Του Ν.Λυγερού
Η κυπριακή ΑΟΖ είναι ένα αναμφισβήτητο γεγονός το οποίο άλλαξε τα δεδομένα σε εθνικό επίπεδο και τώρα μέσω των υδρογονανθράκων ετοιμαζόμαστε να την αξιοποιήσουμε μέσω των συμφωνιών και συμβάσεων. Το πρόβλημα είναι απλό και ενώ είμαστε σε αυτή τη φάση, ακούμε διάφορους να μας εξηγούν ότι πρέπει να βρούμε μια λύση βιαστικά, γιατί είναι η τελευταία ευκαιρία και μάλιστα χωρίς να εμπλέκεται το θέμα της ΑΟΖ. Επειδή αυτά τα στοιχεία μας θυμίζουν το 2004, αφού και τότε λίγο πριν ενταχθούμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση έπρεπε να συμφωνήσουμε βιαστικά χωρίς να αξιοποιήσουμε το γεγονός της ένταξης και τότε μας έλεγαν ότι είναι η τελευταία μας ευκαιρία, αλλιώς η κινδυνολογία έλεγε ότι δεν θα υπάρχουμε πια, καταλαβαίνουμε ότι ακολουθείται το ίδιο νοητικό σχήμα προπαγάνδας. Τότε ήταν με την Ευρωπαϊκή Ένωση, τώρα με την ΑΟΖ. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι και στις δύο περιπτώσεις πρόκειται για πρωτοβουλίες της Κύπρου, που δεν ακολούθησε απλώς τις εξελίξεις του Κυπριακού για να πάρει κάποια θέση, συνήθως με καθυστέρηση, αλλά επιχείρησε και τα κατάφερε να προσεγγίσει πιο αποτελεσματικά το θέμα της επίλυσης του Κυπριακού με έμμεσο τρόπο και δίχως τη χρήση του απλοϊκού πλαισίου του κοινοτικού.
Έτσι ξαφνικά, όταν υπάρχουν αυτές οι επιτυχίες κι είμαστε σε φάση υλοποίησης, λίγο πριν θέλουν να μας πείσουν ότι πρέπει να βιαστούμε και να μην τις αξιοποιήσουμε. Τότε, το 2004, λύση χωρίς Ευρωπαϊκή Ένωση δεν ήταν λύση, αλλά συμβιβασμός. Και το ξεπεράσαμε τελικά και μάλιστα αποτελεσματικά. Τώρα, το 2016, λύση χωρίς ΑΟΖ δεν είναι λύση, αλλά συμβιβασμός. Αυτό πρέπει να το συνειδητοποιήσουμε, γιατί τα βιαστικά βήματα σκοντάφτουν. Η ΑΟΖ δεν έχει προσφέρει ακόμη τις υπηρεσίες της, γιατί τώρα μπαίνουμε σε φάση αξιοποίησης των υδρογονανθράκων και μόνο μέσω αυτής θα επιλύσουμε το Κυπριακό.
Πολλοί θεωρούν ότι το πρόβλημα του κυπριακού είναι οι έποικοι δίχως να αντιληφθούν ότι η διαχείριση τους είναι καθαρά οικονομική. Οι έποικοι ήρθαν στην Κύπρο όχι λόγω εισβολής, αλλά λόγω οικονομικών κινήτρων και μάλιστα με παρότρυνση του βαθέους κράτους της Τουρκίας, που ήθελε να χρησιμοποιήσει τον εποικισμό ως στρατηγική κατάληψης για να έχει μια δικαιολογία ύπαρξης στην περιοχή. Με άλλα λόγια, οι έποικοι δεν θα είχαν έρθει με τίποτα στην Κύπρο, διότι δεν θεωρούν ότι είναι πατρίδα τους. Στην πραγματικότητα, γνωρίζουν ότι αποτελούν απλώς εργαλεία της στρατηγικής του κράτους που έχει επεκταθεί με παράνομο τρόπο. Έτσι βλέπουμε ότι οι έποικοι δεν έχουν έρθει για να βοηθήσουν τους Τουρκοκυπρίους, αλλά μόνο για τη φυσική παρουσία της Τουρκίας. Έτσι οι Τουρκοκύπριοι, παραδείγματος χάρη, δεν απολαμβάνουν τίποτα από τα οφέλη της τουρκικής ΑΟΖ, ενώ μας εξηγούν ότι εμείς δεν ασχολούμαστε. Πρέπει λοιπόν να σταματήσουμε αυτήν την ρητορική, διότι δεν βγάζει νόημα και μας παγιδεύει χωρίς λόγο. Οι έποικοι είναι απλώς ένα εμπόδιο οικονομικό. Δεν υπάρχει κανένας ανθρώπινος παράγοντας, όπως και δεν υπήρχε από την αρχή. Αν για κάποιο λόγο η Τουρκία αναγκαστεί να τους καλέσει πίσω στην πατρίδα τους, θα το κάνει χωρίς κανένα ενδοιασμό. Δεν δίνει καμιά σημασία στην ύπαρξή τους, είναι απλώς πιόνια πάνω σε μια σκακιέρα που θέλει να ελέγξει. Όμως αυτό που την απασχολεί πραγματικά είναι το ανατολικό μέτωπο, πάνω σε αυτό θα δώσει σημασία και βέβαια θα χειραγωγήσει τους εποίκους δίχως καμιά διπλωματία. Γι’ αυτό το λόγο θα φύγουν δίχως παρέμβαση.
Η κυπριακή ΑΟΖ είναι ένα αναμφισβήτητο γεγονός το οποίο άλλαξε τα δεδομένα σε εθνικό επίπεδο και τώρα μέσω των υδρογονανθράκων ετοιμαζόμαστε να την αξιοποιήσουμε μέσω των συμφωνιών και συμβάσεων. Το πρόβλημα είναι απλό και ενώ είμαστε σε αυτή τη φάση, ακούμε διάφορους να μας εξηγούν ότι πρέπει να βρούμε μια λύση βιαστικά, γιατί είναι η τελευταία ευκαιρία και μάλιστα χωρίς να εμπλέκεται το θέμα της ΑΟΖ. Επειδή αυτά τα στοιχεία μας θυμίζουν το 2004, αφού και τότε λίγο πριν ενταχθούμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση έπρεπε να συμφωνήσουμε βιαστικά χωρίς να αξιοποιήσουμε το γεγονός της ένταξης και τότε μας έλεγαν ότι είναι η τελευταία μας ευκαιρία, αλλιώς η κινδυνολογία έλεγε ότι δεν θα υπάρχουμε πια, καταλαβαίνουμε ότι ακολουθείται το ίδιο νοητικό σχήμα προπαγάνδας. Τότε ήταν με την Ευρωπαϊκή Ένωση, τώρα με την ΑΟΖ. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι και στις δύο περιπτώσεις πρόκειται για πρωτοβουλίες της Κύπρου, που δεν ακολούθησε απλώς τις εξελίξεις του Κυπριακού για να πάρει κάποια θέση, συνήθως με καθυστέρηση, αλλά επιχείρησε και τα κατάφερε να προσεγγίσει πιο αποτελεσματικά το θέμα της επίλυσης του Κυπριακού με έμμεσο τρόπο και δίχως τη χρήση του απλοϊκού πλαισίου του κοινοτικού.
Έτσι ξαφνικά, όταν υπάρχουν αυτές οι επιτυχίες κι είμαστε σε φάση υλοποίησης, λίγο πριν θέλουν να μας πείσουν ότι πρέπει να βιαστούμε και να μην τις αξιοποιήσουμε. Τότε, το 2004, λύση χωρίς Ευρωπαϊκή Ένωση δεν ήταν λύση, αλλά συμβιβασμός. Και το ξεπεράσαμε τελικά και μάλιστα αποτελεσματικά. Τώρα, το 2016, λύση χωρίς ΑΟΖ δεν είναι λύση, αλλά συμβιβασμός. Αυτό πρέπει να το συνειδητοποιήσουμε, γιατί τα βιαστικά βήματα σκοντάφτουν. Η ΑΟΖ δεν έχει προσφέρει ακόμη τις υπηρεσίες της, γιατί τώρα μπαίνουμε σε φάση αξιοποίησης των υδρογονανθράκων και μόνο μέσω αυτής θα επιλύσουμε το Κυπριακό.
Οι έποικοι θα φύγουν δίχως παρέμβαση
Του Ν.Λυγερού
Του Ν.Λυγερού
Πολλοί θεωρούν ότι το πρόβλημα του κυπριακού είναι οι έποικοι δίχως να αντιληφθούν ότι η διαχείριση τους είναι καθαρά οικονομική. Οι έποικοι ήρθαν στην Κύπρο όχι λόγω εισβολής, αλλά λόγω οικονομικών κινήτρων και μάλιστα με παρότρυνση του βαθέους κράτους της Τουρκίας, που ήθελε να χρησιμοποιήσει τον εποικισμό ως στρατηγική κατάληψης για να έχει μια δικαιολογία ύπαρξης στην περιοχή. Με άλλα λόγια, οι έποικοι δεν θα είχαν έρθει με τίποτα στην Κύπρο, διότι δεν θεωρούν ότι είναι πατρίδα τους. Στην πραγματικότητα, γνωρίζουν ότι αποτελούν απλώς εργαλεία της στρατηγικής του κράτους που έχει επεκταθεί με παράνομο τρόπο. Έτσι βλέπουμε ότι οι έποικοι δεν έχουν έρθει για να βοηθήσουν τους Τουρκοκυπρίους, αλλά μόνο για τη φυσική παρουσία της Τουρκίας. Έτσι οι Τουρκοκύπριοι, παραδείγματος χάρη, δεν απολαμβάνουν τίποτα από τα οφέλη της τουρκικής ΑΟΖ, ενώ μας εξηγούν ότι εμείς δεν ασχολούμαστε. Πρέπει λοιπόν να σταματήσουμε αυτήν την ρητορική, διότι δεν βγάζει νόημα και μας παγιδεύει χωρίς λόγο. Οι έποικοι είναι απλώς ένα εμπόδιο οικονομικό. Δεν υπάρχει κανένας ανθρώπινος παράγοντας, όπως και δεν υπήρχε από την αρχή. Αν για κάποιο λόγο η Τουρκία αναγκαστεί να τους καλέσει πίσω στην πατρίδα τους, θα το κάνει χωρίς κανένα ενδοιασμό. Δεν δίνει καμιά σημασία στην ύπαρξή τους, είναι απλώς πιόνια πάνω σε μια σκακιέρα που θέλει να ελέγξει. Όμως αυτό που την απασχολεί πραγματικά είναι το ανατολικό μέτωπο, πάνω σε αυτό θα δώσει σημασία και βέβαια θα χειραγωγήσει τους εποίκους δίχως καμιά διπλωματία. Γι’ αυτό το λόγο θα φύγουν δίχως παρέμβαση.
Διάλεξη του Νίκου Λυγερού με θέμα: "Ανθρώπινο δυναμικό και Κυπριακή ΑΟΖ". Αμερικάνικη Ακαδημία Λάρνακας. Κύπρος. Παρασκευή 15 Ιανουαρίου 2016, ώρα: 19.30
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου