Του Ν. Λυγερού
Όσοι έχουν ξεχάσει τι σημαίνει ο όρος γενοκτονία είναι καταδικασμένοι να τον ζήσουν. Όσοι τον έζησαν, δεν θα ξεχάσουν, γιατί πλέον ανήκει στην ιστορία τους. Κι όσοι είναι Δίκαιοι θα είναι πάντα κοντά στους αθώους, μαζί με τα θύματα, ενάντια στους βάρβαρους. Η ημέρα μνήμης του Ολοκαυτώματος μας υπενθυμίζει ότι τα θύματα του Ναζισμού δεν ήταν μόνο μερικά, αλλά ένα κομμάτι της Ανθρωπότητας. Μας υπενθυμίζει, επίσης, τη βαρβαρότητα των πράξεων, τα βάσανα και τα βασανιστήρια των θυμάτων στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και στα στρατόπεδα εξολόθρευσης. Η Shoah δεν είναι μόνο ένα έγκλημα κατά των Εβραίων, αλλά κατά της Ανθρωπότητας, όπως είναι κάθε γενοκτονία. Το Ολοκαύτωμα ήταν η έσχατη λύση γι’ αυτούς που πίστευαν και έκαναν και άλλους να πιστέψουν ότι για όλα φταίνε οι ξένοι, αυτοί που είναι διαφορετικοί, αυτοί που δεν είναι ίδιοι. Την ίδια περίοδο, με τον ίδιο τρόπο, οι Ναζί εξόντωσαν τους Τσιγγάνους, τους ομοφυλόφιλους, τους ανθρώπους με ειδικές ανάγκες, επειδή ήθελαν μόνο μια ράτσα, μόνο μια φυλή δίχως να συνειδητοποιήσουν πόσο εκφυλισμένη ήταν η σκέψη τους, δίχως να βάλουν όρια στη βαρβαρότητά τους και τη φρίκη. Πρέπει, λοιπόν, να μην ξεχάσουμε κι εμείς αυτήν την ημέρα, αν θέλουμε να λέμε ότι ανήκουμε στην Ανθρωπότητα κι ότι παλεύουμε ενάντια στη βαρβαρότητα. Αλλιώς, αν ξεχνούμε τέτοιες ημερομηνίες, τέτοιες μαύρες σελίδες της Ιστορίας είμαστε καταδικασμένοι να τις ξαναζήσουμε. Το Ολοκαύτωμα δείχνει και τον αγώνα που πρέπει να ακολουθήσουν οι αθώοι και οι Δίκαιοι για να σωθεί η μνημοσύνη των θυμάτων. Μπορούμε ν’ αντισταθούμε στη γενοκτονία της μνήμης, αρκεί να το θέλουμε, αρκεί να νιώθουμε το καθήκον κι όχι μόνο το χρέος. Διότι ακόμα και τώρα υπάρχουν άτομα που θέλουν να αφανίσουν το Ολοκαύτωμα, που θέλουν να δολοφονήσουν και το θάνατο, που θέλουν να σβήσουν τη μνήμη μας, για να μην υπάρχουν θύματα, για να μην υπάρχουν θύτες, για να μην υπάρχει έγκλημα. Όμως, εμείς θ’ αντισταθούμε και δεν θα ξεχάσουμε τη γενοκτονία.
Ο Άρειος Πάγος και οι 8 αθώοι
Του Ν. Λυγερού
Του Ν. Λυγερού
Η απόφαση του Αρείου Πάγου για τους 8 στρατιωτικούς είναι η απόδειξη ότι ο Ελληνισμός είναι της Δικαιοσύνης και της Ελευθερίας διότι ακόμα κι αν δεχτήκαμε πιέσεις από την Τουρκία, ακόμα κι αν μερικοί δικοί μας ως κλασικοί ραγιάδες θέλησαν να τους εκδώσουμε, οι Δικαστές μας δεν γονάτισαν κι αντιστάθηκαν στη βαρβαρότητα της κυβέρνησης που ήταν έτοιμη να συνεργαστεί με τη φρίκη της δικτατορίας. Διότι όλοι ξέρουμε τι θα είχε γίνει με αυτούς τους οχτώ Τούρκους στρατιωτικούς. Και δεν είναι ανάγκη να θυμόμαστε ένα έργο σαν το Midnight Express για να καταλάβουμε τι σημαίνει επίσημη και κρατική βαρβαρότητα. Ο ίδιος ο Πρόεδρος της Τουρκίας που δεν μπορεί να αποδεχτεί ότι υπήρξε η τριάδα γενοκτονιών των Αρμενίων, των Ασσυρίων και των Ελλήνων του Πόντου, μας εξήγησε μετά το πραξικόπημα στην Τουρκία που μοιάζει όλο και περισσότερο με απόπειρα απελευθέρωσης του λαού από ένα δικτάτορα, πώς συμπεριφέρεται με όλους όσους θεωρεί ένοχους επειδή αντιστέκονται στο παράλογο. Έτσι οι Δικαστές μας ήξεραν από την αρχή τι πρόκειται να συμβεί σε αυτούς τους οχτώ άμοιρους αν τους διώχναμε στην Τουρκία διότι θα ήταν σαν να τους παραδίδαμε στους βασανιστές τους και στους δήμιους. Δεν θα είχαν αφήσει ούτε κομμάτι του σώματός τους που δεν θα είχαν βασανίσει, που δεν θα είχαν εξευτελίσει λόγω παράδοσης στον τομέα της βαρβαρότητας. Το πιο πιθανό θα ήταν να τους είχαν βιάσει με οθωμανικό τρόπο και μετά να τους είχαν κόψει το πέος τους λόγω ισλαμισμού και να το είχαν βάλει στο στόμα τους για να μας εξηγήσουν στη συνέχεια ότι τους αυτοκτόνησαν από συμπόνοια. Όχι σημασία έχει ότι η ελληνική δικαιοσύνη έκανε το καθήκον της δίχως να φοβηθεί την πολιτική του ραγιαδισμού και της βαρβαρότητας. Διότι αυτό αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση για τους Δίκαιους αλλά και για τους μικρούς Έλληνες που τώρα είδαν τι σημαίνει επιτέλους ο ήλιος της δικαιοσύνης με απτό τρόπο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου