Μαθαίνοντας όλο και περισσότερα για το παρελθόν προετοιμάζουμε καλύτερα το μέλλον. Αυτό το νοητικό σχήμα ισχύει για τις διαπραγματεύσεις, αλλά και για το μεγάλο διαγωνισμό υδρογονανθράκων. Όταν ανακαλύπτουμε ότι υπήρχαν στοιχεία αρνητικά εξ αρχής και στα δύο πλαίσια, μπορούμε εύλογα ν’ αναρωτηθούμε πώς φτάσαμε τουλάχιστον σε αυτό το σημείο και να μην είχαμε ήδη μία οριστική ρήξη και ακύρωση επί της ουσίας του διαγωνισμού. Διότι τώρα αυτό που βλέπουμε είναι ότι έχουμε θετικές εξελίξεις σε μόνο μερικές μέρες και μπορούμε να προχωρήσουμε δυναμικά τον διαγωνισμό. Τι έχει αλλάξει από τους άλλους; Απολύτως τίποτα. Τι έχει αλλάξει τότε;
Τα πάντα. Ουσιαστικά είχαμε έντεχνα και τεχνητά προβλήματα που δεν αντιπροσώπευαν μια πραγματική ή θεσμική δυσκολία, αλλά μια καθαρά μεθοδολογία. Έτσι αυτό που θεωρούσαμε πραγματικές δυσκολίες, παρουσιάζονται τώρα με τρόπο ριζικά διαφορετικό και μάλιστα αισιόδοξο. Αυτό σημαίνει ότι η επιλογή των προσώπων είναι μία ισχυρή παράμετρος ακόμα κι αν το πλαίσιο διαπραγμάτευσης ή διαγωνισμού είναι ακριβώς ο ίδιος. Έτσι μπορούμε να δούμε το μέλλον με διαφορετικό τρόπο, αφού πλέον έχουμε ανοίγματα για να αναπτύξουμε τα επιχειρήματά μας, ενώ πριν αυτή η διαδικασία φαινόταν απαγορευμένη. Και τώρα ξέρουμε ότι φαινόταν μόνο και τίποτα άλλο. Πρέπει λοιπόν να προχωρήσουμε δυναμικά πλέον και στα δύο μέτωπα, για να πετύχουμε στόχους που θεωρούσαμε αδιανόητους πριν. Οι διαπραγματεύσεις μπορούν να μας επιτρέψουν να αποφύγουμε άλλη μια γέφυρα και να στηρίξουμε έμπρακτα την αξιοπιστία μας. Και ο διαγωνισμός μετά από τόσα δεινά που πέρασε να μας οδηγήσει σε ένα συμβόλαιο παραδειγματικό.
Ελληνικό ζεόλαδο και ελληνικός ζεόλιθος
Του Ν. Λυγερού
Στην Ελλάδα έχουμε ένα ελαιόλαδο που είναι από τα πιο αναγνωρισμένα στον κόσμο. Τώρα αρχίζουμε να έχουμε για πρώτη φορά στην ιστορία μας και ελληνικό ζεόλιθο. Ξέρουμε ήδη ότι αυτός ο συνδυασμός μας επιτρέπει να παράγουμε ζεόλαδο, δηλαδή έξτρα παρθένο ελαιόλαδο από ελιές που έχουν προστατευτεί αποκλειστικά από ζεόλιθο. Βάζουμε 8 κιλά ανά ρίζα με τη μορφή ενσωμάτωσης, για να δεσμευτούν τα βαριά μέταλλα, οι τοξίνες και οι ελεύθερες ρίζες και ψεκάζουμε μ’ ένα μείγμα 3 κιλά ζεόλιθου για 200 λίτρα νερού, για ν’ αποφύγουμε οριστικά το πρόβλημα του δάκου. Δηλαδή με αυτή τη μεθοδολογία δεν έχουμε πια καθόλου δάκο. Κατά συνέπεια, έχουμε ταυτόχρονα και μικρότερη οξύτητα, πράγμα το οποίο επιτρέπει, τουλάχιστον γι’ αυτό το κριτήριο, να βρισκόμαστε στο πλαίσιο του Ultra premium. Και αυτό είναι πραγματική αξιοποίηση του υγρού χρυσού που αποτελεί το ελληνικό ελαιόλαδο. Όταν λοιπόν διαβάζουμε ότι θέλουν να κάνουν πειράματα στην Καταλονία της Ισπανίας απελευθερώνοντας στο περιβάλλον γενετικά τροποποιημένο δάκο της ελιάς που παράγεται από μια βρετανική εταιρεία, καταλαβαίνουμε ότι είναι άκρως απαράδεκτο, όχι μόνο γιατί πρόκειται για μια παράξενη μεθοδολογία, αφού και οι ίδιοι προβλέπουν να έχει διάρκεια το πείραμα ένα χρόνο σ' ένα χώρο 1000m2 καλυμμένο με δίχτυα για να μη διαφύγουν αυτοί οι τροποποιημένοι δάκοι, πράγμα που είναι δύσκολο να εξασφαλιστεί, αφού δεν πρόκειται για εργαστήριο, αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι υπάρχει ήδη λύση με τη χρήση του ζεόλιθου, αφού με 3 κιλά ζεόλιθου καλύπτουμε 40 ελαιόδεντρα. Έτσι αυτή η προσέγγιση φαίνεται εντελώς εκτός πλαισίου και δεν μπορεί να ερμηνευτεί παρά μόνο με οικονομικά συμφέροντα σε μια αγορά που δεν το έχει ανάγκη.
Ο στρατηγικός αγώνας του ΔΕΣΦΑ
Του Ν. Λυγερού
Ο Διαχειριστής Εθνικού Συστήματος Φυσικού Αερίου είναι ένας στρατηγικός παίκτης για την πατρίδα μας ειδικά τώρα που έχουμε αναβαθμίσει τη Ρεβυθούσα σε βραχυπρόθεσμο επίπεδο και που έχουμε αρχίσει την αξιοποίηση της ελληνικής ΑΟΖ στο Ιόνιο με τα θαλάσσια οικόπεδα 1, 2 και 10 του διαγωνισμού υδρογονανθράκων. Με άλλα λόγια, η καθαρή πώληση και ειδικά σε χώρα που δεν ανήκει καν στην Ευρωπαϊκή Ένωση μ’ ένα ποσοστό της τάξης των 66% είναι απλά απαράδεκτο. Ο ΔΕΣΦΑ είναι ακριβώς ένα από τα στρατηγικά εργαλεία που πρέπει να κατέχει και ν’ αξιοποιεί στο έπακρον η πατρίδα μας, για να προχωρήσουμε δυναμικά στον τομέα της ενέργειας. Το καλό της υπόθεσης είναι ότι ένα ποσοστό τόσο μεγάλο δεν γίνεται να παραχωρηθεί λόγω ευρωπαϊκού κεκτημένου. Έτσι έχουμε αυτήν την πρακτική ασπίδα. Το ιδανικό είναι να κρατήσει η Ελλάδα το μεγαλύτερο ποσοστό του ΔΕΣΦΑ, αφού είμαστε σ’ ένα πλαίσιο ανάπτυξης. Τώρα υπάρχουν αλλαγές στις διαπραγματεύσεις για να μειωθεί αυτό το 66% και να περάσει στο 49% σε συνδυασμό με ευρωπαϊκές εταιρείες που θα πάρουν το 17%. Με αυτόν το σχεδιασμό η SOCAR κρατά το 49% και το 51% παραμένει ευρωπαϊκό μέσα στο οποίο το 34% είναι καθαρά ελληνικό. Σε αυτόν τον νέο σχεδιασμό μπορούν να παίξουν ένα ρόλο η βελγική εταιρία Fluxys, η ρουμάνικη εταιρεία Transgaz και η ισπανική Enagas. Αυτό το σενάριο μπορεί να γίνει αποδεκτό από την Επιτροπή Ανταγωνισμού της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, αλλά με αυτό τα πράγματα δυσκολεύονται για τους Αζέρους, αφού δεν θα έχουν πια τη δυνατότητα να παίξουν ένα ρόλο στο management του ΔΕΣΦΑ. Έτσι θα φανεί καλύτερα και τι θέλουν να κάνουν με αυτήν την επένδυση. Πάντως ο αγώνας δεν τελείωσε.
Πολιτική αγροτικής ανάπτυξης και ελληνικός ζεόλιθος
Του Ν. Λυγερού
Η πολιτική αγροτικής ανάπτυξης είναι για την Ελλάδα ένας από τους πιο σημαντικούς τομείς της Ελλάδας. Βέβαια έχουμε συνηθίσει ν’ ακούμε για τους αγρότες μ’ ένα παθητικό τρόπο λόγο επιδομάτων, δίχως ν’ αντιληφθούμε πόσο σημαντικό ρόλο παίζουν για την πατρίδα μας. Έχουμε μια γη με μεγάλες δυνατότητες και μία τεράστια ποικιλία. Αυτά τα στοιχεία πρέπει να τα αξιοποιήσουμε και να τα αναδείξουμε. Σε αυτό το πλαίσιο ο ελληνικός ζεόλιθος μπορεί να παίξει ένα τεράστιο ρόλο, αφού προστατεύει τη γη, επιτρέπει την εξοικονόμηση νερού για το πότισμα, την αποφυγή βαρέων φαρμάκων, την εξοικονόμηση λιπασμάτων, αφού είναι πιο αποδοτική η καλλιέργεια και βέβαια ταυτόχρονα την αύξηση παραγωγής σε όλους τους τομείς της γεωργίας. Ο ζεόλιθος επιτρέπει επίσης και την πιο αποτελεσματική προστασία των βιολογικών και των παραδοσιακών καλλιεργειών. Έτσι ο ελληνικός ζεόλιθος θα είναι ένα εργαλείο πολύ ισχυρό για την αγροτική ανάπτυξη και θα βοηθήσει έμπρακτα και το πλαίσιο των προστατευμένων ονομάτων προέλευσης που επιβάλλει μέτρα μη συμβατικά για την αντιμετώπιση των ασθενειών των φυτών και των δέντρων. Με αλλά λόγια θα υποστηρίζει ενεργά και αυτόν τον τομέα που αποτελεί ένα κράχτη για τα ελληνικά προϊόντα στο εξωτερικό. Έτσι δεν μιλούμε μόνο και μόνο για παθητικό μέτρο στήριξης για την αγροτικό κόσμο, αλλά μέτρα ανάκαμψης με τον ελληνικό ζεόλιθο. Αυτή η διαφορά είναι τεράστιας σημασίας. Διότι ο ζεόλιθος καταπολεμά αποτελεσματικά τον δάκο, τη μαργαρόνια, τον νηματώδη σκώληκα. Επιτρέπει επίσης την ορθολογική διαχείριση του κατσίγαρου, αφού δεν υπάρχουν πια οσμές και τοξικά στοιχεία με τη χρήση του ζεόλιθου και του γεωργικού ασβέστη. Πρέπει λοιπόν η αγροτική ανάπτυξη να είναι και ζεολιθική, για να φέρει στρατηγικά αποτελέσματα για την πατρίδα μας.
Εισήγηση του Νίκου Λυγερού με θέμα:
"Στρατηγική Βόρειος Ήπειρος" στην εκδήλωση με θέμα
"Η Βόρειος Ήπειρος, Παρελθόν, Παρόν και Μέλλον".
Divani Caravel Hotel, αίθουσα Ολυμπία,
Αθήνα, 08/04/2012.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου