Του Ν. Λυγερού
Οι κουρδικές κινήσεις είναι πλέον η προετοιμασία για τις πράξεις, διότι η κατάσταση στο κατεχόμενο Κουρδιστάν έχει απαιτήσεις λόγω της κρίσης. Έτσι αναγκαστικά πλέον θα φανεί ποιοι είναι όντως μαζί του σε αυτόν τον αγώνα και ποιοι έλεγαν απλώς ότι είναι για να φανεί ότι συμμετέχουν στα ανθρώπινα δικαιώματα δίχως να πιστεύουν στις κουρδικές διεκδικήσεις.
Διότι οι Κούρδοι θέλουν μια πατρίδα κι όχι μόνο λόγια. Και αυτή να έχει σύνορα που προβλέπει η Συνθήκη Σεβρών. Δεν πρόκειται λοιπόν μόνο για μερικά χωριά απομονωμένα και ήδη παρατημένα, αλλά για μια χώρα που θέλει να ζήσει ελεύθερη δίχως καμιά καταπάτηση από ένα καθεστώς βαρβαρότητας. Αυτό σημαίνει πρακτικά ότι είμαστε μόνο στην αρχή συντονισμένων κινήσεων που αφορούν ταυτόχρονα τους Αρμένιους της Δυτικής Αρμενίας και των Ελλήνων του Πόντου. Διότι σ’ ένα κατοχικό σύστημα η ελευθερία δεν δίνεται, παίρνεται. Κατά συνέπεια είναι καλό να εξετάσουμε τα νέα δεδομένα στο πλαίσιο της μεγάλης εικόνας και να μην επικεντρωνόμαστε μόνο και μόνο στο τι γίνεται σε μερικά χωριά, δίχως να τα συνδέσουμε πάνω σ’ ένα χάρτη με τη βοήθεια της Τοποστρατηγικής και της Χρονοστρατηγικής.
Κατοχικά σύνδρομα
Του Ν. Λυγερού
Του Ν. Λυγερού
Σε κάθε κατοχικό καθεστώς, η αντίσταση ονομάζεται τρομοκρατία. Το είδαμε με τους σοβιετικούς, με τους ναζί, με τους οθωμανούς, με τους μαοϊστές. Αυτή η ορολογία ανήκει στα κατοχικά σύνδρομα και χρησιμοποιείται κατά κόρον από την προπαγάνδα της εξουσίας, ειδικά όταν αυτή έχει επιβληθεί με βάρβαρο τρόπο πάνω σ’ έναν πληθυσμό που δεν την έχει επιλέξει. Το τουρκικό καθεστώς, που προσπαθεί να πείσει τη Διεθνή Κοινότητα ότι πρόκειται για μια δημοκρατία, αλλά τελικά πείθει μόνο και μόνο τους ραγιάδες, προσποιείται ότι παλεύει ενάντια στην τρομοκρατία, ενώ χτυπά μόνο τους Κούρδους. Επίσης τώρα βλέπουμε όλο και περισσότερα στοιχεία που αποδεικνύουν ότι η τουρκική εξουσία χρηματοδοτεί και διαχειρίζεται τρομοκρατικές ομάδες. Μάλιστα γι’ αυτόν τον λόγο τα έχει τόσο καλά με την τρομοκρατική οργάνωση Daesh. Αλλά δεν μπορεί να τα κάνει όλα και να κοροϊδεύει τους πάντες μ’ έναν τρόπο τόσο αφελή. Έτσι έχει αρχίσει να έχει και πρακτικό κόστος ως κατοχικό καθεστώς που δεν σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα των ίδιων των πολιτών της. Δεν μπορείς να κατηγορείς τους πάντες για τα πάντα δίχως να υποστείς το κόστος του ψέματος. Και τώρα βλέπουμε ότι ομάδες της κουρδικής αντίστασης συγχρονίζονται με τα γεγονότα της κρίσης, διότι βλέπουν ένα άνοιγμα που δεν υπήρχε, αφού οι ίδιοι οι Τούρκοι έχουν πλέον προβλήματα με τη βαρβαρότητα της εξουσίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου