Γράφει ο:
Δρ. ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ Ε. ΔΡΟΥΓΟΣ
Στρατιωτικός Αναλυτής – Διεθνολόγος
Από το drougos.gr
Το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν εκτιμάται ότι αποτελεί μία από τις μεγαλύτερες απειλές για την ασφάλεια της Δύσης, του Ισραήλ, καθώς και των φιλοδυτικών κρατών του Κόλπου και της Κεντρικής Ασίας.
Το θεοκρατικό καθεστώς της Τεχεράνης –ιδιαίτερα στο φως των αποκαλύψεων του 2002- υποστηρίζει ότι το πρόγραμμα εμπλουτισμού του ουρανίου είναι αποκλειστικά για ενεργειακούς σκοπούς, θέση την οποία δεν αποδέχονται οι Αμερικανοί, οι Ευρωπαίοι, οι Ισραηλινοί, αλλά και τα πλείστα των Αραβικών κρατών, (πλην Συρίας), που επισημαίνουν ότι το Ιράν έχει προχωρήσει κανονικά στις σχετικές διεργασίες για την κατασκευή της λεγόμενης Σιϊτικής – Ισλαμικής ατομικής βόμβας.
Ενδεικτικά, αναφέρουν ότι από ενεργειακής πλευράς, το Ιράν έχει τεράστια αποθέματα πετρελαίου και φυσικού αερίου, τα οποία μπορούν να καλύψουν τις ενεργειακές ανάγκες της χώρας για περίπου 90-100 χρόνια.
Αξίζει να σημειωθεί ότι μέχρι το 2002, όταν Ιρανοί και Κούρδοι αντικαθεστωτικοί, καθώς και πυρηνικοί επιστήμονες έδωσαν στη δημοσιότητα τα πρώτα στοιχεία σχετικά με τις πυρηνικές δυνατότητες στης Τεχεράνης, οι μυστικές υπηρεσίες διαφόρων χωρών της Δύσης, αλλά και της Σαουδικής Αραβίας αιφνιδιάστηκαν, γιατί θεωρούσαν ότι ως ένα μεγάλο βαθμό, στη δεκαετία του ’90 το πρόγραμμα είχε «παγώσει», ή τουλάχιστον δεν είχαν πραγματοποιηθεί υπολογίσιμα βήματα. Το γεγονός ότι το καθεστώς των Αγιατολάχ δεν είχε αναφέρει απολύτως τίποτα για τις πυρηνικές του δραστηριότητες στη Διεθνή Υπηρεσία Ατομικής Ενέργειας (αν και το Ιράν έχει υπογράψει και επικυρώσει τη Συνθήκη για τη μη-Διάδοση των Πυρηνικών Όπλων), προκάλεσε ακόμα εντονότερη ανησυχία στην Ουάσιγκτον, στο Λονδίνο και στις Βρυξέλλες, αφού σε πάρα πολύ μεγάλο βαθμό οι μυστικές υπηρεσίες της Δύσης δεν γνώριζαν πολλά, ενώ ήσαν επικεντρωμένες στις δραστηριότητες του Ιράκ και της Βορείου Κορέας στον τομέα των Όπλων Μαζικής Καταστροφής (ΟΜΚ).
Το Ιράν με Ρωσική (κυρίως) συνδρομή, μετά τη διάλυση της πρώην ΕΣΣΔ προχώρησε τη διαδικασία για την κατασκευή πυρηνικής βόμβας μέσω του εμπλουτισμού του Ουρανίου στις εγκαταστάσεις της NATANZ, ενώ παράλληλα μέσω υποστήριξης από τη Μόσχα, και το πυρηνικό SUPERMARKET του πατέρα της Πακιστανικής Ατομικής βόμβας, Καθηγητή A.KHAN, προχώρησε με σταθερά βήματα και με τη μέθοδο του Πλουτωνίου, όπου γίνεται σχετική επεξεργασία στη βάση του ARAK.
Η Δύση, επικαλείται την παρακάτω σειρά λόγων, αναφορικά με την εντονότατη αρνητική θέση που έχει λάβει απέναντι στο πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν:
¤ Το καθεστώς της Τεχεράνης είναι αποσταθεροποιητικής φύσης για την ασφάλεια της ευρύτερης Μέσης Ανατολής – Καυκάσου – Κεντρικής Ασίας.
¤ Εμπλέκεται ποικιλοτρόπως στην υποστήριξη βίαιων ομάδων Σιϊτικής προέλευσης στο Ιράκ (εφοδιασμός σε όπλα, υλικά, προπαγανδιστικοί μηχανισμοί, υποστήριξη σε τρομοκρατικά στοιχεία), και ιδιαίτερα στις επαρχίες Βασόρα – Μεϊσάν – Κουτ-αλ-Αμάρα και Ντιγιάλα.
¤ Η Τεχεράνη υποστηρίζει τη διεθνή τρομοκρατία σε πάρα πολλά σημεία της υδρογείου, από τη Μέση Ανατολή μέχρι τη Λατινική Αμερική (ακραίες Παλαιστινιακές και Σιϊτικές ομάδες).
¤ Το καθεστώς του Ιράν χρησιμοποιεί τους Φρουρούς της Επανάστασης και ειδικότερα την επίλεκτη ταξιαρχία AL QUDS για ανατρεπτικές ενέργειες σε διάφορα γειτονικά κράτη.
¤ Το Ιράν επιδιώκει τη δημιουργία ενός Σιϊτικού «τόξου επιρροής» από την Ανατολική Μεσόγειο μέχρι την επαρχία HERAT του Δυτικού Αφγανιστάν.
¤ Το Ιράν έχει μέσω Συρίας πολύπλευρα υποστηρίξει τη ριζοσπαστική Σιϊτική οργάνωση Χεζμπολάχ, η οποία έχει τρομοκρατικές διασυνδέσεις και ευθύνεται για σωρεία εσωτερικών προβλημάτων του Λιβάνου.
¤ Ο Πρόεδρος του Ιράν –μετά τις εκλογές του 2005- Μαχμούτ Αχμαντινεντζάντ, υποστηρίζει ότι «δεν υπήρξε ολοκαύτωμα των Εβραίων», και ότι «το κράτος του Ισραήλ πρέπει να εξαφανισθεί από τον πλανήτη». Θεωρεί τον εαυτό του ως εκπρόσωπο που επέστρεψε στη Γη προερχόμενο από τον Ιμάμη Αλί, και είναι απαραίτητο να αποκαταστήσει την τάξη στη Μέση Ανατολή ενάντια σε Δυτικούς και άθεους Μουσουλμάνους!
¤ Το Ιράν συνεργάζεται με διάφορα κράτη, τα οποία έχουν έντονο αντιδυτικό προσανατολισμό, όπως είναι το εκκεντρικό καθεστώς της Βορείου Κορέας, καθώς και του Ούγκο Τσάβεζ στη Βενεζουέλα.
¤ Το Ιράν σε συνεργασία με τη Βόρειο Κορέα έχει προωθήσει από το 1988 σειρά συνεργασιακών PROJECTS στον τομέα των πυραυλικών συστημάτων (Βαλλιστικοί πύραυλοι), καθώς και των βιολογικών όπλων.
¤ Στο Παλαιστινιακό η ηγεσία του Ιράν απορρίπτει την Προεδρία του Μαχμούτ Αμπάς και τη FATAH, ενώ υποστηρίζει πολύπλευρα τη δράση της Σουνιτικής HAMAS, αλλά και την ISLAMIC JIHAD (παρά τις θρησκευτικές διαφορές).
¤ Τέλος, ιδιαίτερη ανησυχία προκαλεί στη Δύση και στο Ισραήλ η παρουσία Ιρανικών θρησκευτικών και στρατιωτικών στοιχείων στη Συρία, σε ομάδες της Χεζμπολάχ (γύρω από τον ποταμό Λιτάνι), σε ορισμένες περιοχές του Ιράκ (Ιρμπίλ – Βασόρα – Νατζάφ – Καρμπάλα – Νασιρίγια), καθώς και στο Σουδάν και στην Ερυθραία στο Κέρας της Αφρικής. Παρά το γεγονός ότι οι θέσεις και οι αρχές το Ιράν και της AL QAEDA διαφέρουν σε εντυπωσιακό βαθμό, εν τούτοις, έχουν υπάρξει κατά καιρούς επαφές των δύο μερών, ενώ ορισμένα επιφανή στελέχη της AL QAEDA, μετά την απώλεια του Αφγανιστάν, κατέφυγαν το 2002 στο γειτονικό Ιράν.
Κατόπιν των ανωτέρω, οι Αμερικανοί, οι πλείστοι των Ευρωπαίων συμμάχων τους, οι πλείστοι Άραβες και οι Ισραηλινοί, θεωρούν ότι η ενδεχόμενη πυρηνικοποίηση του Ιράν θα προκαλέσει ευρύτερη αποσταθεροποίηση, ενώ τα πλείστα Αραβικά κράτη θα βρεθούν σε δυσμενή θέση και με «κενά ασφάλειας». Το Ισραήλ εκτιμά ότι η μεγαλύτερη απειλή για την ασφάλειά του (για να μην υπάρξει δεύτερο ολοκαύτωμα, όπως ισχυρίζεται η ηγεσία του), είναι το πυρηνικό Ιράν, ενώ σειρά Αραβικών χωρών (που ως ένα βαθμό στηρίζονται στην υποστήριξη των ΗΠΑ), όπως η Αίγυπτος, η Ιορδανία, η Υεμένη, τα Εμιράτα του Κόλπου και η Σαουδική Αραβία,(πέραν της ΑΡΑΒΙΚΗΣ ΑΝΟΙΞΗΣ) έχουν αρχίσει τελευταία να κάνουν λόγο για δική τους στροφή προς πυρηνικό πρόγραμμα. Μάλιστα, η Ιορδανία ζήτησε άμεσα τη στήριξη των ΗΠΑ και την ΙΑΠΩΝΙΑ/ΝΟΤΙΟΣ ΚΟΡΕΑ, η Αίγυπτος επιδιώκει την προμήθεια πυρηνικών αντιδραστήρων από τη Δύση ή τη Ρωσία, ενώ η Σαουδική Αραβία έχει ήδη προχωρήσει σε συζητήσεις με το καθεστώς του Πακιστάν, για να καλύψει το τελευταίο με την πυρηνική του «ομπρέλα» το βασίλειο του Σαούντ. Ιδιαίτερη ανησυχία έχουν προκαλέσει οι πυρηνικές φιλοδοξίες της Τεχεράνης, στο γειτονικό Ιράκ, στην Τουρκία, καθώς και στο πλούσιο σε υδρογονάνθρακες Αζερμπαϊτζάν.
Οι μέχρι τώρα αντιδράσεις της Δύσης
Οι Ευρωπαίοι, και πρωτίστως η τρόικα Γαλλία – Γερμανία – Μεγ. Βρετανία, από τα τέλη του 2002 προσπάθησε μέχρι τα τέλη του 2005 να προσεγγίσει το θέμα του εμπλουτισμού του Ουρανίου διπλωματικά, μέσω των επαφών των «3» της ΕΕ με την ειδική ομάδα των Ιρανών (Λαριτζανί – Αγκαζαντέχ – Σαεντί), αλλά και πριν το 2005 με τον Ροχανί, (που θεωρείτο ως σχετικά μετριοπαθής). Η τρόικα προσπαθούσε να πείσει του Ιρανούς να σταματήσουν τον εμπλουτισμό και την επεξεργασία του Ουρανίου, προσφέροντας στην Τεχεράνη κάποια «καρότα», όπως αντιδραστήρα ελαφρού ύδατος, ένταξη του Ιράν στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου, διάθεση ανταλλακτικών για τα αεροσκάφη της Πολιτικής Αεροπορίας, καθώς και διεύρυνση των οικονομικών και ενεργειακών σχέσεων. Μετά από τρία χρόνια ανεπιτυχών διαπραγματεύσεων, το Ιράν αποφάσισε να προχωρήσει μέσω της φυγοκέντρισης στον εμπλουτισμό του Ουρανίου και στην περαιτέρω ενδυνάμωση του προγράμματος, (πώς δείχνουν και οι σχετικοί πίνακες). Η ΕΕ και ιδιαίτερα η τρόικα, παρέπεμψε το θέμα στο ΣΑ/ΟΗΕ, όπου τους τελευταία χρόνια επιδιώχθηκε η σύγκλιση των θέσεων των ΗΠΑ, της ΕΕ, της Κίνας και της Ρωσίας, για να τεθεί κάποιο τέρμα στα πυρηνικά σχέδια της Τεχεράνης./ΟΧΙ ΠΑΝΤΟΤΕ ΜΕ ΕΠΙΤΥΧΙΑ, ΑΦΟΥ ΟΙ ΡΩΣΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΚΙΝΕΖΟΙ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΤΕΧΕΡΑΝΗ.
Τα τελευταία 4 χρόνια , κατόπιν επίμονων διαπραγματεύσεων των «15» του ΣΑ/ΟΗΕ (αλλά κυρίως των 5 μονίμων μελών του Συμβουλίου και της Γερμανίας), και λαμβάνοντας υπόψη ότι η Μόσχα που έχει τεράστια οικονομικά και στρατιωτικά συμφέροντα στο Ιράν, (μπορούσε ανά πάσα στιγμή να προβάλει βέτο), το Συμβούλιο Ασφαλείας απεδέχθη ομόφωνα, (Ρωσία και Κίνα υποστήριξαν τα ψηφίσματα), τις αποφάσεις 1737 και 1747, με τις οποίες το Ιράν καλείται μεταξύ άλλων να σταματήσει τις πυρηνικές δραστηριότητες, να ανοίξει όλες τις πυρηνικές εγκαταστάσεις στους επιθεωρητές της Διεθνούς Υπηρεσίας Ατομικής Ενέργειας (ΔΥΑΕ), που εδρεύει στη Βιέννη, ενώ του υπεβλήθησαν αλλεπάλληλες σειρές κυρώσεων (SANCTIONS) σε εξοπλισμούς, τράπεζες, εταιρείες, που εμπλέκονται στο πυρηνικό πρόγραμμα, καθώς και σε άτομα (κυρίως των Φρουρών της Επανάστασης, που έχουν τον πρωτεύοντα ρόλο στο πυρηνικό πρόγραμμα).
Παρά τις αποφάσεις 1737 και 1747 και 1920, το Ιράν, δια στόματος Αχμαντινεντζάντ, δήλωσε ότι «έχει περάσει στη βιομηχανική πυρηνική παραγωγή, και δεν γυρίζει το πυρηνικό ποτάμι πίσω». Μάλιστα, από την πυρηνική βάση της NATANZ δηλώνουν κάθε χρόνο ότι η 9η Απριλίου είναι η «ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΠΥΡΗΝΙΚΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ».
Τι γνωρίζουμε και τι δεν γνωρίζουμε για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν
¤ Το Ιράν από το 2003 (επιθεωρήσεις του ARAK και της NATANZ), έχει ενεργήσει παράνομα αναφορικά με τις πυρηνικές δραστηριότητες και δεν συμβαδίζει με πολλές από τις υποχρεώσεις που απορρέουν από τη Συνθήκη για τη μη-Διάδοση των Πυρηνικών του 1968.
¤ Δεν έχει υπογράψει το Επιπρόσθετο Πρωτόκολλο που επιτρέπει στους Επιθεωρητές της ΙΑΕΑ να προχωρήσουν σε ξαφνικό και μη-ανακοινώσιμο έλεγχο των πυρηνικών ενεργειών της Τεχεράνης. Το Ιράν –αν και επιτρέπει κάποιους ελέγχους- εν τούτοις δεν συνεργάζεται απόλυτα με τη ΙΑΕΑ.
¤ Το 2005 το Ιράν άρχισε εκ νέου το πρόγραμμα της μετατρεψιμότητας του Ουρανίου (σε όλες τις φάσεις), ενώ δηλώνει ότι είναι έτοιμο να εξάγει πυρηνική τεχνολογία σε άλλα Ισλαμικά κράτη.
¤ Το Ιράν απέρριψε τη Ρωσική πρόταση του Δεκεμβρίου του 2005 να προχωρήσει η διαδικασία REPROCESSING των πυρηνικών υλικών σε Ρωσικό έδαφος. ΕΚΑΝΕ ΚΑΠΟΙΟ ΕΛΙΓΜΟ ΤΟ 2008 ΜΕ ΜΙΑ ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΟΥΡΚΙΑΣ-ΒΡΑΖΙΛΙΑΣ Η ΟΠΟΙΑ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΑΠΟΔΕΚΤΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΥΣΗ.
¤ Ήδη έχει κάνει χρήση ΧΙΛΙΆΔΩΝ φυγοκεντριστών στη NATANZ και δείχνει έτοιμο, (παρά τα κάποια εσωτερικά προβλήματα), να προχωρήσει με ακόμα πιο πολλές χιλιάδες φυγοκεντριστές για τον εμπλουτισμό του Ουρανίου.
¤ Απειλεί διαρκώς το ΣΑ/ΟΗΕ να μην πιέζει, γιατί θα αποχωρήσει από τη Συνθήκη NPT (μη-διάδοση των πυρηνικών) του 1968.
¤ Τον Μάρτιο του 2006 και τον Ιανουάριο του 2007, το ΣΑ/ΟΗΕ απαίτησε το Ιράν να σταματήσει τις παράνομες δραστηριότητές του μέσα σε 30 ημέρες, κάτι το οποίο δεν έκανε. Απέρριψε επίσης την κοινή θέση των ΗΠΑ και της ΕΕ για συζητήσεις επί του εμπλουτισμού του Ουρανίου, ενώ επιπρόσθετα απέρριψε και την έκκληση του GROUP-8 (ΗΠΑ – Ιταλία – Ιαπωνία – Καναδάς – Γερμανία- Μ. Βρετανία – Γαλλία – Ρωσία).
¤ Μέσα στο 2007, απέρριψε και τα 4 ομόφωνα ψηφίσματα του ΟΗΕ που του επέβαλαν κυρώσεις και δηλώνει έτοιμο να προχωρήσει σε επίπεδο χιλιάδων αναβαθμισμένων ποιοτικά φυγοκεντριστών.
Επιπρόσθετα, υπάρχουν πάρα πολλά «κενά» σχετικά με το Ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα. Δεν γνωρίζουμε πότε επακριβώς θα διαθέτει ατομική βόμβα. Δεν γνωρίζουμε αν και πόσο αξιόπιστα είναι τα συστήματα Διοίκησης και Ελέγχου των πυρηνικών. Δεν γνωρίζουμε επακριβώς όλες τις πυρηνικές εγκαταστάσεις και τα κρυφά εργαστήρια της Τεχεράνης. Δεν γνωρίζουμε αν το Ιράν στοχεύει στην κατασκευή λίγων ή πολλών πυρηνικών όπλων. Δεν γνωρίζουμε τις αρχές του Ιρανικού πυρηνικού δόγματος. Δεν γνωρίζουμε αν ο στόχος του Ιράν είναι η αποτροπή, η οριακή επιβίωση ή η εξαφάνιση άλλων κρατικών οντοτήτων στη Μ. Ανατολή, μέσω πυρηνικών. Δεν γνωρίζουμε γιατί απορρίπτει την ιδέα της δημιουργίας μίας Ζώνης Αποπυρηνικοποιημένης στη Μ. Ανατολή ή μίας Ζώνης χωρίς ΟΜΚ (χημικά – βιολογικά – πυρηνικά), από το Μαρόκο μέχρι το Αφγανιστάν. Δεν γνωρίζουμε αν το πυρηνικό Ιράν θα ακολουθήσει το «μοντέλο» της σταθερής Ινδίας (είναι πυρηνική δύναμη) ή ακόμα και του Πακιστάν, και δεν προχωρήσει σε πολιτική εκμετάλλευση του οπλοστασίου του. Δεν γνωρίζουμε λεπτομέρειες για τις εσωτερικές ομάδες και τα συμφέροντα του πυρηνικού CLUB της Τεχεράνης. Δεν γνωρίζουμε αν το ριζοσπαστικό Ιράν προωθήσει πυρηνική τεχνολογία σε άλλα κράτη ή σε τρομοκρατικά δίκτυα.
«Σενάρια αντιπαράθεσης Ισραήλ – Ιράν»
Σε κυρώσεις –οι οποίες δεν αναμένεται να έχουν κάποιο λίαν υπολογίσιμο αντίκτυπο στο Ιράν – καθώς και στη συνέχιση των μυστικών προετοιμασιών για επίθεση (από αέρος και με πυραύλους) κατά του Ιράν, προσανατολίζονται άμεσα οι Η.Π.Α. και οι σύμμαχοί τους, αφού η Τεχεράνη δεν δείχνει σημεία υποχώρησης στο μείζον θέμα του πυρηνικού προγράμματος, το οποίο είναι ιδιαίτερα απειλητικό για τη Δύση, το Ισραήλ και τους συμμάχους των Η.Π.Α. στον Κόλπο και στην Κεντρική Ασία. Βλέποντας αυτά , οι Ισραηλινοί από την πλευρά τους υποστηρίζουν ότι χρονικά στενεύουν τα περιθώρια, ενώ διαδοχικές δηλώσεις και παρουσιάσεις μελετών των επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών τα τελευταία χρόνια, όπως του Εφραίμ Χαλεβί, του Ζεεβί Φαρκάς, (Επικεφαλής της MOSSAD), αλλά και του πρώην επικεφαλής των στρατιωτικών πληροφοριών υποπτεράρχου Γιαλντίν, υποστηρίζουν ότι «έχουν φθάσει στα όρια της αντοχής και μέσα σε ένα χρόνο το Ιράν θα είναι πυρηνική δύναμη, αν δεν γίνει κάτι…». Παράλληλα, επισημαίνουν ότι «το Ιράν έχει σε εξέλιξη το μυστικό πρόγραμμα ΠΡΑΣΙΝΟ ΑΛΑΤΙ, με το οποίο κινούνται πέραν των πυρηνικών και στους τομείς των προωθημένων εκρηκτικών, καθώς και πυραυλικών συστημάτων με τη συνδρομή Ρώσων, Βορειοκορεατών, Κινέζων και φανατικών Ισλαμιστών με προσβάσεις σε διάφορα προγράμματα του Πακιστάν. Το Ισραήλ ανησυχεί γιατί το Ιράν αν πλήξει πυρηνικά το Τελ Αβίβ ή τη Χάιφα θα προκαλέσει απίστευτη καταστροφή στο χώρο του. Ο γνωστός αναλυτής Εφραίμ Ινμπάρ κάνει λόγο «περί αυτοάμυνας, οπότε πρέπει να ενεργήσουμε προληπτικά».
Ειδικές πληροφορίες του υπογράφοντα από το Ισραήλ επικεντρώνονται στα εξής:
¤ Εδώ και δύο χρόνια το Ισραήλ είναι έτοιμο για προληπτική αεροπορική επίθεση εναντίον περιορισμένου αριθμού στόχων, ενώ δείχνει απογοητευμένο από τη στάση της διεθνούς κοινότητας. Ακόμα και από τις ΗΠΑ περιμένει πιο πολλά.
¤ Το Ισραήλ έχει υπολογίσιμες πληροφορίες από Ρώσους –Ουκρανούς τεχνικούς που έχουν εργασθεί στο Ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα (Μπουσέρ, Νατάντζ, κ.α.), καθώς και από Ιρανοεβραίους, ενώ ένα προωθημένο κλιμάκιο της MOSSAD έχει διεισδύσει από Ιράκ, Πακιστάν, Αζερμπαϊτζάν και Αφγανιστάν στο Ιρανικό έδαφος.
¤ Υπάρχουν αρκετά προβλήματα και δυσκολίες σε μια τέτοια επίθεση, αφού τα αεροσκάφη του πρέπει να διανύσουν απόσταση 1.500-1.700 χλμ. μέσω Ιράκ και Ιορδανίας, 1.900-2.100 χλμ. μέσω Σαουδικής Αραβίας και 2.600-2.800 χλμ. πάνω από την Τουρκία(που λόγω της κρίσης των τελευταίων 3 χρόνων είναι φύσει αδύνατο). Άρα, τα εχθρικά ραντάρ μπορούν να τα εντοπίσουν, και είναι άγνωστη η αντίδραση όλων των κρατών της περιοχής σε ένα τέτοιο Ισραηλινό εγχείρημα (ίσως το δούνε και ιδιαίτερα προκλητικό, παρά τοπ γεγονός ότι δεν συμπαθούν το εκκεντρικό καθεστώς της Τεχεράνης).
¤ Οι Ισραηλινοί έχουν επιλογές F-16 και F-15 για μακράς εμβέλειας επιθέσεις, καθώς και δυνατότητες ανεφοδιασμού στον αέρα. Όμως, αν υπάρξει εμπλοκή με Ιρανικά αεροπλάνα θα έχουνε προβλήματα. Μία τέτοια επίθεση χρειάζεται αεροσκάφη υποστήριξης, ηλεκτρονικών παρεμβολών και τουλάχιστον 60–90 μαχητικά..
¤ Το Ισραήλ έχει προμηθευτεί από τις Η.Π.Α. 1000 βόμβες βαθιάς διάτρησης / κατά καταφυγίων τύπου BLU-109 HAVE VOID, που όμως απαιτούν από τα Ισραηλινά αεροσκάφη να πλησιάσουν αρκετά τους στόχους. Η πιο «κατάλληλη» βόμβα είναι η JDAM GBU-31 που είναι ιδιαίτερα ακριβής, καθώς και οι BLU-116, GBU-24 C/B (της Αμερικανικής Αεροπορίας), η GBU-24 D/B (του Ναυτικού), για τις οποίες δεν υπάρχουν ακριβή στοιχεία, αν διαθέτει όλους τους τύπους.
¤ Στο Ισραήλ υπάρχουν σκέψεις για χρήση ειδικών δυνάμεων, εκτόξευση πυραύλων Κρουζ από τα Γερμανικής κατασκευής υποβρύχια DOLPHIN, ενώ είναι πασιφανές (λόγω των δυνατοτήτων) ότι το Ισραήλ μπορεί να κάνει μόνο μία αιφνιδιαστική επιδρομή κατά του Ιράν, και δεν έχει την «πολυτέλεια» των πολλαπλών, που έχουν μόνο οι Η.Π.Α.
¤ Οι τρεις τελευταίοι Αρχηγοί του Ισραηλινού Γενικού Επιτελείου, Στρατηγός Μόσε Γιαλόν και Πτέραρχος Νταν Χαλούτζ και στρατηγός Ασκενάζι , έχουν τονίσει σε «κλειστά συμπόσια» ότι το Ισραήλ «για να πλήξει το Ιρανικό πυρηνικό δυναμικό μπορεί να φθάσει μέχρι τα 2.000 χλμ». Ο Ταξίαρχος Σλόμο Μπρομ υποστηρίζει ότι «οι Ισραηλινές δυνατότητες δεν επαρκούν για να πληγεί καίρια το πυρηνικό πρόγραμμα της Τεχεράνης, ενώ χρειάζονται πολλά αεροσκάφη διαφόρων κατηγοριών, καθώς και δυνάμεις διάσωσης στο Ιράκ, στο Πακιστάν, στον Κόλπο και στο Αφγανιστάν». Το Ισραήλ έχει αρκετά ικανοποιητική κάλυψη του Ιράν από τους δορυφόρους OFEQ και EROS-2, αλλά υπάρχουν σημεία, για τα οποία δεν υπάρχουν επαρκείς πληροφορίες. Πάντως, κάποιες χώρες που δεν «φαίνονται» πολύ, υποστηρίζουν το Ισραήλ με εξειδικευμένες πληροφορίες./για προφανείς λόγους δεν τις αναφέρω και είναι 6.
¤ Το Ισραήλ προβληματίζεται πολύ από την ενδεχόμενη αντίδραση του Ιράν, ενώ δεν είναι τυχαίο ότι το τελευταίο διάστημα πολλά Ινστιτούτα Ιρανικών Σπουδών έχουν αρχίσει εσπευσμένες μελέτες και αναλύσεις στο Ισραήλ, όπου επικεντρώνονται σε τυχόν πυραυλικές επιθέσεις των Ιρανών με SHAHAB-3, ενέργειες των HAMAS - JIHAD – HEZBOLLAH με χημικο-βιολογικά όπλα, αλλά και τυχόν ενέργειες της μυστικής υπηρεσίας του Ιράν σε παγκόσμιο επίπεδο κατά Ισραηλινών στόχων. Παράλληλα, αναλύονται οι επιπτώσεις στις σχέσεις του Ισραήλ με την Ιορδανία και τη Σαουδική Αραβία σε μία τέτοια ενέργεια, ενώ πολλά εξαρτώνται από τις Η.Π.Α., οι οποίες λογικά και παρά τα αμφιλεγόμενα «θα γνωρίζουν εκ των προτέρων την ενέργεια».
¤ Οι ιδιαίτερα «στενές» σχέσεις του Ισραήλ με την Ινδία, καθώς και η βελτίωση των σχέσεων με το Πακιστάν, το Αφγανιστάν (αν και δεν υπάρχουν διπλωματικές αποστολές εκατέρωθεν), καθώς και οι «υπολογίσιμες» προσβάσεις του Ισραήλ στο Μπακού (Αζερμπαϊτζάν) και στην Κουρδική Ζώνη του Ιράκ (βόρεια του 36ου γεωγραφικού παράλληλου), παρέχουν κάποιες επιλογές στη στρατηγικών δεδομένων Ισραηλινή Πολεμική Αεροπορία και σε ΕΙΔΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ.
¤ Το Ισραήλ ανησυχεί ότι μία πυρηνική διασπορά μέσω Ιράν θα έχει αλυσιδωτές αντιδράσεις σε Ριάντ και Κάιρο, δύο πρωτεύουσες οι οποίες «λοξοκοιτάζουν» προς την πυρηνική επιλογή, με τους Σαουδάραβες να έχουν συζητήσει τη διάθεση πυρηνικών μισθοφόρων, υλικών και πυραύλων με το Πακιστάν.
¤ Στην τελευταία τους φάση έχουν περάσει οι προετοιμασίες των Ισραηλινών για την αντιμετώπιση της διαρκώς αυξανόμενης πυρηνικής απειλής του Ιράν, ενώ η Mossad και η Υπηρεσία Στρατιωτικών Πληροφοριών του Ισραήλ (MI), συμπληρώνουν τους σχετικούς φακέλους με ιδιαίτερα ενδιαφέροντα νέα στοιχεία για τις κινήσει των Ιρανών προς την κατεύθυνση παραγωγής πυρηνικών όπλων μέσω του «καμουφλαρισμένου» πυρηνικού προγράμματος της Τεχεράνης. Επίσης οι Ισραηλινό προσδίδουν ιδιαίτερη βαρύτητα σε κυβερνοεπιθέσεις-αντιπυραυλική άμυνα αλλά και από κοινού ασκήσεις με αεροπορικές δυνάμεις των κρατών-μελών του ΝΑΤΟ/μακράς εμβέλειας και πολλαπλών σεναρίων.
¤ Σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες του υπογράφοντα, έχουν δημιουργηθεί οκτώ top secret επιτροπές αποκλειστικά για το Ιράν, τα μέλη των οποίων είναι ειδικοί στα ζητήματα πληροφοριών, απόστρατοι αξιωματικοί ειδικοί περί το Ιράν και πρώην πολιτικοί και στρατιωτικοί αναλυτές με ιδιαίτερα «βαθιά στρατηγική σκέψη». Οι επιτροπές ανανεώνονται ανά δύο εβδομάδες και ανταλλάσσουν απόψεις για σχέδιο τύπου «Περσέπολις». Λαμβάνουν απίστευτο αριθμό πληροφοριών και παράγουν εσωτερικά έγγραφα και μελέτες. Όλοι τους πιστεύουν ότι οι διπλωματικές πιέσεις και οι διεθνείς κυρώσεις κατά του Ιράν δεν θα πετύχουν τίποτε, γι αυτό και η Αεροπορία και τα υποβρύχια των Ισραηλινών θα πρέπει να είναι έτοιμα για προληπτική επίθεση εναντίον των πυρηνικών υποδομών του (σε Νατάντζ Αράκ, Λαβιζαν, Μπουσέρ, Φόρντο Ισφαχάν κ.α.).
¤ Βάσει προσωπικών συνεντεύξεων του υπογράφοντα, «η D-DAY για την ισραηλινή επίθεση δεν είναι μακριά», ενώ αξιωματικοί της Ισραηλινής Πολεμικής Αεροπορίας (IAF), που συμμετείχαν στη γνωστή επιχείρηση Opera / Babylon της 7ης Ιουνίου 1981 εναντίον του πυρηνικού αντιδραστήρα Osiraq στη Βαγδάτη, τονίζουν ότι «είναι θέμα του πρωθυπουργού πότε θα δώσει το ΟΚ».
¤ Το Ιράν (σύμφωνα με 11 μελέτες διεθνούς οργανισμού και αναλύσεις που είναι στη διάθεση του υπογράφοντα), εκτιμάται ότι την περίοδο 2012-αρχές 2013 λογικά θα διαθέτει πυρηνικά όπλα, γεγονός που θεωρείται καθοριστικής σημασίας απειλή για το Ισραήλ, αλλά και για τα Αμερικανικά συμφέροντα στον Κόλπο. Οι λεκτικές ακρότητες του Αχμαντινετζάντ κατά του Ισραήλ και των ΗΠΑ, οι αμερικανικές κινήσεις σε ΗΑΕ-ΚΑΤΑΡ-ΜΠΑΧΡΕΙΝ-ΚΟΥΒΕΙΤ – ΙΡΑΚ – ΑΦΓΑΝΙΣΤΑΝ-ΤΟΥΡΚΙΑ, η έμφαση ότι δεν αποκλείονται προληπτικές ενέργειες από την κυβέρνηση των ΗΠΑ(ΟΛΑ ΣΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙ), η εμπλοκή του Ιράν στην υποστήριξη της διεθνούς τρομοκρατίας, οι πολλές αλλά τελικά αδύναμες κυρώσεις του ΟΗΕ στο Ιράν, οι προσπάθειες ενδυνάμωσης της φυγοκεντριστικής για εμπλουτισμό του Ουρανίου, η ενίσχυση της αεράμυνας του Ιράν με νέα αντιαεροπορικά συστήματα, καθώς και οι ασκήσεις των Ιρανικών Ενόπλων Δυνάμεων στον ΚΟΛΠΟ των ΠΕΤΡΕΛΑΙΩΝ έχουν ωθήσει τα πράγματα προς στρατιωτικές επιλογές.(ασκήσεις με ταχέα σκάφη-επάκτιες συστοιχίες πυραύλων)
¤ Η τοποθέτηση πέρυσι ως διοικητή της Κεντρικής Διοίκησης (CENTOM)- από τον μέχρι τότε διοικητή JOINT FORCES COMMAND στρατηγό των ΠΕΖΟΝΑΥΤΩΝ ΜΑΤΤΙΣ(από τα κορυφαία στρατιωτικά μυαλά των ΗΠΑ), δείχνει την κατεύθυνση: «Η αεροπορική δύναμη των ΗΠΑ επί των αεροπλανοφόρων, καθώς και τα στρατηγικά βομβαρδιστικά B-2, B-52 και F-117A/STEALTH θα είναι σε προωθημένη φάση ετοιμότητας για επιχειρήσεις στο χώρο ευθύνης της CENTCOM.».
Τι λένε οι πληροφορίες
Ορισμένες ειδικής φύσης πληροφορίες είναι χρήσιμες:
¤ Το 1996 ο τότε διευθυντής των στρατιωτικών πληροφοριών /Τομέα Ερευνών Άμος Γκιλάτ, είχε αναφέρει ότι «το Ιράν και όχι ο Σαντάμ είναι η άμεση και σοβαρή απειλή».
¤ Το Ισραήλ τα τελευταία χρόνια έχει προωθήσει τον κατασκοπευτικό δορυφόρο EROS-B, ενώ παράλληλα ενδυναμώνει (παρά τα διάφορα προβλήματα), τα αντιπυραυλικά συστήματα ARROW-2/IRON DOME/THE SLING OF DAVID (για προετοιμασία άμυνας διευρυμένων περιοχών σε περίπτωση πυραυλικής επίθεσης του Ιράν κατά του Ισραήλ, από κοινού με αντίστοιχες από ΛΙΒΑΝΟ-ΓΑΖΑ).
¤ Η Ισραηλινή Αεροπορία διαθέτει λίαν εξελιγμένες μορφές F-151 και F-161 αεροσκαφών με τρομακτική ισχύ πυρός, ως και με δικά της οπλικά συστήματα εφοδιασμένα.
¤ Παρότι η Ρωσία υποστηρίζει σε όπλα το Ιράν, το τελευταίο διάστημα επισκέφτηκαν τη Μόσχα κορυφαίοι Ισραηλινοί, όπως οι σύμβουλοι του πρωθυπουργού ΝΕΤΑΝΙΕΧΟΥ και του υπουργού Άμυνας ΕΧΟΥΝΤ ΜΠΑΡΑΚ , οι γνωστοί αναλυτές Μιζεαχί και Αμπράμοβιτς, με σκοπό να πιέσουν τη Μόσχα να συνετίσει το Ιράν. Ο εκ των κορυφαίων Ισραηλινών στρατηγών, σύμβουλος του υπουργού Άμυνας και κάποτε πρέσβης του Ισραήλ στο Ιράν (επί ημερών Σάχη), Uri Lubrani, που γνωρίζει απίστευτες λεπτομέρειες), υποστηρίζει σε μελέτη του ότι «το Ιράν δεν πρόκειται να υποχωρήσει, ασχέτως αν δεν αξίζει να καταστεί απομονωμένη οντότητα όπως η Βόρεια Κορέα». Στο ίδιο μήκος κύματος κινούνται και κορυφαίοι αναλυτές διεθνών ινστιτούτων στις ΗΠΑ και στο ΝΑΤΟ..
¤ Το Ισραήλ θεωρείται ικανό μεν στο να πραγματοποιήσει μια οριακά επιτυχή προληπτική επίθεση κατά του Ιράν, αν και υπάρχουν δυσκολίες, αβεβαιότητα σε ορισμένα επιμέρους ζητήματα, ενώ απαιτείται πρωτοφανής μυστικότητα, κάτι που εναντίον του Ιράκ το 1981 το είχε πετύχει ο τότε Ισραηλινός πρωθυπουργός Μεναχέμ Μπέγκιν και ο τότε αρχηγός της IAF Πτέραρχος Ντάβιντ Ίβρι. Ωστόσο, το Ιράν εμφανίζει πιο πολλές δυσκολίες, γιατί τα πυρηνικά εργοστάσια και οι βάσεις είναι διασκορπισμένες, πολλές είναι υπόγειες και με υπολογίσιμη θωράκιση, ενώ απαιτείται ακριβής και λίαν ελεγχόμενη πληροφόρηση από «βαθιά λαρύγγια»
¤ Το Ισραήλ διαθέτει πολλά αεροπλάνα πρώτης γραμμής με ειδικά όπλα (POPEYE, GBU-15, JDAM-BLV-109 εναντίον καταφυγίων, κ.ά.). διαθέτει 25 F-151 (RA’AM ή THUNDER) αεροσκάφη με ακτίνα δράσης 4.400 χλμ. Χωρίς ανεφοδιασμό, ενώ εδώ και σχεδόν 3 χρόνια ολοκληρώθηκε η παραλαβή των 102 F-161 (SUFA ή STORM) για αποστολές μακράς εμβέλειας (ακτίνας δράσης περίπου 2.200 χλμ., που μπορεί να διευρυνθεί μέσω ανεφοδιασμού με αεροσκάφη-τάνκερ B-707).
¤ Το Ισραήλ επιπρόσθετα διαθέτει πυραύλους ΙΕΡΙΧΩ-2 και 3/πρόσφατη δοκιμή /εδάφους-εδάφους με ακτίνα 1.500 χλμ. (άρα η Τεχεράνη είναι εντός του ορίου), ενώ τρία γερμανικής κατασκευής υποβρύχια τύπου Dolphin μπορούν να πλήξουν το Ιράν με πυραύλους Κρουζ- Popeye Turbo/από τον ΚΟΛΠΟ ή την ΒΟΡΕΙΑ ΑΡΑΒΙΚΗ ΘΑΛΑΣΣΑ κλπ.
¤ Μέχρι τώρα, έχουν εξεταστεί διάφορα σενάρια επίθεσης κατά του Ιράν, στα οποία ο ρόλος των ΗΠΑ είνάι σημαντικότατος, αλλά και σειράς φιλικών αραβικών κρατών ( πχ για να μην υπάρξει αντίδραση χωρών όπως η Ιορδανία, η Αίγυπτος, τα Εμιράτα και η Σαουδική Αραβία το Κατάρ κλπ).
¤ Το Ιράν διαθέτει πλειάδα αντιαεροπορικών συστημάτων Ρωσικής προέλευσης, ενώ έχει προσπαθήσει αλλά μέχρι τώρα ανεπιτυχώς να αποκτήσει πυραύλους S-300. Η Πολεμική του Αεροπορία του είναι απαρχαιωμένη και έχει τρομακτικά προβλήματα όσον αφορά στα ανταλλακτικά.
¤ Οι Ισραηλινοί τα τελευταία χρόνια μελετούν τις επιπτώσεις του πολέμου 34 ημερών (καλοκαίρι 2006), με τη Χεζμπολάχ (η οποία σε περίπτωση επίθεσης στο Ιράν αναμένεται να επιτεθεί εκ νέου στο Β. Ισραήλ, ίσως και με πυραύλους Zelzal, που μπορούν να φθάσουν στα βόρεια προάστια του Τελ Αβίβ). Επίσης, το Ιράν έχει αναπτύξει τον πύραυλο SHIHAB-3 με ακτίνα 1.330 χλμ. για να πλήξει το Ισραήλ, ενώ έχει προμηθευτεί 18 BM-25 από τη Β. Κορέα με ακτίνα δράσης 2.000 χλμ. Ο SHIHAB αποτελεί υπολογίσιμη απειλή για την ασφάλεια του Ισραήλ, ιδιαίτερα αν τοποθετηθούν πάνω σ’ αυτόν χημικές ή πυρηνικές κεφαλές.
¤ Σύμφωνα με την απόρρητη έκθεση “Dan Meridor”, το Ισραήλ πρέπει να διαθέτει ι υψηλού επιπέδου αντιπυραυλικό σύστημα, και να είναι έτοιμο να αντιμετωπίσει «πολέμους χαμηλής έντασης».
¤ Τις Ιρανικές πυρηνικές φιλοδοξίες παρακολουθούν με προσοχή και ανησυχία η Αίγυπτος, η Σαουδική Αραβία, τα Εμιράτα, το Μαρόκο, η Τυνησία, η Υεμένη και η Τουρκία, χώρες οι οποίες σταδιακά προσανατολίζονται προς τον πυρηνικό τομέα. Ειδικότερα, η Αίγυπτος και η Σαουδική Αραβία ανησυχούν πολύ γιατί δεν θέλουν το σιϊτικό Ιράν να έχει τα «δάκτυλά» του πάνω σε πυρηνικά κουμπιά. Μάλιστα, το Ριάντ έχει υπογράψει μυστική συμφωνία (9 άρθρων) με το Πακιστάν, βάσει της οποίας το Ισλαμαμπάντ θα καλύψει με πυρηνική ομπρέλα τον Οίκο των Σαούντ. Πάντως, για τα επικείμενα πυρηνικά σχέδια του Καΐρου και του Ριάντ, καθοριστικός είναι ο ρόλος των ΗΠΑ, όπως και στη περίπτωση που Ισραηλινά αεροσκάφη πετάξουν πάνω από το Ιράκ και την Ιορδανία.(παρά την αποχώρηση των Αμερικανικών μάχιμων στρατιωτικών δυνάμεων στα τέλη του 2011 από την ΜΕΣΟΠΟΤΑΜΙΑ)
Τελικά, τι μέλλει γενέσθαι;
Αν μπορούσε να βγει ένα συμπέρασμα με βάση λίαν εξειδικευμένες πληροφορίες του υπογράφοντα αυτό θα ήταν πως το Ισραήλ μπορεί να πετύχει κάποια σημαντικά πλήγματα κατά του Ιρανικού πυρηνικού προγράμματος. Σειρά σχεδίων έχει εξεταστεί σε βάθος. μια καλά οργανωμένη, με πολύπλευρες και ελεγμένες πληροφορίες, επιχείρηση, για την οποία θα υπάρχει ετοιμότητα για την αντιμετώπιση των ασύμμετρων απειλών της επόμενης ημέρας, είναι δυνατή και θα θέσει 3-4 χρόνια πίσω τις πυρηνικές δυνατότητες της Τεχεράνης. Η οποιαδήποτε ενέργεια απαιτεί Αμερικανική κάλυψη.
Ο χρόνος της επίθεσης δεν θα είναι μακρύς. Μια ενδεχόμενη Αμερικανική προληπτική ενέργεια απαραίτητα θα έχει πιο πολλές δυνατότητες από μια αντίστοιχη Ισραηλινή, αφού οι ΗΠΑ ουσιαστικά συνορεύουν… με το Ιράν από παντού, ενώ εκτιμάται ότι το Αζερμπαϊτζάν, από κοινού με τα Εμιράτα του Κόλπου θα υποστηρίξουν μια τέτοια ενέργεια. Οι Ισραηλινοί βιάζονται πιο πολύ, ενώ ο ΟΜΠΑΜΑ υποστηρίζει ότι υπάρχει ακόμα χρόνος, πριν αυτό επιτύχει να διαθέτει τη ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ ΠΟΣΟΤΗΤΑ πυρηνικού υλικού για την κατασκευή ατομικής βόμβας.
ΗΠΑ: Έτοιμες για επίθεση
Αν και οι Ισραηλινοί δηλώνουν ότι τα σχέδιά τους είναι έτοιμα σε ότι αφορά το πυρηνικό πρόγραμμα της Τεχεράνης και πως θα μπορούσαν να το πλήξουν από αέρος ή μέσω πυραυλικών επιθέσεων, εν τούτοις, οι ΗΠΑ λόγω οπλοστασίου και δυνατοτήτων έχουν τον πρώτο λόγο. Από πλευράς τους έχουν προχωρήσει στα εξής:
¤ Διευρυμένη στοχοποίηση άνω των 40 πυρηνικών βάσεων του Ιράν.(όλων των κατηγοριών)
¤ Εδώ και αρκετό διάστημα, Ειδικές Δυνάμεις των ΗΠΑ ενεργούν μέσα στο έδαφος του Ιράν.
¤ Έχουν προωθηθεί Αμερικανικές Δυνάμεις σε «θέσεις-κλειδιά» στα σύνορα Ιράν – Αφγανιστάν.
¤ Ισχυρότατες αεροναυτικές TASK FORCES των ΗΠΑ βρίσκονται στην περιοχή του Κόλπου και κατά καιρούς πραγματοποιούν διάφορες ασκήσεις.
¤ Τις προωθημένες βάσεις των Πεζοναυτών στον Κόλπο επισκέφθηκαν πρόσφατα τα πλέον υψηλόβαθμα στελέχη των Αμερικανικών Ενόπλων Δυνάμεων(ΗΑΕ-ΚΑΤΑΡ-ΟΜΑΝ-ΜΠΑΧΡΕΙΝ-ΚΟΥΒΕΙΤ).
¤ Μη-Επανδρωμένα Αεροσκάφη (UAV), πετούν κοντά στα σύνορα με το Ιράν (κυρίως από ανατολάς), και καταγράφουν σχετικές κινήσεις των Φρουρών της Επανάστασης-μυστικών πυρηνικών εγκαταστάσεων κλπ)
¤ Αμερικανικοί στρατιωτικοί έχουν προχωρήσει σε επαφές με Αζέρους, Άραβες το Κουζεστάν, και Βαλούχους αντάρτες για ανατρεπτικές ενέργειες. Ήδη το τελευταίο διάστημα έχουν γίνει πολλές δολιοφθορές σε Ιρανικές στρατιωτικές-πυραυλικές και πυρηνικές βάσεις.
¤ Ειδικό πλαίσιο «συμπαράστασης»/ΕΡΕΥΝΑ-ΔΙΑΣΩΣΗ στα Αμερικανικά σχέδια κατά του Ιράν φέρεται να έχει αποδεχθεί το Πακιστάν, ενώ ειδικές δυνάμεις των ΗΠΑ πραγματοποιούν ασκήσεις σε συγκεκριμένη βάση του Αζερμπαϊτζάν/ΚΑΣΠΙΑ ΘΑΛΑΣΣΑ.
¤ Σειρά κρατών-μελών του ΝΑΤΟ συλλέγει πληροφορίες για το Ιράν, τις οποίες μεταφέρουν στους Αμερικανούς.(ΓΑΛΛΙΑ-ΓΕΡΜΑΝΙΑ-ΟΛΛΑΝΔΙΑ-Μ.ΒΡΕΤΑΝΙΑ-ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ ΚΑ)
¤ Κινητικότητα παρατηρείται στην έδρα του 5ου Αμερικανικού Στόλου στη Μανάμα του Μπαχρέιν, στο Ιντσιρλίκ της Τουρκίας και στη βάση Αλ-Ουντεΐντ στο Κατάρ, (κυρίως αεροπορική της USAF).
¤ Βομβαρδιστικά (στρατηγικού επιπέδου) Β-2 και Β-52 είναι πανέτοιμα για επιθέσεις με βόμβες και πυραύλους βαθιάς διάτρησης κατά «σκληρών» Ιρανικών στόχων. Οι συγκεκριμένες βάσεις είναι εκείνη του Γουαϊτγότεροτραντ του Μιζούρι, καθώς και των Μόλσγουωρθ – Γκλουσέστερσαϊρ – Φαίρφορντ της Μεγ. Βρετανίας, ενώ καθοριστικός θα είναι ο ρόλος της βάσης του Ντιέγκο Γκαρσία του Αρχιπελάγους Τσάγκος στον Κεντρικό Ινδικό Ωκεανό, του νησιού Μασιράχ στο Ομάν και πιθανότατα του Τρινκομάλεϊ στη Σρι Λάνκα.
Πάντως, όλες οι εκτιμήσεις των Αμερικανών συγκλίνουν στα εξής:
Πρώτο: Το σύνολο του Ιρανικού πυρηνικού προγράμματος δεν μπορεί να καταστραφεί (είναι οι απόρρητες αναλύσεις των STRATCOM και CENTCOM).
Δεύτερο: Το πυρηνικό πρόγραμμα θα υποστεί πλήγμα και ουσιαστικά θα πάει πίσω για περίπου 3-5 χρόνια. Τότε το ΙΡΑΝ δεν αποκλείεται να το επαναρχίσει, ενώ θα αποχωρήσει από την ΣΥΝΘΗΚΗ ΝPT.
Τρίτο: Η οποιαδήποτε ενέργεια των ΗΠΑ θα πρέπει να τύχει τουλάχιστον της «κρυφής» υποστήριξης του συνόλου των Αραβικών κρατών.
Τέταρτο: Οι Αμερικανικές επιθέσεις αναμφίβολα θα πλήξουν σε πολύ μεγάλο βαθμό το καθεστώς, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα ανατραπεί .. Για να λάβει χώρα μία τέτοια εξέλιξη, απαιτούνται πολλά και επιπρόσθετα μέτρα, καθώς και παρατεταμένες και στοχευμένες ψυχολογικές – πληροφορικές επιχειρήσεις.
Πέμπτο: Η οποιαδήποτε ενέργεια των ΗΠΑ κυμαίνεται από ακαριαία μέσα στη νύχτα επίθεση σε συγκεκριμένες πυρηνικές βάσεις, μέχρι μία επίθεση 4-5 ημερών στην οποία θα περιλαμβάνονται και παρατεταμένες επιθέσεις εναντίον βάσεων της Επαναστατικής Φρουράς.
Έκτο: Η οποιαδήποτε επίθεση θα διαφέρει από εκείνη του Ισραήλ του Ιουνίου του 1981, γιατί οι Ιρανοί έχουν προχωρήσει σε διασπορά των εγκαταστάσεών τους, για να αποφύγουν το ένα και καθοριστικό πλήγμα. Επίσης, οι Ιρανοί έχουν αρκετές εγκαταστάσεις (βλέπε πίνακες σχετικών άρθρων μου ) αρκετά κοντά σε κατοικημένες περιοχές.
Έβδομο: Στην οποιαδήποτε Αμερικανική ενέργεια, καθοριστικός θα είναι ο ρόλος του Ναυτικού και της Αεροπορίας. Δεν προβλέπεται κάποια χερσαία ενέργεια.
Όγδοο: Οι Αμερικανοί ή οι Ισραηλινοί ίσως να κληθούν να παραπλανήσουν πολλά από τα γειτονικά κράτη.
Ένατο: Είναι απαραίτητο να ληφθεί υπόψη ότι τμήμα (υπολογίσιμο) του Αραβικού κόσμου θα θεωρήσει την επίθεση ως «μία νέα σταυροφορία» της Δύσης στην περιοχή και αυτό θα έχει επιπτώσεις. Πιθανότατα λόγω της ΑΡΑΒΙΚΗΣ ΑΝΟΙΞΗΣ να μην λάβει εντυπωσιακές αντιδυτικές διαστάσεις.
Δέκατο: Το Ιράν δεν μπορεί να αντιδράσει απέναντι στην υπεροπλία των Αμερικανών, ενώ δεν μπορεί να εμπιστευτεί και τους Ρώσους. Όμως, εκτιμάται ότι θα αντιδράσει με ασύμμετρες ενέργειες κατά των Δυτικών, όπως:
¤ Πιθανές επιθέσεις αυτοκτονίας σε πρεσβείες.
¤ Πιθανές επιθέσεις αυτοκτονίας σε τερματικούς σταθμούς πετρελαίου στον ΚΟΛΠΟ.
¤ Επιθέσεις με πυραύλους SHIHAB κατά του Ισραήλ ως και Αμερικανικών βάσεων στην περιοχή της Μ. Ανατολής.
¤ Πιθανότατα –χωρίς να είναι και απόλυτα βέβαιο-διευρυμένο κύκλο επιθέσεων από πλευράς HAMAS – ISLAMIC JIHAD και HIZBOLLAH κατά του Ισραήλ.
¤ Επιθέσεις με μικρά σκάφη που φέρουν πυραύλους επιφανείας-επιφανείας κατά Αμερικανικών πλοίων στον ΚΟΛΠΟ.
¤ Πιθανότατα να υπάρξει κοινή δράση Ιράν – στοιχείων της AL QAEDA κατά Δυτικών στόχων.
¤ Είναι πολύ πιθανή η τακτική της σύλληψης Δυτικών ομήρων από πλευράς Ιρανών (π.χ. πρεσβείες-επιχειρήσεις).
¤ Δημιουργία επιπρόσθετων προβληματικών καταστάσεων για τις Αμερικανο-Βρετανικές Δυνάμεις ως και του ΝΑΤΟ στην ευρύτερη περιοχή , για τις δυνάμεις του NATO / ISAF στο Αφγανιστάν, καθώς και για τις Αμερικανικές Δυνάμεις που ενεργούν στα πλαίσια της αντιτρομοκρατικής επιχείρησης ENDURING FREEDOM (OEF).
Συμπέρασμα
Μία Αμερικανική ή Ισραηλινή επιχείρηση κατά των Ιρανικών πυρηνικών βάσεων είναι αρκετά πιθανή. Πρόκειται για μία αρκετά δύσκολη ενέργεια, που χρειάζεται πολυεπίπεδο συντονισμό. Οι ΗΠΑ, λόγω μέσων, έχουν τον πρώτο λόγο, αλλά και οι Ισραηλινές προετοιμασίες είναι υπολογίσιμες. Η Τεχεράνη δεν εμφανίζεται να υποχωρεί στο θέμα του εμπλουτισμού του Ουρανίου, γι αυτό και «δεν υπάρχουν πλέον ορατά διπλωματικά περιθώρια. Πάντως, το σίγουρο είναι ότι η επόμενη ημέρα μίας τέτοιας επίθεσης στη Μ. Ανατολή και για ολόκληρο τον κόσμο θα είναι πολύ διαφορετική και οι επιπτώσεις απρόβλεπτες για όλους, ενώ θα τρίζει το καθεστώς της παγκόσμιας ασφάλειας.
*******
* Ο συγγραφέασ ασχολείται επί 18 χρόνια με το Ιράν, το Ιράκ, το Αφγανιστάν και τη Μ. Ανατολή, ενώ έχει επισκεφθεί τις περισσότερες από τις χώρες της περιοχής. Έχει συμμετάσχει σε οκτώ ιδιαίτερα υψηλού επιπέδου και διαβαθμισμένα συμπόσια για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν και τις επικείμενες εξελίξεις, ενώ σε 5 από αυτά παρουσίασε σκέψεισ του για τις σχετικές επιμέρους επιλογές των ΗΠΑ και του Ισραήλ, οι οποίες και αποτέλεσαν σημεία περαιτέρω αναφορών και μελέτης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου