Η πρόσφατη ανακάλυψη του υπεργιγαντιαίου κοιτάσματος Zohr από την ιταλική εταιρεία ENI στην ΑΟΖ της Αιγύπτου, έρχεται να δικαιώσει έναν αγώνα ετών που δίνουμε για να πείσουμε τους πολιτικούς της Ελλάδας για την αξία της ελληνικής ΑΟΖ. Η ανακάλυψη του μεγαλύτερου κοιτάσματος των τελευταίων ετών έγινε στη Λεκάνη Λεβαντίνης που αφορά και την κυπριακή ΑΟΖ. Το κοίτασμα Zohr είναι δύο φορές μεγαλύτερο από το κοίτασμα Leviathan που ανακαλύφθηκε το 2010 κι ήταν προηγουμένως το μεγαλύτερο.
Σε αυτήν την Λεκάνη βρίσκεται επίσης και το κοίτασμα Tamar και το κοίτασμα Αφροδίτη που ανακαλύφθηκαν διαδοχικά το 2009 και το 2001. Αυτό σημαίνει ότι έχουν ενισχυθεί με έμπρακτο τρόπο όλες οι εκτιμήσεις που έχουμε κάνει για τα στρατηγικά αποθέματα της περιοχής, ενώ ακούγαμε τόσα χρόνια ότι πρόκειται για υπερβολές εκ μέρους μας. Τώρα με τα νέα δεδομένα όλοι συμφωνούν βέβαια ότι ήταν τελικά αναμενόμενα με τις εκτιμήσεις που είχαν γίνει στο παρελθόν. Όμως δε θα σταθούμε σε αυτό το στοιχείο και θα συνεχίσουμε την ανάλυσή μας λέγοντας ότι το κοίτασμα Zohr μοιάζει με το κοίτασμα - στόχο που βρίσκεται στο θαλάσσιο οικόπεδο 14 της ελληνικής ΑΟΖ, το οποίο ονομάζουμε Μίνωας. Και αυτό γίνεται σε γεωλογικό επίπεδο. Δηλαδή η γεωλογική δομή έχει ομοιότητες που έρχονται να ενισχύσουν και το ρόλο που μπορεί να παίξει ο Μίνωας ακόμα κι αν έχουμε διατυπώσει αρχικά εκτιμήσεις με σεισμικά δεδομένα της νορβηγικής εταιρείας PGS. Έτσι το κοίτασμα Zohr με την ανακάλυψή του θα έρθει να βοηθήσει και να αναδείξει την αξία του Μίνωα, έτσι μπορεί και να πείσουμε τους πολιτικούς της Ελλάδας ότι μπορούμε να το αξιοποιήσουμε αποτελεσματικά.
Αίγυπτος, Ελλάδα, Κύπρος
Των Η. Κονοφάγου , Ν. Λυγερού, Α. Φώσκολου
Η ανακάλυψη του υπεργιγαντιαίου κοιτάσματος Zohr είναι η απόδειξη ότι η τριμερής Αίγυπτος, Ελλάδα, Κύπρος δεν είναι μόνο και μόνο ένα πολιτικό τέχνασμα, αφού πρόκειται ουσιαστικά για την ανάδειξη του γεγονότος που δημιουργούν οι υδρογονάνθρακες στην περιοχή. Το κοίτασμα Αφροδίτη της Κύπρου και το κοίτασμα Zohr της Αιγύπτου έρχονται να ενισχύσουν το ίδιο ακριβώς πλαίσιο, δηλαδή την απεξάρτηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης από το ενεργειακό πεδίο σε σχέση με χώρες που θέλουν να ελέγχουν την ενεργειακή της ασφάλεια. Έτσι και οι χαμηλοί τόνοι της Κύπρου που ποντάρει προς το παρόν μόνο και μόνο πάνω στο κοίτασμα Αφροδίτη, ενώ διαθέτει 13 θαλάσσια οικόπεδα συνολικής αξίας 1,4 Τρισεκατομμύρια Ευρώ, αλλά και ο άπιστος Θωμάς, η Ελλάδα, που ακόμα αναρωτιέται τι να κάνει ενώ διαθέτει 20 θαλάσσια οικόπεδα συνολικής αξίας 1,7 Τρισεκατομμύρια Ευρώ, ενισχύονται από την αντικειμενική αξία που έρχεται να προσθέσει η Αίγυπτος με το νέο της υπεργιγαντιαίο κοίτασμα. Με αυτόν τον τρόπο συνολικά βλέπουμε ότι η τριμερής, σε επίπεδο των ΑΟΖ, είναι και ο χώρος όπου υπάρχουν πηγές ενέργειας Αφροδίτη, Tamar, Leviathan, Zohr αλλά και Μίνωας, οι οποίες βρίσκονται ταυτόχρονα στον διαχρονικό οριζόντιο άξονα που έρχεται να ενισχύσει ενεργειακά όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση. Έτσι η Ελλάδα και η Κύπρος ως κράτη-μέλη παίζουν ένα σπουδαιότερο ρόλο λόγω της γεωοικονομικής τους θέσης στην Ανατολική Μεσόγειο. Και η τριμερής Αίγυπτος, Ελλάδα, Κύπρος αποτελεί τελικά ενεργειακό στρατήγημα που θα δημιουργήσει την απαραίτητη διαφορά που έχουμε ανάγκη.
Ενάντια στο θράσος της ασχετοσύνης
Του Ν. Λυγερού
Όταν η ασχετοσύνη είναι τόσο μεγάλη, μόνο το θράσος μπορεί να την κρύψει. Οι δηλώσεις που έγιναν προεκλογικά έδιωξαν κυριολεκτικά τις ξένες εταιρείες που ήταν υποψήφιες στον Μικρό Διαγωνισμό που αφορά το Κατάκολο, τον Πατραϊκό και τα Ιωάννινα. Στην συνέχεια, οι ακυρωτικές προσπάθειες οδήγησαν τον Μεγάλο Διαγωνισμό με τα 20 θαλάσσια οικόπεδα στο Ιόνιο και Νότια της Κρήτης να μετατραπεί ουσιαστικά σ’ ένα διαγωνισμό με ένα θαλάσσιο οικόπεδο. Δεν μας έφταναν αυτά, είχαμε επίσης το γεγονός ότι ο Μικρός Διαγωνισμός δεν έχει ακόμη καταλήξει κι ότι ο Μεγάλος δεν έχει καν εξετασθεί σε επίπεδο υποψηφιοτήτων, αφού δεν άνοιξαν καν τους φακέλους από τους οποίος θα πάρουμε ως ελληνικό κράτος άμεσα 100.000 Ευρώ με το άνοιγμά τους. Έγινε επίσης μια παράταση δύο μηνών, υποτίθεται για επαφές με τη Ρωσία και την Κίνα, δίχως όμως αποτέλεσμα, αφού δόθηκε έμφαση σε άλλο σχέδιο το οποίο ούτε αυτό δεν κατέληξε και πάλι λόγω ανικανότητας. Τώρα λοιπόν όταν ακούμε κυριολεκτικά κομματόσκυλα που προσπαθούν να πείσουν τον ελληνικό λαό ότι δεν είναι σημαντικά τα κοιτάσματά μας λόγω της απουσίας ξένων υποψηφιοτήτων, είναι πραγματικά γελοίο και θλιβερό, γιατί προσβάλλουν τη νοημοσύνη μας. Όχι μόνο έκαναν ό,τι μπορούσαν για να μειώσουν τον Μεγάλο Διαγωνισμό, αφού δεν μπορούσαν να τον ακυρώσουν, αλλά και τώρα θέλουν να μας βγουν καπάκι και άσχετοι του τομέα αντί να ζητήσουν συγνώμη για τον κόστος που προκάλεσαν στον Μεγάλο Διαγωνισμό , στην ελληνική ΑΟΖ και στην Ελλάδα λόγω ιδεολογικού δογματισμού.
Άλλο πειραματισμός κι άλλο εμμονή
Του Ν. Λυγερού
Στον τομέα της ενέργειας, η έλλειψη στρατηγικής είναι καταστροφική, διότι έχει πολλές επιπτώσεις και σε πολλούς τομείς. Έτσι ο πειραματισμός ενώ είναι κατανοητός για κάποιους που δεν σχετίζονται, μετατρέπεται σε κίνδυνο όταν υπάρχει εμμονή. Πιο αναλυτικά και πιο συγκεκριμένα, όταν έχεις στη διάθεσή σου 20 θαλάσσια οικόπεδα σ' ένα διαγωνισμό αναγνωρισμένο από τα 28 κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και λόγω ανικανότητας, έλλειψης βούλησης και δογματισμού, καταφέρνεις να τον εκφυλίσεις δεν είναι ανάγκη να σε αξιολογήσουμε και ξέρουμε πόσο λίγο αξίζεις. Βέβαια αυτό σημαίνει ότι η επιλογή σου είναι ένα βαρύ λάθος για την πατρίδα μας, εκτός βέβαια αν έγινε εσκεμμένα και τότε είναι ακόμα πιο επικίνδυνα τα πράγματα. Διότι όταν προσποιείσαι ότι αναζητάς οικονομικές λύσεις, για να σώσεις την κατάσταση και τελικά αποδεικνύεται ότι έβαλες στο περιθώριο μια λύση στρατηγική με τέτοιες διαστάσεις και τέτοιας εμβέλειας, είσαι είτε άχρηστος είτε επικίνδυνος. Γιατί δεν υπάρχει άλλη επιλογή. Αν και υπάρχει η δυνατότητα της επιλογής ενός επικίνδυνου από έναν άχρηστο. Σε κάθε περίπτωση η αξιολόγηση είναι απλή. Διότι στον τομέα έχουμε και τα κοιτάσματα και τις ειδικότητες. Επίσης βλέποντας το παράδειγμα του κοιτάσματος Zohr για την Αίγυπτο που συνεχίζει την αναλογία του κοιτάσματος Αφροδίτη για την Κύπρο και του κοιτάσματος Leviathan για το Ισραήλ, αλλά προετοιμάζει και το κοίτασμα Μίνωας για την Ελλάδα, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν έχουμε άλλο ανάγκη από πειραματισμούς και ιδεολογικές εμμονές. Θέλουμε στρατηγική με άμεσες εφαρμογές για την πατρίδα μας.
Το κοίτασμα Zohr και η κυπριακή στρατηγική
Του Ν. Λυγερού
Όσοι προσπάθησαν τόσο καιρό να μειώσουν τη συνολική αξία των κυπριακών θαλάσσιων οικοπέδων, για να δώσουν αποκλειστική προτεραιότητα στο κοίτασμα Αφροδίτη, μπήκαν στη διαδικασία να παροτρύνουν την δημιουργία ενός αγωγού που συνδέει το κοίτασμα με την Αίγυπτο, αντί να τροφοδοτήσουν ένα σταθμό υγροποίησης στην Κύπρο. Και για να δικαιολογήσουν αυτή την προσέγγιση που είναι άκρως συντηρητική σε επενδυτικό επίπεδο, μας εξήγησαν ότι η Αίγυπτος έχει ανάγκη από το φυσικό αέριο της Κύπρου. Βέβαια δεν υπολόγισαν καν τις έρευνες που έκανε η ιταλική εταιρεία ENI στα θαλάσσια οικόπεδα της Αιγύπτου, ενώ αυτή η εταιρεία είναι γνωστή λόγω της παρουσίας της στα θαλάσσια οικόπεδα 2, 3 και 9 της κυπριακής ΑΟΖ. Όμως η ανακάλυψη του κοιτάσματος Zohr, το οποίο είναι υπεργιγαντιαίο έρχεται να ανατρέψει εξολοκλήρου αυτό το επιχείρημα. Και ήταν μάλιστα αναμενόμενο λόγω της δράσης της ENI και μάλιστα για δεκαετίες στην Αίγυπτο. Επίσης το κοίτασμα Zohr έρχεται να αποδείξει ότι το κοίτασμα Αφροδίτη δεν είναι το μοναδικό της περιοχής. Βέβαια υπάρχουν και τα κοιτάσματα Leviathan και Tamar. Απλώς τώρα το ξέρουν όλοι. Και δεν μπορούν πια να ισχυρισθούν μερικοί επιτήδειοι ότι πρέπει να ποντάρουμε μόνο πάνω στην Αφροδίτη, για να μην κάνουμε τίποτα αλλού. Με αυτήν την ανακάλυψη αντιθέτως που θα εξασφαλίσει αυτάρκεια στην Αίγυπτο, ο σταθμός υγροποίησης στο Βασιλικό πρέπει να γίνει προτεραιότητά μας. Διότι ακολουθεί αυτά τα νέα ενεργειακά νοητικά σχήματα, αλλά επίσης ενισχύει την γεωπολιτική αξία της Κύπρου και θα αποτελέσει ουσιαστικά πλατφόρμα για όλα τα επόμενα κοιτάσματα της κυπριακής ΑΟΖ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου