Από το διάσημο φιλί του ναύτη στη νοσοκόμα το 1945, μέχρι την επίθεση στους Δίδυμους Πύργους, οι εικόνες που ακολουθούν μεταφέρουν την ένταση της στιγμής και παρουσιάζουν την ιστορία του κόσμου σε πρώτο πρόσωπο.
Το φιλί του ναύτη (1945) – Αλφρεντ Ειζενσταεντ
Η φωτογραφία που έγινε σύμβολο της λήξης του Β' Παγκοσμίου Πολέμου απαθανατίστηκε από τον φωτογράφο Αλφρεντ Ειζενσταεντ στις 27 Αυγούστου του 1945, όταν ο ναύτης Γκλεν Μακ Ντάφι επέστρεψε στις ΗΠΑ σώος μετά τον πόλεμο και στη μέση της Times Square απλά άρπαξε και φίλησε την άγνωστη του νοσοκόμα Εντίθ Σάιν: «Ημουν ευτυχισμένος! Άρχισα να τρέχω στους δρόμους και τότε είδα τη νοσοκόμα. Με είδε και αυτή να είμαι χαμογελαστός... Απλά την πλησίασα και τη φίλησα» δήλωσε αργότερα ο ίδιος.
Η όμορφη αυτοκτονία (1947) – Ρομπερτ Γουάιλς
Την Πρωτομαγιά του 1947, η 23χρονη Εβελιν Μακ Χέιλ, αφού εγκατέλειψε τον αρραβωνιαστικό της έγραψε ένα σημείωμα: «Είναι πολύ καλύτερα χωρίς εμένα... δεν θα ήμουν καλή σύζυγος για κανέναν» έπειτα το έσβησε με μία γραμμή και πήδηξε από το παρατηρητήριο του Empire State Building 86 ορόφους από το έδαφος και προσγειώθηκε σε μία λιμουζίνα των Ηνωμένων Εθνών. Τη φωτογραφία απαθανάτισε ο τότε φοιτητής φωτογραφίας Ρόμπερτ Γουάιλς και χαρακτηρίστηκε «η πιο όμορφη αυτοκτονία» ενώ αργότερα χρησιμοποιήθηκε από τον εικαστικό καλλιτέχνη Αντι Γουόρχολ σε ένα από τα έργα του με τίτλο Suicide
Η εκτέλεση (1986) – Εντι Ανταμς
Η σοκαριστική φωτογραφία που έγινε σύμβολο της βιαιότητας του πολέμου του Βιετνάμ, απεικονίζει τον αρχηγό της Αστυνομίας του Νοτίου Βιετνάμ, Nguyen Ngoc Loan να εκτελεί εν ψυχρώ τον Nguyen Van Lem με μία σφαίρα στο κεφάλι. Τραβηγμένη αμέσως μετά το τράβηγμα της σκανδάλης, η φωτογραφία απεικονίζει την ακριβή στιγμή του θανάτου, ενώ με μία πιο προσεκτική ματιά φαίνεται η σφαίρα από την άλλη πλευρά του κρανίου του άτυχου Βιετκόνγκ.
Το κορίτσι της Ναπάλμ (1972) – Χουινγκ Κονγκ Ουτ
Στις 8 Ιουνίου του 1972 το χωριό Τρανγκ Μπάνγκ στο νότιο Βιετνάμ βομβαρδίστηκε με βόμβες ναπάλμ. Η 9χρονη τότε Φαν Θι Κιμ Φουκ, τα ρούχα της οποίας πήραν φωτιά, άρχισε να τρέχει στον δρόμο γυμνή, μαζί με άλλα παιδιά, κλαίγοντας και ουρλιάζοντας από τον πόνο. Εκείνη τη στιγμή ο φωτογράφος του Associated Press Χουινγκ Κονγκ Ουτ έστρεψε τον φωτογραφικό του φακό προς το μέρος του έντρομου πλήθους, αποτυπώνοντας τη φρίκη.
Το πρόσωπο του AIDS (1990) – Τερέζ Φρέρ
Ο Ντέιβιντ Κίρμπι, αφήνει την τελευταία του πνοή στο κρεβάτι του, χτυπημένος από τον ιο HIV, περιστοιχισμένος από τον πατέρα του, την αδελφή του και την κόρη της. Τον Ιανουάριο του 1990 η Φρερ εργαζόταν εθελοντικά στον ξενώνα για ασθενείς του AIDS Paster Noster House. Εκεί γνώρισε τον Πάτρικ Πέτα, ο οποίος είχε αναλάβει την φροντίδα του ετοιμοθάνατου Κίρμπι. Μία μέρα που η Φρερ είχε επισκεφθεί τον Πέτα, τον ενημέρωσαν ότι ο Κίρμπι πεθαίνει και έτσι πήγαν μαζί στο σπίτι του. Η Φρερ έμεινε έξω, αλλά η μητέρα του Κίρμπι βγήκε και της ζήτησε να έρθει μέσα να τους φωτογραφίσει για τελευταία φορά με τον Ντέιβιντ και έτσι βγήκε η πιο συγκλονιστική φωτογραφία που απεικονίζει το σκληρό πρόσωπο του AIDS. Τα τελευταία 20 χρόνια έχουν δει τη φωτογραφία του Ντέιβιντ περισσότεροι από 1 δισεκατομμύριο άνθρωποι.
Ο Λιμός του Σουδάν (1994) – Κέβιν Κάρτερ
Ο Νοτιοαφρικανός φωτογράφοςΚέβιν Κάρτερ, πήγε στο Σουδάν για να αποτυπώσει με τον φακό του τη φρίκη του λιμού και της εξαθλίωσης. Εκεί είδε αυτό το μικρό κορίτσι, εξαντλημένο από την πείνα, να προσπαθεί να φτάσει στον σταθμό τροφοδοσίας του ΟΗΕ, κάτω από το άγρυπνο βλέμμα ενός γύπα που περίμενε να πεθάνει για να την κατασπαράξει. Η σοκαριστική φωτογραφία του χάρισε το βραβείο Pulitzer το 1994, ωστόσο στοιχειωμένος από τα όσα είχε αντικρίσει, αυτοκτόνησε τρεις μήνες μετά την απονομή, στα 33 του χρόνια.
O άνθρωπος που πέφτει (2001) – Ρίτσαρντ Ντριού
Η εικόνα σύμβολο της επίθεσης στους Δίδυμους Πύργους δείχνει την πτώση ενός ανθρώπου από το κτίριο κατά τη στιγμή της έκρηξης. Η ταυτότητα του δεν έχει ακόμη εξακριβωθεί, αφού ήταν ένας από τους πολλούς που πήδηξαν από το κτίριο. Ο Ρίτσαρντ Ντριού βρισκόταν εκείνη την ημέρα στη Νέα Υόρκη για μια εκδήλωση μόδας όταν του τηλεφώνησε ο αρχισυντάκτης του να πάει εσπευσμένα στο World Trade Center: «Σήκωσα τη φωτογραφική μου μηχανή και ξαφνικά βλέπω ανθρώπους να πέφτουν από το World Trade Center» είχε δηλώσει ο ίδιος.
Το φιλί των επεισοδίων (2011) – Ριτς Λαμ
«Ερως ανίκατε μάχαν» θα έλεγε αυτή η φωτογραφία αν μπορούσε να μιλήσει. Το σφύριγμα της λήξης του αγώνα χόκεϊ ανάμεσα στους Vancouver Canucks και τους Boston Bruins οδήγησε σε ταραχές στους δρόμους του Βανκούβερ και στην άμεση επέμβαση της αστυνομίας. Ο Σκοτ Τζόουνς και η Αλεξ Τόμας βρέθηκαν πεσμένοι στον δρόμο από τις δυνάμεις των αστυνομικών και το καθησυχαστικό φιλί του Σκοτ, στην τρομοκρατημένη Αλεξ που έκλαιγε και πόναγε απαθανάτισε ο Ριτς Λαμ, δημοσιεύοντας
μια από τις πιο διάσημες φωτογραφίες των τελευταίων χρόνων.
H φρίκη του πολέμου (2012) – Μασούν Χοσαινί
Ενα κορίτσι ουρλιάζει και κλαίει τρομοκρατημένο, ανάμεσα σε σκοτωμένα μικρά παιδιά, μετά από βομβιστική επίθεση αυτοκτονίας, σε κατάμεστο ναό στην Καμπούλ. Η σοκαριστική λήψη χάρισε στον Χοσαινί το βραβείο Πούλιτζερ 2012.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου