Σε επίπεδο υψηλής στρατηγικής, ο Κλεμανσώ έγραφε ότι: «Δεν υπογράφουμε Συνθήκες για να τελειώσουμε πολέμους, αλλά για ν’ αρχίσουμε τους επόμενους». Στην έξυπνη ιστορία η χρήση της στρατηγικής είναι θεμελιακή, όμως το υπόβαθρό της το πιο βαθύ είναι βέβαια η ίδια η Ανθρωπότητα. Κατά συνέπεια είναι όχι μόνο υπέρ των Δικαιωμάτων της Ανθρωπότητας για το μέλλον, αλλά ήδη από τώρα υπέρ των Δικαιωμάτων των Αυτόχθονων Λαών.
Για κάθε Συνθήκη που μελετά πάντα εξετάζει αν σέβονται αυτά τα Δικαιώματα. Με αυτόν τον τρόπο δεν λειτουργεί μόνο περιγραφικά σαν μια εφημερίδα της εποχής, αλλά εμπλουτίζει τα γεγονότα μέσω γεγονολογίας για ν’ αναλύσει τις διάφορες προσεγγίσεις που οδήγησαν σε μια Συνθήκη. Εξετάζει επίσης σε βάθος του χρόνου τη διάρκεια της κι αναλύει τις ουρές της μέσω των διακλαδώσεων. Έτσι βλέπει και το μετά της Συνθήκης για να το συνδέσει με το πριν. Με αυτήν την έννοια αποτελεί ένα εργαλείο της Ανθρωπότητας για να επεξηγήσει αποφάσεις που ξεφεύγουν από τη θεωρία αποφάσεων και τη θεωρία παιγνίων, διότι οι παίκτες δεν παίζουν πάντα ορθολογικά. Εν τέλει, δίνει τη δυνατότητα του χαρακτηρισμού μιας Συνθήκης ως ανθεκτικής και ως δίκαιης για το πλαίσιο των Δικαιωμάτων της Ανθρωπότητας.
Η Ιταλία στα Δωδεκάνησα
Του Ν. Λυγερού
Μετά το 1923 όπου η Τουρκία εγκαταλείπει κάθε δικαίωμα στα Δωδεκάνησα προς όφελος της Ιταλίας, αυτή αρχίζει μια σειρά από έργα με κύριο άξονα τη Ρόδο. Το 1925 έχτισε την εκκλησία San Giovanni για τη διαδοχή του καθεδρικού ναού των Ιπποτών, πιο συγκεκριμένα των Ιωαννιτών. Το 1927 κατασκευάζει το Palazzo del Governantore με βενετσιάνικο ύφος και την Grande Albergo delle Rose με αραβο-βενετσάνικο-βυζαντινό ύφος. Στη δεκαετία του 30, αναστηλώνει το παλάτι του Μεγάλου Μαγίστρου. Το 1938 δημιουργεί το Villaggio rurale San Benedetto, που διαθέτει όλα τα μέσα της εποχής. Το 1938 χτίζει στη Λέρο, το Portolago με ένα ύφος ιταλικού Art deco. Και το 1939 την Casa del Fascio που λειτουργεί τώρα ως Δημαρχείο. Επίσης παράλληλα με αυτά τα έργα η Ιταλία καθιερώνει το πρώτο κτηματολόγιο των Δωδεκανήσων. Στην συνέχεια δημιουργεί το φαινόμενο του μαζικού τουρισμού της Ρόδου και της Κω, του οποίου βλέπουμε την ουρά ακόμα και τώρα στη λεγόμενη βιομηχανία του τουρισμού. Με άλλα λόγια, ακόμα και η φασιστική Ιταλία σε μερικά χρόνια έκανε περισσότερα από την Οθωμανική Αυτοκρατορία που είχε τα Δωδεκάνησα στην κατοχή της από το 1522. Έτσι αν θέλουμε πραγματικά να μιλήσουμε επί του πρακτέου για έργα και πολιτισμό ακόμα και σε περίοδο κατοχής, η Τουρκία θα γελοιοποιηθεί μπροστά στην Ιταλία. Ας ενημερωθεί λοιπόν ο πρόεδρος που αγνοεί τέτοια θέματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου