Του Ν. Λυγερού
Όταν οι λαοί ενώνονται πετυχαίνουν πιο αποτελεσματικές αναγνωρίσεις των γενοκτονιών, ενώ μεμονωμένα είναι δύσκολο. Ήδη από το 2006 είχαμε όμορφα αποτελέσματα για τη γενοκτονία των Αρμενίων, των Ασσυρίων και των Ελλήνων του Πόντου. Αυτό ενισχύθηκε το 2010 με την απόφαση της Σουηδίας. Η Διεθνοποίηση δεν γίνεται τόσο εύκολα μονομερώς και το βλέπουμε με τα χειροπιαστά αποτελέσματα της πολιτικής της Αμερικής και της Αυστραλίας. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να ενισχύσουμε αυτό το πλαίσιο και να δώσουμε έμφαση στην Τριάδα Γενοκτονιών των Αρμενίων, των Ασσυρίων και των Ελλήνων του Πόντου. Σε αυτό το πλαίσιο είναι σημαντικό να ενωθούμε και με τους Κούρδους στον αγώνα της απελευθέρωσής τους. Διότι κι αυτός ενισχύεται και ενεργοποιεί πρακτικά την Συνθήκη των Σεβρών, πράγμα το οποίο είναι καταλυτικό, ειδικά όταν ξέρουμε ότι το Σύμφωνο Φιλίας του 1930 αποτελεί έγκλημα κατά των προσφύγων και γενικότερα πράξη βαρβαρότητας που συνέχισε το έγκλημα της Συνθήκης της Λωζάννης. Έτσι ένας τρόπος να αγωνιστούμε πρακτικά ενάντια σε αυτές τις βαρβαρότητες είναι να προωθήσουμε την ένωση των καταπατημένων λαών από την Τουρκία που συνεχίζει να υποστηρίζει την τρομοκρατική οργάνωση Daesh και να θεωρεί ότι οι Κούρδοι δεν έχουν καν δικαίωμα ύπαρξης. Έχοντας αυτά τα δεδομένα στο μυαλό μας, η προστασία των Αυτόχθονων Λαών που έχουν υποστεί γενοκτονία δεν είναι μόνο σημαντική αλλά ουσιαστική, όχι μόνο για τους λαούς αλλά για τα ίδια τα Δικαιώματα της Ανθρωπότητας.
Οι πράξεις γενοκτονίας
Του Ν. Λυγερού
Του Ν. Λυγερού
Οι πράξεις γενοκτονίας δεν περιορίζονται στις γενοκτονίες διότι όταν είναι μεμονωμένες έχουν το ίδιο αποτέλεσμα. Στην Ελλάδα γενικότερα και ειδικά στην Κρήτη, απίστευτες ωμότητες έχουν διαπραχθεί από τα κομάντο της βαρβαρότητας που είχαν το πνεύμα των SS. Δεν είναι δυνατόν να ξεχάσουμε αυτά τα γεγονότα και να τα ισοπεδώνουμε μόνο και μόνο για να ζήσουμε ήσυχοι. Δεν είναι ανάγκη επίσης να μιλούμε ενάντια ενός κράτους, το οποίο δεν έχει ποτέ ενοχληθεί επίσημα από την ελληνική πολιτεία για τα εγκλήματα που έχουν διαπράξει οι προκάτοχοί του. Διότι και αυτό είναι πολιτικάντικο και απλώς πλαίσιο εσωτερικής προπαγάνδας. Η ουσία είναι μία και την έδειξε και ο ίδιος ο Νίκος Καζαντζάκης με τις ωμότητες των Ναζί που ανέδειξε στην έκθεσή του. Το θέμα είναι αν αξιοποιήθηκε αυτό το δεδομένο από την ελληνική πολιτική. Το θέμα είναι γιατί μερικά χωριά που κυριολεκτικά αφανίστηκαν με τον πιο ωμό τρόπο δεν έχουν αναστηλωθεί με τέτοιο τρόπο που να αποτελούν αποδείξεις για τον μέλλον των βαρβαροτήτων που έχουν υποστεί. Δεν είναι μόνο ένα, είναι αρκετά για τα οποία πρέπει να παραχθεί ένα έργο μνήμης. Διότι είναι καθήκον μας και όχι μόνο χρέος. Είναι τεράστια η ευθύνη μας αν αφήσουμε την κοινωνία να τους ξεχάσει, διότι η Ανθρωπότητα δεν ξεχνά και συνεχίζει το έργο της καταδίκης. Έτσι ο καθένας μας είναι υπεύθυνος για τη συνέχεια της μνήμης μέσω των πράξεων του. Δεν πρέπει λοιπόν να ξεχνάμε την πράξη γενοκτονίας αν θέλουμε να θυμόμαστε, να λέμε ότι ανήκουμε στην Ανθρωπότητα και να παλεύουμε ενάντια στη βαρβαρότητα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου