Η ποινικοποίηση της άρνησης της γενοκτονίας δεν είναι μία νομοθετική λεπτομέρεια που μπορούμε να προσπεράσουμε τόσο εύκολα, επειδή έχουμε άλλη άποψη. Για τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι η συνέχεια του έργου του R. Lemkin που επινόησε τον όρο της γενοκτονίας και ανήκει στη διαδικασία διόρθωσης. Έτσι κάθε άτομο που αμφισβητεί τις γενοκτονίες που έχει αναγνωρίσει επίσημα η Ελλάδα διώκεται ποινικά και δεν έχει καμία σχέση με την ιδιότητά του. Αυτό πρέπει να γίνει κατανοητό σε όλους, γιατί έχουν δοθεί λανθασμένες εντυπώσεις λόγω του θεσμικού ρόλου. Η απαγόρευση της βαρβαρότητας είναι ένα επιπλέον βήμα προς μία αφαιρετική έννοια που σιγά σιγά παίρνει σάρκα και οστά και αυτή είναι: Τα Δικαιώματα της Ανθρωπότητας.
Η αρχή ήταν η επινόηση της έννοιας της γενοκτονίας, διότι είναι πάντα πιο απλό να ξεκινάμε από τα εγκλήματα για να καταλήξουμε στα Δικαιώματα. Έτσι έγινε και με τα εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητας. Κι ενώ υπάρχει μια τεράστια εξέλιξη στον τομέα δεν μπορεί να έρχεται κάθε άτομο από οποιονδήποτε χώρο, όποια και να είναι η εκπαίδευσή του, να αμφισβητεί την ιστορία ενός λαού που ανήκει στην Ανθρωπότητα. Αλλιώς αυτό το άτομο είναι συνεργός της βαρβαρότητας, γιατί την βοηθάει να εξαπλωθεί και να επηρεάσει ανθρώπους, όπως είναι τα παιδιά που δεν ξέρουν ακόμα για την ιστορία. Διότι επί της ουσίας πρέπει να συνειδητοποιήσουμε το γεγονός ότι ο στόχος της γενοκτονίας δεν είναι μόνο τα ανθρώπινα θύματά της, αλλά και η ίδια η ιστορία που καταγράφει την αλήθεια, γιατί θέλει όχι μόνο να τη σβήσει αλλά επίσης να μην υπάρχει καν, λες και δεν υπήρξε ποτέ και μ’ αυτόν τον τρόπο δεν υπάρχει ούτε ο θύτης. Αυτό βοηθά η αμφισβήτηση και γι’ αυτό πρέπει να την καταπολεμήσουμε.
Ο Ελληνισμός του Πόντου
Του Ν.Λυγερού
Ο Ελληνισμός του Πόντου είναι αναπόσπαστο κομμάτι του Ελληνισμού και δεν μπορεί κανείς να το υποβαθμίσει μέσω της αμφισβήτησης της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου. Ο Πόντος δεν είναι μια κομματική προσέγγιση με ειδικά συμφέροντα, είναι ο ίδιος ο Ελληνισμός. Ας αφήσουμε λοιπόν στην άκρη το κομματικό πλαίσιο για το οποίο αδιαφορούμε όταν ασχολούμαστε με ανθρώπινα δικαιώματα και ακόμα περισσότερο με τα Δικαιώματα της Ανθρωπότητας, γιατί για κάθε άτομο η καταπολέμηση της αμφισβήτησης είναι και πρέπει να είναι η ίδια όχι μόνο λόγω νομοθεσίας αλλά και ηθικής. Στην Ελλάδα δεν είμαστε του ναζισμού, φασισμού, κομμουνισμού, κεμαλισμού και δεν έχουμε διαπράξει γενοκτονία. Απλώς αντιστεκόμαστε στο πλαίσιο της προπαγάνδας της βαρβαρότητας που προσπαθεί να σβήσει με κάθε τρόπο, κάθε ίχνος ύπαρξης της γενοκτονίας. Το γεγονός ότι υπάρχουν άτομα που προσπαθούν να εκμεταλλευτούν κομματικά με τις δηλώσεις τους την ιστορία του Πόντου, σημαίνει ότι δεν έχουν καν το επίπεδο λόγω έλλειψης πανεπιστημιακών γνώσεων ότι γίνονται συνεργοί των βαρβάρων. Για τους άλλους που το κάνουν συνειδητά, πρέπει να κατανοήσουμε ότι δεν είναι μόνο εχθροί των Ποντίων και του Ελληνισμού αλλά όλης της Ανθρωπότητας. Και γι’ αυτόν το λόγον δεν πρόκειται να προσπεράσουμε το όλο θέμα απλώς λέγοντας ότι πρόκειται για ένα τοπικό λάθος δίχως επιπτώσεις. Το ίδιο ισχύει και για την απουσία του κεφαλαίου που αφορά τη γενοκτονία των Ποντίων. Και σε αυτό το πλαίσιο πρέπει να κινηθούν όχι μόνο οι καθηγητές που έχουν ανθρώπινη αξιοπρέπεια, αλλά και οι ίδιοι οι σύλλογοι που μαθαίνουν στους μικρότερους τη γενοκτονία, γιατί έτσι γίνονται υπέρμαχοι της ιστορίας ενάντια στη βαρβαρότητα.
Βάρβαρες επιθέσεις και γενοκτονία
Του Ν.Λυγερού
Όταν βλέπουμε μπροστά στα μάτια μας βάρβαρες επιθέσεις, όταν ακούμε για την καταστροφή των αρχαίων ναών και ταυτόχρονα έχουμε άτομα που αμφισβητούν την ίδια την γενοκτονία, πώς να μην σκεφτούμε ότι στη συνέχεια άλλοι πάλι θα αμφισβητήσουν ακόμα και τα γεγονότα που ζήσαμε αυτοπροσώπως. Διότι αυτό γίνεται για τους επιζώντες της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου. Έτσι όσοι από εμάς έγιναν μάρτυρες της φρίκης που προκάλεσε η βία της βαρβαρότητας, μπορούν πια να καταλάβουν, σε πρακτικό επίπεδο τι σημαίνει να έρθει κάποιος Υπουργός ή όχι να τους εξηγήσει ότι αυτό που λένε είναι ψέμα γιατί τα γεγονότα δεν υπήρξαν. Άλλοι που είναι στην Κύπρο έζησαν το γεγονός ότι η παρατήρηση 28 του Σχεδίου Ανάν εξηγούσε ότι τα γεγονότα μεταξύ 1963 και 1974 δεν υπήρξαν. Όμως η αντίσταση του Τάσσου Παπαδόπουλου δεν το άφησε να περάσει και τώρα ξεφύγαμε από αυτήν την παγίδα. Έτσι και τώρα πρέπει ν’ αντισταθούμε και στην ίδια την Ελλάδα για τα Δικαιώματα της Ανθρωπότητας, αφού οι Έλληνες του Πόντου ανήκουν σε αυτήν. Δεν πρέπει να περιμένουμε τίποτα από τους άλλους. Το παράδειγμα της αντίστασης πρέπει να δοθεί από εμάς κι αν τα καταφέρουμε θα έρθουν κι άλλοι μαζί μας για να μεγαλώσει η αντίσταση κατά της βαρβαρότητας. Διότι δεν μπορούμε ν’ αφήσουμε τους αθώους χωρίς προστασία, τα θύματα χωρίς μνήμη, τα παιδιά χωρίς ιστορία. Είμαστε άνθρωποι που έχουν αξιοπρέπεια και δεν γίνεται να λησμονήσουμε τα πάντα μόνο και μόνο επειδή το είπε ένα θεσμικό όργανο. Δεν φοβόμαστε τα κομματόσκυλα, γιατί ποτέ δεν έγραψαν τίποτα στην ιστορία που μάθαμε και δεν ξεχάσαμε, γι’ αυτό συνεχίζουμε τον αγώνα για το μέλλον.
Η ΑΟΖ ως εργαλείο ανάδειξης της Ελλάδας
Του Ν.Λυγερού
Ένα πράγμα δεν έχει γίνει ακόμα κατανοητό όσον αφορά στην ελληνική ΑΟΖ που μερικοί συνεχίζουν να την βλέπουν αποκλειστικά ως ένα οικονομικό αντικείμενο το οποίο μάλιστα δεν έχει ακόμα μία θεσμική οντότητα. Στην πραγματικότητα, η ΑΟΖ λειτουργεί ήδη ως εργαλείο ανάδειξης της Ελλάδας. Όντως η Ελλάδα μέσω της ΑΟΖ της, που είναι η δεύτερη μεγαλύτερη ΑΟΖ της Μεσογείου, ήδη αναφέρεται και λόγω των δύο τριμερών και των επαφών με την Ιταλία και την Αλβανία. Αλλά τώρα ακόμα περισσότερο σε όλο το πλαίσιο της Ανατολικής Μεσογείου. Αρχικά ως πεδίο δράσης για πέρασμα αλλά στη συνέχεια και ως πηγή με τα στρατηγικά κοιτάσματα-στόχοι. Με άλλα λόγια, υπάρχουν ειδικοί που δίνουν όλο και περισσότερη σημασία στην πατρίδα μας αδιαφορώντας παντελώς για την πολιτική και οικονομική κατάσταση, γιατί βλέπουν ήδη το μέλλον της περιοχής που δεν σχετίζεται με τα σημερινά δεδομένα. Έτσι είναι σημαντικό να αντιληφθούμε ότι σε στρατηγικό επίπεδο γίνεται ήδη μια υπέρβαση, αφού εξετάζονται τα στρατηγικά δεδομένα που απασχολούν ελάχιστους ακόμα και σε πολιτικό επίπεδο λόγω άγνοιας ή ακόμα και αδιαφορίας λόγω κομματικής προσέγγισης. Όλη η ουσία όμως είναι ότι η Ελλάδα αναβαθμίζει την αξία της μέσω της ΑΟΖ. Με άλλα λόγια η ΑΟΖ με το μέγεθός της, με τη θέση της, με την αξία της λόγω των υδρογονανθράκων, διαμορφώνει όλο το πλαίσιο. Αυτό φαίνεται βέβαια ακόμα και σε πανεπιστημιακό επίπεδο με όλα τα ανοίγματα που γίνονται σε αυτόν τον τομέα του μέλλοντος στο οποίο ανήκει η Ελλάδα
Συνέντευξη του Ν. Λυγερού
στην εκπομπή του Δ. Νατσιού 'Γράμματα Σπουδάματα'.
Κανάλι 4Ε, 17/11/2015.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου