Της Δρ Άννας Κωνσταντινίδου , Ιστορικού- Διεθνολόγου *
Αναμφισβήτητα, μία από τις πιο αποκαρδιωτικές για τις εθνικές ΕΔ καταστάσεις ήταν όταν την 1η Μαρτίου 2018, δύο Έλληνες αξιωματικοί του ΣΞ , σε καιρό ειρήνης, πιάστηκαν στον Έβρο από τουρκική περίπολο με τη δικαιολογία, ότι είχαν παραβιάσει τουρκικό έδαφος.
Μια συνθήκη που δυστυχώς η ελληνική πλευρά (πολιτική και στρατιωτική ηγεσία) δεν μπόρεσε να αντιμετωπίσει, με συνέπεια η χώρα μας να εκτεθεί… Και εκτέθηκε διότι, ενώ όπως διατεινόταν η τουρκική Κυβέρνηση υπήρχαν ενεργοί δίαυλοι επικοινωνίας με την Ελλάδα, δυστυχώς το Κράτος μας είχε ομήρους -και μάλιστα στρατιωτικούς- στην Τουρκία!!!!…
Είναι άλλωστε αλήστου μνήμης οι δηλώσεις Τούρκων αξιωματούχων, ότι ο μόνος λογικός άνθρωπος στην Ελλάδα με τον οποίο μπορούσαν να μιλούν, ήταν ο Ευ. Αποστολάκης (τότε Α/ΓΕΕΘΑ και μετέπειτα ΥπΕθΑ), ενώ μόλις πριν λίγους μήνες (και πιο συγκεκριμένα τον Μάιο του 2022) στον τηλεοπτικό σταθμό A Haber, συμφερόντων ερντογανικών, ο δημοσιογράφος της εκπομπής, Γκαφάρ Γιακιντζά είχε δηλώσει: “Τα προβλήματα από το 2019 με την κυβέρνηση Μητσοτάκη και μετά, οδεύουν σε αδιέξοδο. Νωρίτερα στην περίοδο του ΣΥΡΙΖΑ τουλάχιστον είχαν παγώσει. Διότι υπήρχε ένας ιδιαίτερος δεσμός του προέδρου μας με τον Τσίπρα. Διότι εξ όσων είχα αντιληφθεί ο Τσίπρας είχε έναν ιδιαίτερο σεβασμό προς τον κύριο πρόεδρο της Δημοκρατίας. Γι’ αυτό τον λόγο υπήρχε και ατμόσφαιρα εξομάλυνσης”…
Δυστυχώς, αν και η λέξη ήττα και το διατυπώνω μονίμως, δεν πρέπει να υφίσταται στο λεξιλόγιο του Έλληνα, ωστόσο το επεισόδιο εκείνο που οι Έλληνες στρατιωτικοί έμειναν σε τουρκικές φυλακές (και μάλιστα υψίστης ασφαλείας) μέχρι τις 14 Αυγούστου του 2018 (πέντε ολόκληρους μήνες) ήταν ήττα…. και ήταν ήττα γιατί οι στολές τους που έφεραν το ελληνικό εθνόσημο βρίσκονταν υπό τουρκική “κατοχή”… Και μάλιστα σε καιρό ειρήνης!!!!
Και επίσης πρέπει να ειπωθεί αυτό, ο τότε Έλληνας ΥπΕθΑ, κ. Πάνος Καμμένος αντί να προσφύγει στα αρμόδια θεσμικά όργανα είτε τα Διεθνή είτε τα Ευρωπαϊκά (τόσο κατά τη διάρκεια της κράτησης των δύο Ελλήνων στρατιωτικών όσο και μετά την απελευθέρωσή τους), αντίθετα μετά την απελευθέρωση η δήλωσή του έδειχνε μία στάση ανασφάλειας και έντονης ηττοπάθειας: “Εκ μέρους του πρωθυπουργού και της κυβέρνησης, αλλά και του ελληνικού λαού, τους υποδεχόμαστε στην πατρίδα και ελπίζω ότι η απελευθέρωση τους σήμερα, αυτή τη σημαδιακή ημέρα, θα σημάνει και μια άλλη ημέρα για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Μπορούμε να ζήσουμε μαζί, και μπορούμε να ζήσουμε ειρηνικά προς όφελος και των δύο λαών μας. Μπορούμε να ζήσουμε χτίζοντας το μέλλον και το αύριο και των δύο χωρών μας, σεβόμενοι το διεθνές δίκαιο και τις διεθνείς συνθήκες”…
Δηλαδή εκεί που μας χρωστούσανε, μας πήραν και το βόδι….
Το παράδειγμα αυτό και μόνο αυτό αποδεικνύει έμπρακτα δύο τινά, ότι για ένα γεγονός που υφίσταται ρυθμιστική διάταξη ανάμεσα στα δύο Κράτη για την περιοχή του Έβρου, η ελληνική πλευρά δεν μπόρεσε να αντιμετωπίσει μία υπαρκτή κρίση και το δεύτερο ότι η τότε πολιτική και ως εκ τούτου στρατιωτική ηγεσία (που είχε διαύλους επικοινωνίας με την τουρκική πλευρά, όπως άλλωστε διατεινόταν η τελευταία) ένα γεγονός που θα έπρεπε να ρυθμιστεί εντός 24ωρου , αντίθετα με λανθασμένους χειρισμούς, έπεσαν στο “άρμα” του τυχοδιωκτισμού της Τουρκίας με συνέπεια να δημιουργηθεί Κρίση που εξέθετε τόσο την Ελλάδα όσο και τις εθνικές μας ΕΔ…
Αυτήν την στιγμή η χώρα μας τόσο η πολιτική όσο και η στρατιωτική ηγεσία πράττουν τους πλέον ενδεδειγμένους χειρισμούς… Εφαρμόζουν την τακτική του καρότου και του μαστιγίου, όπου σε πλήρη σύμπλευση μεταξύ τους, η πολιτική ηγεσία μέσω της διπλωματικής οδού πρώτα και κυρίαρχα, αλλά και της καταγγελίας της συμπεριφοράς των Τούρκων στα αρμόδια όργανα, δίνει την σκυτάλη ώστε η στρατιωτική ηγεσία, χωρίς τυμπανοκρουσίες, να πράττει (μέσω του μαστιγίου) αυτά για τα οποία είναι προετοιμασμένη να πράξει…
Είναι δυνατόν, η στρατιωτική ηγεσία που φέρει θεσμικά συγκεκριμένο ρόλο να έχει τακτική, τηλεφωνική επικοινωνία με την αντίστοιχη τουρκική (γιατί το διαβάσαμε και αυτό σε αρθρογραφία) ωσάν να παρακαλεί την τελευταία να αλλάξει συμπεριφορά;;;;… Και ειδικά, όταν το τουρκικό Κράτος χρησιμοποιεί ακραία ρητορική απέναντι στη χώρα μας;;;;… Οι ΕΔ αναλαμβάνουν, όταν η Διπλωματία έχει εξαντληθεί… Οι ΕΔ αναλαμβάνουν, χωρίς ικεσίες απέναντι στην αντίπαλη πλευρά, αλλά ενεργούν, όπως αυτές γνωρίζουν…. Και στο κάτω κάτω γιατί θα πρέπει, ειδικά στο στρατιωτικό πεδίο, να ανακοινώνονται δημόσια οι χειρισμοί;;;;…
Ο όρος εθνική ασφάλεια και τα στάδια πραγμάτωσής της μπορεί να βρίσκονται σε επιστημονικά εγχειρίδια, αλλά ο σχεδιασμός επί του πρακτέου είναι μία συνθήκη που δεν διατυμπανίζεται…
Οτιδήποτε άλλο, ειδικά την παρούσα περίοδο, που όπως και ο Έλληνας Υπουργός Εξωτερικών δήλωσε ότι η Τουρκία έχει φτάσει σε υπέρμετρα επίπεδα ρητορικής, ειδικά από μέρους των επικεφαλής των εθνικών ΕΔ μας και πιο συγκεκριμένα του Α/ΓΕΕΘΑ να προσπαθήσει να εξομαλύνει την κατάσταση με ενδεχόμενη επικοινωνία με την τουρκική στρατιωτική ηγεσία (γιατί το διαβάσαμε και αυτό από αρθρογραφία που εμμονικά τον αντιστρατεύεται), θα σήμαινε αφενός ότι ο ίδιος καταστρατηγεί το ρόλο που έχουν οι Αρχές και οι Θεσμοί του Κράτους μας, μπαίνοντας χωρίς σεβασμό “στα χωράφια” των αρμοδιοτήτων της πολιτικής ηγεσίας αφετέρου ότι οι εθνικές ΕΔ της χώρας μας ικετεύουν τον παραβατικό γείτονα να σταματήσει …
Στην Εθνική Άμυνα ενός Κράτους υφίσταται και το πολιτικό σκέλος, ο πολιτικός προϊστάμενος, δηλαδή ο ΥπΕθΑ, που αυτός είναι πρώτα και κυρίαρχα υπεύθυνος να διαμορφώσει τις συνθήκες (ακόμα και τη μείωση της έντασης), προτού αναλάβει ο Στρατός….Οι ρόλοι είναι διακριτοί και σαφέστατοι βάσει Συντάγματος….
Οι ελληνικές ΕΔ, όταν έρθει η ώρα, και γνωρίζουν αυτήν την στιγμή οι καθ’ ύλην αρμόδιοι που είναι οι επικεφαλής του Θεσμού, θα πράξουν αυτό που πρέπει και δεν χρειάζεται να “ανοίξει ρουθούνι”, με την έννοια να δημοσιοποιούν τους χειρισμούς τους… Μία Κρίση αντιμετωπίζεται σε επίπεδο προσκηνίου και παρασκηνίου, να μην το ξεχνάμε κι αυτό…
Αυτήν την στιγμή, έχουμε μία ηγεσία στις ΕΔ της χώρας (Α/ΓΕΕΘΑ και επικεφαλής των τριών Όπλων) που βγήκε νικήτρια και ειδικά ο Α/ΓΕΕΘΑ ως επικεφαλής του Θεσμού σε δύο Κρίσεις και μάλιστα δυο Κρίσεις στις οποίες διακυβεύονταν χώρος της ελληνικής επικράτειας: τα γεγονότα στον Έβρο (τέλη Φεβρουαρίου – αρχές Μαρτίου 2020) και τα γεγονότα του Αυγούστου του 2020 πλησίον του θαλάσσιου χώρου μας… Για να μην πούμε, ότι ειδικά η νυν στρατιωτική ηγεσία απολαμβάνει την εκτίμηση των ομολόγων της τόσο σε επίπεδο ΝΑΤΟ όσο και χωρών εκτός ΝΑΤΟ, κι αυτό φαίνεται αφενός από τη συμμετοχή της σε διεθνή, στρατιωτικά fora της περιφέρειάς μας που -σημειωτέον- δεν προσκαλείται ο Τούρκος Α/ΓΕΕΘΑ όσο και στις διμερείς συμφωνίες που υπογράφονται για την εκπαίδευση Αράβων στρατιωτικών στις ελληνικές ΕΔ, ως τις πλέον αξιόμαχες, αλλά και αξιόπιστες της νοτιοανατολικής περιοχής…
Το πεδίο της Στρατηγικής, αλλά και το πεδίο της Διαχείρισης Κρίσεων είναι δύο συνιστώσες που διδάσκονται στα στρατιωτικά σχολεία, και ειδικά ο νυν Α/ΓΕΕΘΑ έχει δώσει τις εξετάσεις τους επί του πεδίου και όπως αποδεικνύεται εδώ και τρία χρόνια, τις έχει περάσει με Άριστα….
*Η Δρ Άννα Κωνσταντινίδου είναι Ιστορικός – Διεθνολόγος, Διδάκτωρ Δημοσίου Δικαίου & Πολιτικής Επιστήμης της Νομικής Σχολής ΑΠΘ, Επιστημονική Συνεργάτιδα ΑΠΘ (Νομικής Σχολής και Θεολογικής Σχολής ΑΠΘ), Εξωτερική Συνεργάτιδα της Ανώτατης Διακλαδικής Σχολής Πολέμου (ΑΔΙΣΠΟ) και της Σχολής Εθνικής Άμυνας (ΣΕΘΑ)
ΠΗΓΗ armynow
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου