Από το protothema
Υπάρχει τίποτα πιο ρατσιστικό από το να χρησιμοποιείς πολιτικά και επικοινωνιακά ένα πολυδιαφημισμένο «αντιρατσιστικό» νομοσχέδιο για να αποκομίσεις κομματικά οφέλη; Να ένα από τα πολλαπλά ερωτήματα-μπούμερανγκ, αλλά και τις αντιφάσεις που ενυπάρχουν στο νεφελώδες νομοσχέδιο, με το οποίο έχει φάει κόλλημα η αντιπολίτευση, ιδίως δε τα δύο από τα τρία κόμματα της συγκυβέρνησης. Τι κάνουν; Για να το πούμε απλά (όσο επιτρέπεται ακόμα η ελευθερία του λόγου και της σκέψης), εκμεταλλεύονται τα υπαρκτά προβλήματα των λαθρομεταναστών, καθώς και τη βία εναντίον τους, για να «μακιγιάρουν» τον «προοδευτικό» χαρακτήρα τους, ο οποίος θίγεται από το ότι συμμετέχουν στην τρικομματική!
Πολιτικά δηλαδή βρήκαν ένα ΦΘΗΝΟ ΑΛΛΟΘΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΚΟΣΤΙΖΕΙ ΤΙΠΟΤΑ, το οποίο σε ηθική βάση αναρωτιέμαι πόσο πολύ διαφέρει από τη νοοτροπία του εργοδότη που ψάχνει ΦΘΗΝΑ εργατικα ξενα ΧΕΡΙΑ, που να μην του κοστίζουν πολλά σε ασφαλιστικά κ.λπ. Κι όμως, κάνα μήνα τώρα συζητάνε μόνο γι’ αυτό, ενώ αντιθέτως ο Σαμαράς, π.χ., έχει ανοίξει κουβέντα, στα λόγια έστω, για το πώς θα μειωθεί επιτέλους η φορολογία στον μέσο Ελληνα, επιχειρηματία και εργαζόμενο. Δεν τολμώ να ομολογήσω ότι το θέμα με ενδιαφέρει περισσότερο γιατί στην περίπτωση που ο «αντιρατσιστικός» ισχύσει αναδρομικά, απειλούμαι με… φυλάκιση! Μια που ο νόμος δεν τιμωρεί το τι παράνομο κάνεις, αλλά διώκει προκαταβολικά κάθε ιδέα και λόγο που, κατά τη γνώμη του νομοθέτη, μπορεί να ενθαρρύνει ρατσιστική πράξη. Πώς; Οπως φωτίσει τον καθένα ο Θεός. Πιάσ’ τ’ αβγό και κούρευ’ το. Το κάνει μάλιστα με τόσο εξτρίμ και χωροφυλακίστικο τρόπο, που καταλήγει να απειλεί άμεσα την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΗΣ ΣΚΕΨΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΚΦΡΑΣΗΣ ΟΧΙ μόνο των ακροδεξιών, αλλά και των ριζοσπαστών αριστερών, όπως επίσης των ακραία φιλελεύθερων, των αντεξουσιαστών, των κάθε είδους οραματιστών, ρομαντικών ή απλώς σαλεμένων! Να το πούμε ακόμη πιο απλά; Ο «αντιρατσιστικός» θέλει να σου επιβάλει τι θα λες και τι θα σκέφτεσαι, να εδραιώσει μονολιθικά τη σημερινή «πολιτικά ορθή» σκέψη! Κι ως εκ τούτου, ΟΧΙ, ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ, ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΡΟΥΜΕ! Αν δεν μπορείς να πολεμήσεις αλλιώς τον φασισμό παρά απαγορεύοντας τον ρατσιστικό έστω λόγο, έχεις χάσει ήδη τη μισή μάχη, όπως διδάσκει η Ιστορία. Τόσο υπερβολικός νόμος δεν υπάρχει ούτε στις χώρες της Ευρώπης που βίωσαν κάποτε φασιστικά ή ναζιστικά καθεστώτα και, παρά ταύτα, δεν διανοούνται να φιμώσουν νομοθετικά τους όποιους νοσταλγούς ή συνεχιστές παραμένουν. Κι αυτή είναι η δύναμη της Δημοκρατίας: αφήνοντας τους κρυφοναζί να μπουν στο Κοινοβούλιο και να εκδηλώνουν πού και πού την παγανιστική μανία τους με τον Αδόλφο, τους ξεσκεπάζεις στην κοινή γνώμη και τους πλήττεις πολιτικά πολύ περισσότερο απ’ ό,τι με τον οποιονδήποτε τιμωρητικό νόμο. Πόσο μάλλον με φθηνιάρικες νομικές αλμπανιές όπως το να τους κόβεται η κρατική επιχορήγηση, την οποία τα κόμματα του «Συνταγματικού τόξου» κατασπαταλούν χυδαία, με πιο ακραία περίπτωση την «τρύπα Γιωργάκη». Μπορεί το 10% των Ελλήνων σήμερα να συμφωνεί με τις θέσεις της Χρυσής Αυγής για τη λαθρομετανάστευση και την πάταξη της εγκληματικότητας, αλλά ούτε το 0,01% δεν γουστάρει τα νεοναζιστικά καραγκιοζιλίκια και τα μισόλογα για τον Β’ Παγκόσμιο, από τον οποίο η Ελλάδα καταστράφηκε, ένδοξα.
Πλην όμως το τι θα γίνει συγκυριακά με τα εκλογικά ποσοστά της Ακροδεξιάς είναι ΔΕΥΤΕΡΕΥΟΝ σε σχέση με το ΠΡΩΤΕΥΟΝ ΑΓΑΘΟ που πλήττεται από το νομοσχέδιο, παρότι πιθανότατα δεν ήταν αυτή η πρόθεση των νομοθετών. Ε, ΟΧΙ, ΛΟΙΠΟΝ, ΚΑΝεναΣ ΔΕΝ ΘΑ ΜΟΥ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΕΙ ΝΑ ΛΕΩ Ο,ΤΙ ΓΟΥΣΤΑΡΩ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΟΠΟΥ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. Χιλιάδες χρόνια τώρα ζήσαμε με το βασικό αξίωμά της, ότι Δημοκρατία είναι το καθεστώς όπου μπορείς να κάνεις ό,τι θες αρκεί να μη θίγεις κανέναν άλλο, έτσι απλά. Απαξ και τον θίξεις παρεμβαίνει ο νόμος… όταν παρεμβαίνει. Αυτή τη θεμελιώδη αντίληψη θέλουν να τη διαστρέψουν τύπου «Δημοκρατία είναι το καθεστώς όπου μπορείς να ΛΕΣ Ο,ΤΙ ΘΕΣ αρκεί να μη ΘΙΓΕΤΑΙ ο άλλος»! Υπάρχει τεράστια διαφορά, μια που… δεν υπάρχει περίπτωση να πεις κάτι ενδιαφέρον, διαφορετικό, επαναστατικό, αντιδραστικό ή απλά βλακώδες χωρίς να ΘΙΓΕΙ ή να νομίζει ότι θίγεται κάποιος τρίτος. Με το σκεπτικό του νομοθέτη, ακόμη και το κλασικό κάργα ελληνικό «ξέρεις ποιος είμαι εγώ, ρε;» μπορεί να θεωρηθεί ρατσιστικό αν απευθύνεται σε άτομο διαφορετικού χρώματος, εθνότητας, ντοπιολαλιάς, ποδοσφαιρικής ομάδας ή οποιασδήποτε άλλης διάκρισης. Στο τέλος ακόμη και η πιο διάσημη διεθνώς τρισύλλαβη ελληνική βρισιά (όχι το «μαμάκιας») θα είναι ρατσιστική, μια που προδίδει άτομο που αδυνατεί να έχει ολοκληρωμένες ερωτικές σχέσεις, άρα το περιθώριο ποιεί ακόμη παραπάνω! Τα παραδείγματα είναι άπειρα. Ενα μόνο λείπει. Η περίπτωση μιας χώρας όπου η απαγόρευση των ακραίων απόψεων απέτρεψε τις ακραίες πράξεις. Αλλά μην πάμε μακριά. Δέκα χρόνια τώρα ισχύει, νομίζω, ένας αντιτρομοκρατικός που μετά την εμπειρία της 17Ν θέλησε να απαγορεύσει οποιαδήποτε δημόσια εξτρεμιστική άποψη που να μπορεί να θεωρηθεί εγκωμιαστική τρομοκρατική πράξη. Και πού καταλήξαμε; Εκεί που θέλαμε να περιορίσουμε τους επίδοξους μιμητές των 45άρηδων με τα 45άρια, φτάσαμε στους «Πυρήνες» των αφιονισμένων 20άρηδων με τα καλάσνικοφ, τις οβίδες, τις τορπίλες και άλλα βαριά όπλα!
Ομως, επαναλαμβάνω, το βασικό θέμα είναι ότι το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο, στην ευγενή προσπάθειά του να προστατεύει τα δικαιώματα μειονοτήτων, παράνομων ή μη, που ασφαλώς χρήζουν προστασίας, ΘΙΓΕΙ ΔΥΣΑΝΑΛΟΓΑ τα δικαιώματα ΟΛΩΝ, δεξιών, αριστερών, τρελών και κρυπτοφοβικών, στην ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ. Κι αυτό, πέρα από αντισυνταγματικό, είναι και ανεπίτρεπτο. ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΝΟΜΟ ΠΟΥ ΝΑ ΜΑΣ ΛΕΕΙ ΠΩΣ ΚΑΙ ΠΟΥ ΘΑ ΕΚΦΡΑΖΟΜΑΣΤΕ ΚΙ ΩΣ ΠΟΥ ΘΑ ΣΚΕΦΤΟΜΑΣΤΕ. Δικαστήρια ΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΣΚΕΨΗΣ, ΚΟΚΚΙΝΑ Ή ΜΑΥΡΑ, ΝΑ ΤΑ ΠΑΤΕ ΑΛΛΟΥ! Ας εργαστούν, λοιπόν, πάνω σε έναν άλλο, νορμάλ αντιρατσιστικό νόμο, ή γενικότερο αντι-εγκληματικό νόμο, και αν τους περισσέψει ποτέ χρόνος, ας ασχοληθούν και με κανέναν αναπτυξιακό…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου