Η πτώση του ουκρανικού τετρακινητήριου μεταγωγικού αεροσκάφους Antonov 12 της εταιρίας Meridien (με προεκτάσεις μέχρι την Κύπρο) στην περιοχή της Καβάλας εγείρει πολλά ερωτήματα, τα οποία σχετίζονται με τη «μεγάλη εικόνα» και δεν έχουν συζητηθεί και αναλυθεί, ενώ οι σχετικές αναφορές και παρουσιάσεις κάποιων στα ΜΜΕ αγνοούν βασικά θέματα και, όπως πάντα, κινούνται στο συρμό των ασυναρτησιολογικών εκτιμήσεων, της άγνοιας γεγονότων και πάντοτε στη σφαίρα της μυθοπλασίας.
Προφανώς και λόγω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, οργιάζει η επιδημική συνωμοσιολογία και το
γνωστό «αν ήμουν εγώ ,θα ενεργούσα έτσι και αλλιώς, και άλλα τινά». Η συγκεκριμένη περίπτωση μείζονος αεροπορικού δυστυχήματος απαιτεί την εξέταση πολλών παραγόντων και δεν προσφέρεται για ανούσιες συζητήσεις και παρασιτική παραφιλολογία.1 Καθημερινά τέτοιες «πονηρές» πτήσεις λαμβάνουν χώρα κατά δεκάδες. Μεταφέρονται όπλα για συμβατικούς και ασύμμετρους πολέμους σε Νοτιοανατολική Ασία, Αφρική και Μέση Ανατολή. Χαρακτηριστικά αναφέρω τις περιπτώσεις των πολέμων στην Υεμένη, τους αποσχιστικούς, φυλετικούς, ασύμμετρους πολέμους στη Νότια Ασία, στη Δυτική Αφρική, στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, στα σύνορα Μπανγκλαντές-Μιανμάρ, κ.ά. Αυτές οι πτήσεις συμπληρώνονται και με αντίστοιχες μεταφορές μισθοφόρων, ναρκωτικών κ.ά. μεταξύ φυλετικών δυνάμεων, Λατινικής Αμερικής και λοιπά. Σε αυτές τις πτήσεις πρωτοστατούν εταιρίες που συστάθηκαν μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, ενώ διακρίνονται αυτές που προέρχονται από την πρώην Γιουγκοσλαβία, την πρώην Σοβιετική Ενωση, και κυρίως μεταφέρονται όπλα και υλικά (χημικά, βιολογικά, ραδιολογικά) από τη Σερβία, την Ουκρανία, τη Λευκορωσία, το Καζακστάν,τη Μολδαβία κ.ά. Αρα, μη μας αιφνιδιάζει το συμβάν. Είναι απλή καθημερινότητα και παράπλευρη περίπτωση μικροπολέμων κ.ά.
2 Το αεροδρόμιο της Νις («Μέγας Κωνσταντίνος») είναι το δεύτερο μεγαλύτερο της Σερβίας (μετά το «Νίκολα Τέσλα» του Βελιγραδίου) και θεωρείται «άντρο» του βρόμικου εμπορίου εξαγωγής και μεταφοράς έννομου ή παράνομου σερβικού στρατιωτικού υλικού σε πολλά κράτη της Νότιας Ασίας, της Δυτικής Αφρικής και στην Αραβική Χερσόνησο(ειδικά στην Υεμένη). Από την εποχή της πρώην Γιουγκοσλαβίας το συγκεκριμένο αεροδρόμιο έχει διασυνδέσεις με ρωσικούς μαφιόζικους κύκλους, ενώ εκεί κοντά εδρεύει μια ρωσική στρατιωτική/κατασκοπευτική βάση (που κρύβεται πίσω από την ονομασία «ρωσική βάση» για «έκτακτες καταστάσεις και ανθρωπιστικές επιχειρήσεις»).
3 Η Σερβία είναι μία από τις χώρες με πολύ ισχυρή στρατιωτική βιομηχανία από την εποχή της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας. Μετά τη διάλυση της τελευταίας, σε συντριπτικό βαθμό τα εργοστάσια κατασκευής μιας μεγάλης κατηγορίας πολεμικών συστημάτων συνέχισαν να είναι παραγωγικά, να έχουν προχωρήσει σε εξαγωγές όπλων και συστημάτων σε πάνω από 40 κράτη της υφηλίου, και όλα τα προϊόντα να είναι σερβικά. Επειδή έχω επισκεφθεί αυτά τα εργοστάσια (όπως και της Ουκρανίας και της Τουρκίας), διέκρινα πολυπαραγωγικότητα, εξειδίκευση και διασυνδέσεις, αφού η τότε Γιουγκοσλαβία πρωτοστατούσε στο Κίνημα των Αδεσμεύτων επί Τίτο. Απλά αναφέρω τα εργοστάσια σε Κραγκούγιεβατς, Βάλιεβο, Κράλιεβο, Μπατάνιτσα κ.ά. Ολα αυτά συνδράμουν στις σερβικές εξαγωγές με το Μπανγκλαντές και τη γειτονική Μιανμάρ να παραλαμβάνουν πολλά όπλα μέσω «ειδικών πτήσεων» από τη Σερβία. Επίσης, το Βελιγράδι εξάγει όπλα σε Ελλάδα, Κύπρο, Αρμενία, Ισραήλ, Τουρκία, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα κ.ά.
4 Η Σερβία έχει μεγάλο αριθμό στρατιωτικών, εκπαιδευτικών, τεχνολογικών εργαστηρίων και ιδρυμάτων. Δεκατρείς εταιρίες είναι υπό την «ομπρέλα» της κρατικής Yugoimport, ενώ υπάρχουν γύρω στις 220 (καταγεγραμμένες) που είναι ιδιωτικής φύσης. Ο συνολικός προϋπολογισμός από τις ετήσιες εξαγωγές ξεπερνά τα 900 εκατ. δολάρια. Κάθε δύο χρόνια η Σερβία διοργανώνει την αρκετά υπολογίσιμη Διεθνή Εκθεση Partner. Από τις πιο σημαντικές εταιρίες είναι η κρατική Krusik στο Βάλιεβο, που έχει αρκετά «πλοκάμια» στο Μπανγκλαντές (ειδικά σε όλμους, νάρκες κ.λπ.). Ελέγχεται για εμπλοκή στην Ανατολική Ουκρανία των Ρώσων αποσχιστών, καθώς και στην Υεμένη.
ΠΗΓΗ eleftherostypos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου