Μετά την επανάσταση του 1917, η Ρωσία άλλαξε ριζικά και ριζοσπαστικά, διότι επέλεξε να μην είναι πια τσαρική και να γίνει σοβιετική. Για αυτόν τον λόγο αποφάσισε να εγκαταλείψει τους Συμμάχους στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και τους άφησε ανυπεράσπιστους, βοηθώντας με αυτόν τον τρόπο τη γερμανική επίθεση. Ακολουθώντας αυτήν την παράλογη πορεία, η Σοβιετική Ένωση υπέγραψε με τη σουλτανική Τουρκία τη Συνθήκη Κάρς το 1921 που παραχωρούσε αρμενικά εδάφη στην Τουρκία. Έτσι έπραξε σαν να ξέχασε την ιστορία της Ρωσίας και ειδικά τη Συνθήκη Βερολίνου του 1878. Βέβαια δεν υπέγραψε προηγουμένως τη Συνθήκη Σεβρών, γιατί είχε πολλά στοιχεία ιμπεριαλισμού, αλλά έκανε το ίδιο και για τη Συνθήκη της Λωζάνης. Με άλλα λόγια, η τωρινή Ρωσία μετά τη βάρβαρη παρέμβαση και παρένθεση της Σοβιετικής Ένωσης, δεν είναι δεσμευμένη με κανένα τρόπο από αυτή τη Συνθήκη. Αυτό σημαίνει πρακτικά ότι δεν έχει ανάγκη να δικαιολογηθεί για να πάρει πλέον αποφάσεις ενάντια στην Τουρκία που δεν τηρούν αυτή τη Συνθήκη. Με αυτόν τον τρόπο είναι πια ευάλωτη σε στρατηγικό επίπεδο και δεν μπορεί βέβαια να ποντάρει πάνω της η Τουρκία ακόμα κι αν έχει αλλάξει καθεστώς. Με άλλα λόγια το γεγονός ότι η Συνθήκη Σεβρών αναβιώνεται όλο και περισσότερο ενάντια στην ύπαρξη της συνθήκης της Λωζάνης, δεν αποτελεί για τη Ρωσία ούτε εμπόδιο, ούτε πρόβλημα. Αντιθέτως της δίνει την ευκαιρία να αξιοποιήσει τα νέα δεδομένα που αφορούν άμεσα στο κουρδικό και στο αρμενικό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου