Το θέμα της αυτοπεποίθησης δεν είναι άμεσο ως πρόβλημα για τους μικρούς ανθρώπους, μόνο που επειδή είναι εγκλωβισμένοι σε μια εκπαίδευση δίχως παιδεία λόγω ύλης, με την πάροδο του χρόνου προβληματίζονται για τις επιδόσεις τους, διότι δεν είναι συμβατές με μια γενικόλογη μέθοδο άνευ ουσίας. Έτσι, αν θέλουμε να βοηθήσουμε πρακτικά αυτούς τους μικρούς ανθρώπους που υποφέρουν πρέπει να προσφέρουμε στη νοημοσύνη εναλλακτικές λύσεις που ακολουθούν άλλες προσεγγίσεις και αξιοποιούν ακόμα και τη δημιουργικότητά τους. Έτσι η μεθοδολογία αρχίζει από τα δομικά στοιχεία του μικρού ανθρώπου, προβλήματα μέσω των τάσεων του και των χαρακτηριστικών του, τη συμπεριφορά του και την ανάδραση του για να αναπτυχθεί ένας στρατηγικός σχεδιασμός που θα αξιοποιήσει δίχως να εκφυλίσει, που θα αναδείξει δίχως να υπερεκτιμήσει, τα δεδομένα.
Με αυτόν τον τρόπο, χτίζουμε μια στρατηγική που οργανώνει τη σκέψη του μικρού ανθρώπου, διότι εντοπίζει τα εμπόδια και τα αποφεύγει για να επιτευχθεί ο στόχος. Έτσι προκαλεί θετικό συναίσθημα και αυτό ενισχύει την αυτοεκτίμηση, αφού τα γεγονότα ερμηνεύονται αποτελεσματικά. Και αυτή στη συνέχεια αλλάζει τα δεδομένα. Έτσι ο μικρός άνθρωπος αποκτά αυτοπεποίθηση, όχι από μια καθαρά ψυχολογική υποστήριξη, αλλά από μια πλάγια σκέψη που τον ενισχύει γνωστικά, γιατί τον εφοδιάζει και τον εξοπλίζει με ικανότητες που δεν υποψιαζόταν ότι είχε πριν τη διδασκαλία, αφού μόνο με αυτή κατάφερε να κάνει ό,τι δεν μπορεί λόγω της εμπιστοσύνης που έχει δημιουργηθεί από την ανθρώπινη σχέση. Με άλλα λόγια, αν η αυτοπεποίθηση δεν είναι αυτοσκοπός, γιατί αλλιώς είναι απλώς υπερεκτίμηση, τότε με τη νοημοσύνη ως θεμέλιο, με τη στρατηγική ως πορεία και τη σκέψη ως έργο, γίνεται αποτέλεσμα της εξέλιξης.
Το 1974 ήταν η δεύτερη εισβολή
Του Ν. Λυγερού
Πολλοί από τους δικούς μας συνδυάζουν την εισβολή του 1974 αποκλειστικά με τα γεγονότα της Συνθήκη Ζυρίχης-Λονδίνου του 1960 και του 1965 διότι είχαν μόνο αυτές τις ιστορικές μνήμες στη διάρκεια της ζωής τους. Είχαν όμως μόνο μια περιορισμένη εικόνα της χρονοστρατηγικής και δεν αντιλήφθηκαν ότι το 1974 ήταν η δεύτερη εισβολή κι όχι η πρώτη, όπως παρουσιάζεται συνήθως από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης που ξεχνούν εύκολα το παρελθόν, για να είναι της επικαιρότητας. Ξέρουμε αντιθέτως ότι η ιστορία δεν γράφεται γραμμικά κι ότι το παλιό παρελθόν μπορεί να επηρεάσει περισσότερο το άμεσο μέλλον από την επιρροή που έχει πάνω το πρόσφατο παρελθόν. Κι εδώ, στην Κύπρο, με το κυπριακό, έχουμε ένα απτό παράδειγμα της εφαρμογής αυτού του στρατηγικού νοητικού σχήματος. Διότι ακόμα και η διάταξη των καραβιών την ώρα της εισβολής, ήταν ανάλογη με αυτή του 1571. Διότι για την Τουρκία, όλα τα άλλα ήταν ένα πρόσχημα και αυτό που ήθελε για το γόητρό της, ήταν να κάνει μια αναπαράσταση από την πρώτη εισβολή. Μάλιστα στην Αμμόχωστο, υπάρχει και διακόσμηση στο λιμάνι που αναφέρεται ρητά σε αυτό το γεγονός πράγμα που σημαίνει ότι το είχαν απωθημένο. Κι ενώ είχαν παραδώσει την Κύπρο το 1878, μέσω του Συνεδρίου του Βερολίνου, στην Αγγλία για να αναθεωρήσουν τη Συνθήκη Αγίου Στεφάνου και να ξαναπάρουν το Νότιο μέρος της Βουλγαρίας, μόλις το πλαίσιο απελευθερώθηκε από τους Άγγλους μετά το 1959, ετοιμάζονταν για να ξαναπαίξουν την ίδια εισβολή. Το ενδιαφέρον όμως προέρχεται από το γεγονός ότι παρόλο που οι Τούρκοι της Κύπρου ήταν ελεύθεροι για τρεις αιώνες με την οθωμανική κατοχή, ο πληθυσμός δεν αυξήθηκε θεαματικά για να υπερισχύσει και αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι έφευγαν και στην Τουρκία, δηλαδή δεν επέστρεφαν στην πατρίδα τους γιατί δεν ένιωθαν ότι η Κύπρος είναι η δική τους. Και μόνο όσοι αλλοιώθηκαν με τον τοπικό πληθυσμό παρέμειναν έως να φτάσουμε σε ένα στοιχείο που η Τουρκία δεν θεωρεί πραγματικά δικό της. Με αυτόν τον τρόπο βλέπουμε ότι στο μέλλον δεν πρόκειται να παραμείνει η κατοχή.
Τρομοκρατικά μηνύματα στη Γαλλία
Του Ν. Λυγερού
Με τις εξελίξεις και μετά από τις τρομοκρατικές επιθέσεις στο Παρίσι, η κατάσταση ακόμα και η καθημερινή έχει αλλάξει και αυτό ακόμα και με επίσημο τρόπο από τον κρατικό φορέα. Από την άλλη πλευρά, βλέπουμε ότι η τρομοκρατική προπαγάνδα προσπαθεί να επηρεάσει τον μουσουλμανικό τρόπο σκέψης έτσι ώστε να φτάσει σε ένα ακραίο επίπεδο. Δηλαδή δεν αρκούν οι τρομοκρατικές επιθέσεις που προκαλούν θύματα, αλλά έχουμε επίσης και προσπάθειες για πλύση εγκεφάλου. Ένα χειροπιαστό παράδειγμα είναι ότι τα συνθήματα παροτρύνουν τους μουσουλμάνους να μην ακολουθούν τους δασκάλους και τους καθηγητές αφού το μάθημά τους αποτελεί εκφυλισμό αλλά να προετοιμαστούν να τους σκοτώσουν αφού είναι εχθροί της θρησκείας τους. Αυτά τα θέματα είναι σοβαρά, διότι ξέρουμε ότι υπάρχουν νέοι χωρίς θρησκευτικές γνώσεις που αναζητούν έστω και μια αφορμή για να αντιδράσουν με έναν ακραίο τρόπο που θα τους δώσει την εντύπωση ότι κάτι κάνουν με την ύπαρξή τους. Ταυτόχρονα πρέπει και οι καθηγητές που δεν παρακολουθούν σοβαρά τα τεκταινόμενα, να προσέχουν όταν μιλούν με ελαφριά την καρδιά για τέτοια θέματα, επειδή θεωρούν ότι ο διδακτικός χώρος τους παρέχει ασφάλεια ακόμα κι αν δεν έχουν να πουν τίποτα το ουσιαστικό με τα λόγια τους, διότι είναι εκτός τομέα και θεωρούν ότι τα γαλλικά μέτρα δεν είναι απαραίτητα. Διότι ξέρουμε ότι πολύ εύκολα μπορούν να γίνουν θύματα δίχως να το αντιληφθούν, επειδή νομίζουν ότι είναι ουδέτεροι. Για το Daesh δεν υπάρχει κανένας ουδέτερος ειδικά από τους ανθρώπους του Βιβλίου, διότι τους έχει προκηρύξει όλους εχθρούς.
Με τους τρομοκράτες ο κόσμος γίνεται μικρός
Του Ν. Λυγερού
Με τα τρομοκρατικά χτυπήματα που γίνονται σε διάφορες περιοχές του κόσμου, ο καθένας κοιτάζει παντού τι έχει γίνει σ' ένα μέρος που πριν δεν γνώριζε. Βέβαια αυτός είναι και ο στόχος των τρομοκρατών, αφού προσπαθούν να εκφοβίσουν τους πάντες με τη δράση τους. Όμως ταυτόχρονα εμφανίζεται και μια μακρινή αλληλεγγύη που σπάνια τη βλέπουμε σε αυτές τις αποστάσεις. Τώρα προσέχουμε τι γίνεται στη Γαλλία, στο Βέλγιο, στη Λιβύη, στην Αίγυπτο, στη Συρία, στο Ιράκ, στην Αμερική, στην Αυστραλία, στην Αγγλία, λες και όλες αυτές οι περιοχές είναι κοντά. Στην πραγματικότητα αυτό έχει γίνει στη νοόσφαιρά μας, γιατί τώρα αυτές οι περιοχές παίζουν ένα ρόλο πάνω στην ίδια γεωπολιτική σκακιέρα. Με άλλα λόγια, ο καθένας μας νιώθει πιο έντονα και πιο συνειδητά, μαζί με τους άλλους. Και τα θύματα, ως έννοια δεν είναι πια τόσο ανώνυμα, όπως ήταν στο παρελθόν. Αυτό όμως το αίσθημα πρέπει τώρα να οργανωθεί μ' έναν τρόπο πιο στρατηγικό, αν θέλουμε πραγματικά να αντιμετωπίσουμε την τρομοκρατία κι όχι απλώς να λειτουργούμε ως παρατηρητές που δεν έχουν ιδέα για το παρελθόν και για τις προετοιμασίες που έγιναν για να φτάσουμε σε αυτήν την κατάσταση. Διότι πρόκειται για μια κρίση που έχει παρελθόν και δεν είναι απλώς ένα επιφαινόμενο. Αυτός ο κόσμος ο μικρός είναι επίσης και ο κόσμος της ανθρωπιάς, ένα κομμάτι της Ανθρωπότητας που παλεύει για να παραμείνει ελεύθερο μέσα στον σκοταδισμό που οργανώνει η βαρβαρότητα.
Διάλεξη του Νίκου Λυγερού με θέμα: "Από τον συλλογικό εθελοντισμό στα προσωπικά χαρίσματα". Αίθουσα εκδηλώσεων Δήμου Γερίου. Κύπρος. Πέμπτη 3 Δεκεμβρίου 2015
Συνέντευξη του Νίκου Λυγερού με την Έλενα Χαραλάμπους. Πρώτο πρόγραμμα ΡΙΚ, 04/12/2015
Ν. Λυγερός - Γαλάζιος Σταυρός. Μικρά Κατεχόμενα, 02/12/2015
Διάλεξη του Νίκου Λυγερού με θέμα: "Ανάπτυξη και αυτοπεποίθηση στην παιδεία της αγωγής". Αίθουσα Εκδηλώσεων Δήμου Αγίας Νάπας. Τετάρτη 2 Δεκεμβρίου 2015
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου