Του Ν. Λυγερού
Η επέτειος της αναγνώρισης της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου είναι πλέον συνδεδεμένη με τα γεγονότα της ίδια της γενοκτονίας και αυτό το νοητικό σχήμα έρχεται να ενισχύσει και το παράδειγμα του Lemkin, αφού είναι μια από τις γενοκτονίες που επέλεξε για να αναδείξει και την επιλογή της λέξης γενοκτονία για να χαρακτηρίσει αυτό το έγκλημα κατά της Ανθρωπότητας. Στις 19 Μαΐου υπενθυμίζουμε σε όλους ότι δεν ξεχνάμε τη φρίκη της βαρβαρότητας, αλλά ταυτόχρονα ότι θα συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε ενάντια των βαρβάρων που προσπαθούν να διαπράξουν μια γενοκτονία μνήμης όταν αμφισβητούν και την ύπαρξη της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου. Υπάρχει αυτός ο διπλός στόχος στο μυαλό μας που δημιουργεί το πλαίσιο της μνήμης μέλλοντος. Διότι για μας η γενοκτονία δεν είναι μόνο μια ανάμνηση που θα ξεχάσουμε στο τέλος.
Αυτό το επίσημα αναγνωρισμένο γεγονός ανήκει πλέον στην ιστορία μας, όσο μαύρη κι αν είναι η σελίδα, διότι η Ανθρωπότητα έχει βάλει έναν σελιδοδείκτη για να μην ξεχνάμε το απαράδεκτο. Βέβαια, αυτό δεν σημαίνει ότι ο αγώνας περιορίζεται σε αυτήν την ημερομηνία, αντιθέτως η 19 Μαΐου είναι μια αναφορά που μας επιτρέπει να εξετάσουμε τι το καινούργιο πετύχαμε αυτή τη χρονιά σε τοπικό, εθνικό και παγκόσμιο επίπεδο, όχι μόνο για το θέμα της αναγνώρισης, αλλά για το όλο πλαίσιο της διαδικασίας διόρθωσης. Διότι η αναγνώριση είναι μόνο και μόνο το πρώτο της στάδιο. Για μας ο Πόντος και ειδικά όταν συνδυάζεται με τη Δυτική Αρμενία δεν είναι μια χαμένη πατρίδα, αλλά κατεχόμενα που θα απελευθερώσουμε για να δικαιωθούν τα θύματά μας.
Το ζώο που προστατεύει τη ζωή
Του Ν. Λυγερού
Του Ν. Λυγερού
Αν αντιληφθούμε ότι ο διαχωρισμός μεταξύ ανθρώπου και ζώων είναι παράλογος κι ότι ο διαχωρισμός μεταξύ ανθρώπου και φύσης δεν έχει νόημα, τότε πρέπει να κατανοήσουμε ότι η θέση του ανθρώπου δεν είναι αυτή που νομίζουμε με απλοϊκό τρόπο. Από τη στιγμή που ο άνθρωπος μπορεί να συνειδητοποιήσει πως η όλη φύση του πλανήτη λειτουργεί μ’ έναν τρόπο ενιαίο, πρέπει να κατανοήσει και ποιος είναι ο ρόλος του. Διότι αυτός δεν είναι η εκμετάλλευση των πάντων για το όφελος του, αφού σε βάθος χρόνου είναι καταστροφικό. Μ’ αυτήν την έννοια, ο άνθρωπος σέβεται όλο και περισσότερο το περιβάλλον που δεν είναι τίποτα άλλο από ένα τοπικό κομμάτι της φύσης. Και στο πεδίο δράσης του βρίσκονται όλα τα άλλα ζώα. Έτσι, είναι με αυτά που πρέπει να βρούμε μια ισορροπία και όχι δίχως αυτά, όπως νομίζουν μερικοί που δεν έχουν φωτιστεί ούτε από τη σκέψη τους, ούτε από τη θρησκεία τους. Έτσι, σιγά σιγά μπορούμε ν’ ανακαλύψουμε ότι ο άνθρωπος όταν κατανοεί την ανθρωπιά των ζώων μπορεί να γίνει το ζώο που προστατεύει τη ζωή, δίχως αυτό να σημαίνει απαραίτητα μια ανωτερότητα. Έχει απλώς τη δυνατότητα με τη νοημοσύνη, που δεν είναι μοναδική, αλλά που επαρκεί, για να αποκτήσει ένα νόημα η ζωή του μέσω των πράξεών της. Με άλλα λόγια, αν είναι ικανός ν’ ακολουθήσει το νοητικό σχήμα: Αγαπάτε αλλήλους, τώρα θα προστατέψει και τα ζώα από τις πράξεις βαρβαρότητας που δεν είναι απαραίτητη σε τίποτα όταν γνωρίζεις ότι η ζωή τους δεν είναι μόνο μια ύπαρξη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου