Από το πολιτικό κόστος στην ελληνική ΑΟΖ

Το στρατηγικό βλέμμα
Του Ν. Λυγερού

Το στρατηγικό βλέμμα είναι θεμελιακό για τη νοητική στρατηγική διότι ξέρει τη διαφορά μεταξύ των ρημάτων κοιτάζω και βλέπω. Αυτό το βλέμμα δεν εξετάζει μόνο το αντικείμενο της μελέτης αλλά και τον τρόπο μελέτης μέσω ενός εξωτερικού βλέμματος που σε άλλες παραδόσεις θα ονομαζόταν το τρίτο μάτι. Το στρατηγικό βλέμμα πρώτα ανιχνεύει την κατάσταση, δηλαδή αναγνωρίζει και ύστερα μόνο κάνει την ανάγνωση του θέματος. Με αυτόν τον τρόπο προετοιμάζει τη δράση με την ανάδραση που δεν προκύπτει μόνο στο τέλος της διαδικασίας. Έτσι έχουμε την αξιοποίηση της απραξίας για να παρθεί μια ορθολογική απόφαση που θα οδηγήσει στην πράξη, η οποία θα αλλάξει τα δεδομένα. Με αυτήν την έννοια το στρατηγικό βλέμμα είναι ανατρεπτικό αφού αμφισβητεί ακόμα και μια δομημένη ιεραρχία που δεν έχει το βίωμα της ομαδικότητας. Είναι λοιπόν απαραίτητο να δούμε την ουσία του θέματος κι όχι να σπαταλούμε τον Χρόνο μας. Όμως μερικοί δεν έχουν καμία σχέση με αυτές τις προσεγγίσεις και κατά συνέπεια δεν καταλαβαίνουν ότι η στρατηγική δεν είναι περιορισμένη στο ορατό. Λειτουργεί στο αόρατο και ειδικά στο νοητικό αφού μπορεί να διαμορφώσει καταστάσεις που άλλοι θεωρούν ότι θα παραμείνουν αδιάλλακτες ενώ η ιστορία δείχνει ότι γίνεται κι ότι προκύπτει εξέλιξη.

Η προετοιμασία για το μέλλον
Του Ν. Λυγερού

Σιγά σιγά όλοι βλέπουν ότι το θέμα της ελπίδας στον πολιτικό κόσμο δεν έχει κανένα μέλλον κι ότι και να γίνεται, όποια και να είναι η παρουσίαση των δεδομένων, κανείς δεν μπορεί να μας πείσει πια ότι αυτή η εξουσία μπορεί να παράγει κάτι για την Ελλάδα. Βέβαια οι πιο ειδικοί το περίμεναν αφού ήξεραν ότι μια καθυστερημένη ιδεολογία που έχει αποτύχει παντού στον κόσμο και μάλιστα με τον τρόπο τον πιο παταγώδη, ήταν εξ αρχής ανίκανη να αναλάβει οποιοδήποτε καθήκον που να έχει κάποιο αντίκτυπο λόγο εμβέλειας. Έτσι η πιο σοβαρή στάση είναι αυτή της αντίστασης σε πρώτο επίπεδο και η προετοιμασία για τη συνέχεια σε δεύτερο επίπεδο. Σε αυτό το πλαίσιο η αξιοποίηση της ελληνικής ΑΟΖ επί του πρακτέου θα κάνει όλη τη διαφορά. Κι αν ακόμα δεν βλέπουμε πολιτικούς να προχωρούν έμπρακτα είναι σίγουρα λόγω έλλειψης γνώσεων αλλά βέβαια και εμβέλειας. Όμως επειδή η ΑΟΖ είναι το μέλλον της Ελλάδας πρέπει να πάψουμε να περιμένουμε και να δούμε δυναμικά τις σχέσεις μας με την Κύπρο και την Αίγυπτο, με την Κύπρο και το Ισραήλ, με τη Λιβύη και την Ιταλία. Έτσι δίχως να σπαταλάμε χρόνο σε άσκοπες κινήσεις που δεν έχουν προοπτικές μπορούμε να προχωρήσουμε γρήγορα και δυναμικά παίρνοντας το παράδειγμα της Κύπρου και αναβαθμίζοντας το στο επίπεδο της εμβέλειας της ελληνικής ΑΟΖ.

Το ιερό των Μετέωρων
Του Ν. Λυγερού

Είναι μερικοί αγαθοί που πιστεύουν ότι είναι οι μοναχοί και οι μοναχές που ορίζουν την ιερότητα ενός χώρου. Αυτό μπορεί να γίνει στις αρχές, αλλά όχι σε περιπτώσεις όταν υπάρχει μια διαχρονικότητα που ξεπερνά τη χιλιετία. Ο σεβασμός προς τη συνέχεια είναι ήδη ένας αγώνας. Έτσι για τα Μετέωρα, δεν υπάρχει μια αντιπαλότητα μεταξύ λαϊκών και μη αλλά ένας διπλός σεβασμός ως προς την έννοια του ιερού. Μάλιστα είναι αυτή η έννοια ακριβώς που επηρέασε θετικότατα την ΟΥΝΕΣΚΟ για να πάρει την απόφαση περί μνημείου παγκόσμιας κληρονομιάς. Δυστυχώς πολλοί παράγοντες δεν κατανόησαν πραγματικά την εμβέλεια αυτής της απόφασης. Οι μεν θεωρούν ότι δεν πρόκειται να αλλάξει την παράδοση και οι δε εκτιμούν ότι αποτελεί άλλον ένα περιορισμό. Κανείς από τους δύο δεν μπορεί να δει το έργο της Ανθρωπότητας που λειτουργεί συμπληρωματικά, δεν βλέπουν τον πολιτισμό που σέβεται το ιερό των Μετέωρων. Έτσι αν εξετάσουμε πιο αντικειμενικά την τοπική αντιπαλότητα θα δούμε ότι ενταγμένη σε μια μεγαλύτερη σκακιέρα δεν αντιλαμβάνεται ποιο είναι το διακύβευμα. Διότι τα Μετέωρα δεν ανήκουν σε κάποια ομάδα όποια και να είναι αυτή αλλά στην ίδια την Ανθρωπότητα που παλεύει ενάντια στη βαρβαρότητα των συστημάτων.

Από το πολιτικό κόστος στην ελληνική ΑΟΖ
Του Ν. Λυγερού

Τώρα πια υπάρχει ακόμα και πολιτικό κόστος το να μην ανακηρύξουμε την ΑΟΖ. Έτσι παρόλο που θα έπρεπε να είχαμε κάνει την ανακήρυξη της ελληνικής ΑΟΖ εδώ και χρόνια, βλέπουμε επιτέλους τους αρμόδιους να αναγκάζονται να πουν ότι προετοιμάζονται. Διότι όλα όσα έχουν γίνει με τα θαλάσσια οικόπεδα αλλά και με τα συμβόλαια με τις ξένες πετρελαϊκές εταιρείες, απαιτούν να είναι ξεκάθαρο το νομικό πλαίσιο και μια από αυτές τις κυρίαρχες απαιτήσεις είναι η ίδια η ελληνική ΑΟΖ. Έτσι είναι ενδιαφέρον που μερικοί πολιτικοί καταλαβαίνουν πια την αξία και τη σημασία της, ενώ ήξεραν ότι η Κύπρος ανακήρυξε την ΑΟΖ της το 2004 με τον Τάσσο Παπαδόπουλο. Αυτό σημαίνει πρακτικά ότι οι επαφές με την Κύπρο, την Αίγυπτο και το Ισραήλ έχουν ωριμάσει πλέον. Επίσης το γεγονός ότι μεγάλες πετρελαϊκές εταιρείες, όπως η Exxon Mobil και η Total θέλουν να επενδύσουν στην ελληνική ΑΟΖ, αποτελεί μια προστιθέμενη αξία για αυτήν αφού η εμβέλειά της και το στρατηγικό της βάθος σε επίπεδο ενέργειας αναγνωρίζονται και από ξένους φορείς και παράγοντες. Το μόνο που λείπει είναι να το καταλάβουν και οι πολιτικοί της Ελλάδας που όλο λένε ότι πιέζονται για να πάρουν αποφάσεις αλλά τώρα το χαιρόμαστε αν υλοποιήσουν το πρέπον για την πατρίδα μας.

                                                                Οι προοπτικές της ΑΟΖ
                                                                        Του Ν. Λυγερού

Αν περιμέναμε από το Υπουργείο Παιδείας να εξηγήσει στο πλαίσιο της εκπαίδευσης πόσο σημαντικό είναι για τους μαθητές και τους φοιτητές να μάθουν γνώσεις από τομείς που σχετίζονται άμεσα με αυτή, τότε δεν θα είχαμε καμιά παρουσίαση. Επειδή γνωρίζουμε λόγω Κύπρου πόσο δραστήριο ήταν το Υπουργείο Ενέργειας, θεωρούμε ότι και οι θεσμικοί φορείς πρέπει να απευθυνθούν στο ανάλογο για να συντονιστούν όλες οι κινήσεις μας σε εθνικό επίπεδο. Είναι κρίμα να μην ξέρουν από τώρα οι μαθητές και οι φοιτητές σε ποιο κλάδο θα έχουμε μια ισχυρή ανάπτυξη και θεαματική ανάκαμψη για να επιλέξουν στρατηγικά τις σπουδές τους. Διότι ενώ το μέλλον της Ελλάδας έχει αρχίσει, οι περισσότεροι ζουν στη μιζέρια ενός πολιτικού παρελθόντος που δεν έχει καταφέρει ακόμα να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα της ενέργειας. Συνεπώς είναι επείγον να γίνουν επαφές ακόμα και με αυτόν τον διαφορετικό στόχο επίλυσης των προβλημάτων αν θέλουμε να είμαστε έτοιμοι έγκαιρα για να συμμετέχουμε σε αυτή την αλλαγή κύκλου όχι μόνο για τα ελληνικά δεδομένα αλλά για όλη την Ανατολική Μεσόγειο πάντα σε συνδυασμό με τα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Διότι είναι ο μόνος τρόπος να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες μας ως χώρα του Ελληνισμού.