Σε μια σειρά από ζητήματα έχουμε δύο εντελώς διαφορετικές προσεγγίσεις μεταξύ Τρόικας , γεγονός που περιπλέκει τα πράγματα ως προς τη σκοπούμενη κατάληξη σ' ένα αποδεκτό Μνημόνιο, δεδομένων και των ασφυκτικών χρονοδιαγραμμάτων.
Τι προτείνει η Τρόικα για toyw μισθούς στο δημόσιο
Οι αποκοπές στο κρατικό μισθολόγιο, με βάση την πρόταση της Τρόικας, θα είναι ένα σωρευτικό ποσοστό της τάξης του 15% για την περίοδο 2012-2013. Ως μέρος της μείωσης αυτής, η Τρόικα προτείνει την κατάργηση του 13ου μισθού για το 2012, που αντιπροσωπεύει περίπου τη μισή προτεινόμενη μείωση. Και αυτό γιατί ο 13ος μισθός είναι περίπου το 7,6% των ετήσιων απολαβών των εργαζομένων.
Αυτό συνεπάγεται πως για το 2013 η κυβέρνηση θα πρέπει να μειώσει το συνολικό κρατικό μισθολόγιο κατά περίπου ακόμα 7,5%. Εάν συνυπολογίσουμε κατάργηση ορισμένων παρωχημένων επιδομάτων και τις αφυπηρετήσεις, τότε με μια οριζόντια μείωση 5% στις απολαβές, ο στόχος που θέτει η Τρόικα μπορεί να επιτευχθεί.
Φυσικά στην εισήγηση της Τρόικας δεν γίνεται πουθενά λόγος για οριζόντιες περικοπές. Η κυβέρνηση μπορεί να χρησιμοποιήσει όποια μέθοδο θέλει, αρκεί το συνολικό κρατικό μισθολόγιο να μειωθεί. Εάν θεωρήσουμε πως η κυβέρνηση επέλεξε τις οριζόντιες αποκοπές, τότε η μείωση στις απολαβές των δημοσίων υπαλλήλων θα είναι 7,5% συν 5%, άρα συνολικά περίπου 12,5% για την περίοδο 2012-2013. Εάν η κυβέρνηση επιλέξει κλιμακωτή μείωση, τότε αυτή θα είναι μικρότερη του 12,5% για τους χαμηλόμισθους και μεγαλύτερη για τους υψηλόμισθους.
Τι αναφέρουν οι αντιπροτάσεις της κυβέρνησης
Με βάση την κυβερνητική πρόταση, έχουμε μια πολύ διαφορετική εικόνα. Προτείνεται μείωση μέχρι και 11% στις μηνιαίες απολαβές, με αρχή τον Νοέμβριο του 2012. Επιπρόσθετα σταδιακή αύξηση της συνεισφοράς των κρατικών υπαλλήλων για τη διατήρηση της βιωσιμότητας του Σχεδίου Συντάξεων από 3% σε 5% και αύξηση της εισφοράς στο Ταμείο Χήρων και Ορφανών από 2% σε 3%. Δηλαδή επιπρόσθετη συνολική μείωση στις απολαβές κατά 3%. Εάν συνυπολογίσουμε και το 11%, τότε μέχρι στιγμής η συνολική μείωση διαμορφώνεται στο 14%.
Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Η κυβερνητική πρόταση περιέχει και αποκοπές στις απολαβές υπό τη μορφή εισφορών στο Ταμείο Κοινωνικής Συνοχής, η οποία θα ανέλθει στο 3% του μισθού μέχρι το 2015. Δηλαδή η συνολική μείωση στις απολαβές των δημοσίων υπαλλήλων, πάντα με βάση την κυβερνητική πρόταση, θα ανέλθει στο 17%.
Με άλλα λόγια, η Τρόικα προτείνει και εισηγείται πολύ μικρότερες αποκοπές στις απολαβές των εργαζομένων του ευρύτερου δημόσιου τομέα, απ’ ό,τι η κυβέρνηση. Η κυβέρνηση επικεντρώνεται στην επικοινωνιακή πολιτική και στη διαφήμιση της πρότασής της πως επιτυγχάνει να εξασφαλίσει τον 13ο μισθό των εργαζομένων για το 2012. Αυτό που παραβλέπει όμως είναι πως, για να επιτύχει τη διατήρηση του 13ου μισθού το 2012, θα θυσιάζει ο εργαζόμενος κάτι περισσότερο από 2 μηνιάτικα ετησίως τις επόμενες χρονιές.
Με πολλές μικρές αποκοπές σε διάφορα ταμεία, στο τέλος η κυβέρνηση θα επιβάλει μεγαλύτερες αποκοπές από την Τρόικα.
Για το μέγεθος της δημόσιας υπηρεσίας
Τρόικα και κυβέρνηση αντιλαμβάνονται με διαφορετικό τρόπο τη μείωση του «γίγαντα» που ονομάζεται δημόσια υπηρεσία.
Η Τρόικα στη δική της πρόταση αναφέρει πως το μέγεθος της δημόσιας υπηρεσίας θα πρέπει να μειώνεται κατά 1.250 άτομα τον χρόνο μέχρι το 2015.
Η κυβέρνηση έχει ήδη δεσμευτεί πως η δημόσια υπηρεσία θα μειώνεται κατά 1.000 άτομα τον χρόνο. Η μείωση αυτή περιέχεται και στην κυβερνητική πρόταση, με τη διαφορά όμως πως δεν προτείνει την παγοποίηση προσλήψεων, αλλά την πρόσληψη ενός ατόμου κάθε τέσσερις αφυπηρετήσεις, τόσο για μόνιμο όσο και για ωρομίσθιο προσωπικό.
Στην κυβερνητική πρόταση δεν υπάρχει πουθενά αναφορά στην υιοθέτηση της εναλλαξιμότητας με σκοπό την κάλυψη αναγκών από τμήματα ή υπηρεσίες που έχουν πλεονάζον προσωπικό σε υπηρεσίες που έχουν ανάγκες σε ανθρώπινο δυναμικό.
Το περίεργο είναι πως όλες οι πολιτικές δυνάμεις έχουν αναφερθεί στην εναλλαξιμότητα και ίσως είναι καιρός να θεσμοθετηθεί. Φυσικά θα ήταν φρόνιμο να διεξαχθεί πρώτα η μελέτη που προτείνει η Τρόικα για να φανούν οι πραγματικές ανάγκες της δημόσιας υπηρεσίας σε ανθρώπινο δυναμικό.
Δύο διαφορετικά πακέτα
Η επιλογή που έχουν οι πολίτες ενώπιόν τους είναι δύο διαφορετικά Μνημόνια. Το πρώτο είναι ένα πλήρες Μνημόνιο που συνέταξε η Τρόικα, το οποίο αποτελεί μια συνολική πρόταση για εξυγίανση των δημοσίων οικονομικών, διόρθωση των συστημικών προβλημάτων της κυπριακής οικονομίας και για πορεία ανάπτυξης.
Αντιμετωπίζει όλο το φάσμα των διαρθρωτικών προβλημάτων της οικονομίας και προσφέρει προτάσεις για επίλυση των προβλημάτων που αντιμετωπίζει το συνταξιοδοτικό μας σύστημα, οι δαπάνες υγείας, η δημόσια υπηρεσία, οι ημικρατικοί οργανισμοί, ο τρόπος λειτουργίας του κράτους, η αγορά εργασίας, οι κοινωνικές παροχές, το φοροεισπρακτικό σύστημα κτλ. Έχει συγκεκριμένες αναφορές για την τουριστική βιομηχανία και τρόπους ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητάς της, καθώς επίσης και για τη διαφάνεια σε όλους τους τομείς λειτουργίας του κράτους.
Από την άλλη έχουμε την κυβερνητική αντιπρόταση ή το κυβερνητικό Μνημόνιο. Σε αντίθεση με αυτό της Τρόικας δεν υπάρχει ούτε μια αναφορά στο χρηματοπιστωτικό μας σύστημα και δεν αναφέρεται πουθενά πώς θα αντιμετωπιστούν συγκεκριμένα ζητήματα. Δεν περιλαμβάνει τρόπους ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας και δεν είναι εμφανές ότι η κυβέρνηση θεωρεί πως μπορούμε να βγούμε από την κρίση. Με την απουσία μέτρων ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας και με δεδομένο πως ο τραπεζικός τομέας θα συρρικνωθεί, δεν προσφέρει καμιά προοπτική διεξόδου από την κρίση.
Το Μνημόνιο της Τρόικας κινείται στη λογική μιας δημοσιονομικής προσαρμογής βασισμένη στην αναλογία έσοδα προς δαπάνες 1 προς 4 (0,25). Δηλαδή για κάθε ευρώ που θα αυξάνει το κράτος τα φορολογικά του έσοδα, θα πρέπει να μειώνει τις δημόσιες δαπάνες κατά 4 ευρώ.
Η κυβερνητική προσέγγιση κινείται προς μια εντελώς διαφορετική φιλοσοφία και υιοθετεί την αναλογία 1,9 για το 2012 και καταλήγει κοντά στο 1 για το 2015 και 2016. Δηλαδή προτείνει η κυβέρνηση διπλάσιες φορολογίες παρά περικοπές για το 2012, μέχρι η απόδοση φορολογιών και περικοπών να είναι ισόποση.
Αυτό συνιστά μια πραγματική φοροεπιδρομή σε όλα τα κοινωνικά στρώματα της κυπριακής κοινωνίας, διότι είναι προφανές ότι οι εργαζόμενοι καλούνται να πληρώσουν τους φόρους κατανάλωσης σε αλκοόλ και καπνικά προϊόντα, τον αυξημένο συντελεστή ΦΠΑ, τους φόρους σε διαμερίσματα και σπίτια πέραν των 300 τ.μ., τον φόρο ακίνητης ιδιοκτησίας, τις εισφορές στο Ταμείο Κοινωνικής Συνοχής, τη χρέωση της περίθαλψης στα εξωτερικά ιατρεία και την αναθεώρηση των κυβερνητικών τελών.
Κι αυτά παρά την κλιμακωτή μείωση απολαβών στο δημόσιο μέχρι 11%, παρά τη μείωση στα επιδόματα κρατικών υπαλλήλων και ωρομίσθιων κατά 10%, παρά την αύξηση της συνεισφοράς για τις συντάξεις στο 5%, παρά την αύξηση στο Ταμείο Χήρων και Ορφανών στο 3%, παρά την επιβολή εισφορών για τα συνταξιοδοτικά ωφελήματα των ΕΠΥ, των εθελοντριών, των εκτάκτων υπαλλήλων, των ειδικών αστυφυλάκων και τόσα άλλα.
ΠΗΓΗ philenews
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου