθει φόρος δωρεάς ενώ η νομοθεσία προβλέπει και την έχεις ακολουθήσει κατά γράμμα και όλοι οι υπουργοί, πρωθυπουργοί να σου λένε έχεις δίκαιο και να βασανίζεσαι 5 χρόνια για το αυτονόητο και να σου ζητάνε 880.000 φόρο δωρεάς από κάθε εκατομμύριο που βλακωδώς έφερες στην πατρίδα σου.
6. Δεν είναι δυνατόν ο παράδεισος του yachting να μην επιτρέπει σε σκάφη ακόμη και με ευρωπαϊκή σημαία και τώρα με συζητούμενη αλλαγή του σχετικού Νόμου να γίνεται αγώνας να επιτρέψουν πάνω από 21 μέρες το ταξίδι στην Ελλάδα να το σκέπτονται διότι μικρή συντεχνία πιέζει τον υπουργό Ναυτιλίας και εκείνος να διστάζει να το υλοποιήσει.
7. Δεν είναι δυνατόν ιδιωτικά σκάφη που βρίσκονται στις μάντρες και παροπλισμένα στις μαρίνες λόγω της δεινής οικονομικής κατάστασης των ιδιοκτητών να μην επιτρέπεται έχοντας πληρώσει τον αναλογούντα ΦΠΑ και έχοντας πιστοποιητικά ασφαλείας όμοια με τα επαγγελματικά, να ναυλώνονται.
8. Δεν είναι δυνατόν δίπλα από τη θάλασσα σε βραχώδεις και απόκρημνες ακτές να μην επιτρέπεται να δομηθούν με προκαθορισμένο αρχιτεκτονικό ύφος και η εξώπορτα να είναι μόλος και να μπαίνεις κατευθείαν στο βαρκάκι.
9. Δεν είναι δυνατόν να παλεύεις να συντηρήσεις με διά σου έξοδα προϋπάρχοντες κοινόχρηστους μόλους και επί 5 χρόνια να μην μπορείς να πάρεις αδειοδότηση
10. “Η κυβέρνηση έχει κάνει πολλά βήματα προς τη σωστή κατεύθυνση όσο αφορά τις επενδύσεις για να ξεμπλοκάρουν πράγματα. Εκείνο όμως που πρέπει να να αλλάξει και είναι πολύ δύσκολο να αλλάξει, είναι η νοοτροπία των υπαλλήλων στις αρμόδιες υπηρεσίες. Να αφήσουν τις ιδεοληψίες του παρελθόντος. Ο επιχειρηματίας δεν είναι ο εχθρός. Ο επιχειρηματίας είναι ο καταλύτης της προόδου”.
ΠΗΓΗ defence-point
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου