Tου Ν. Λυγερού
Ο υβριδικός πόλεμος έχει μεγαλύτερη εμβέλεια από τον πόλεμο παρόλο που αυτός είναι ήδη χαμαιλεοντικός διότι δεν περιορίζεται από το πλαίσιο του πολέμου και δρα πάνω στις κοινωνίες και σε περίοδο ειρήνης. Εντάσσεται μέσα στον ψυχολογικό πόλεμο αλλά έχει κι ένα καθαρό πολεμικό στοιχείο. Έτσι με αυτόν τον τρόπο μπορεί να διεισδύσει πιο βαθιά μέσα στις κοινωνίες που λόγω άγνοιας και έλλειψης μνήμης δεν είναι προετοιμασμένες να υποστούν τέτοιου τύπου επιθέσεων ειδικά σε περίοδο ειρήνης. Όμως οι αναλύσεις των γεωπολιτικών δεδομένων και των στρατηγικών παιγνίων δείχνουν ότι ο υβριδικός πόλεμος υπάρχει και στην ευρωπαϊκή Ήπειρο, πράγμα που σημαίνει ότι είναι μια μορφή πολέμου η οποία είναι αποτελεσματική ακόμα και σε δημοκρατικές χώρες. Η μάλλον για να το θέσουμε πιο απλά, αποτελεί μια μορφή που λειτουργεί και σε αυτό το πεδίο δράσης. Έχοντας αυτά τα δεδομένα υπόψη μας βλέπουμε ότι το παράδειγμα της Ουκρανίας δεν είναι μοναδικό διότι αυτή η ύπουλη δράση υπάρχει στη Λευκορωσία, στην Πολωνία, στην Ουγγαρία, στη Σλοβακία. Αυτό σημαίνει ότι ο υβριδικός πόλεμος χτυπά και χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης ως προετοιμασία γεγονότων που ακολούθησαν την ιστορία της Ισπανίας μετά το 1936.
Πλαστός μύθος και προπαγάνδα
Tου Ν. Λυγερού
Tου Ν. Λυγερού
Μια αποτελεσματική προπαγάνδα του μέλλοντος πάντα βασίζεται σε μια διαστρεβλωμένη προσέγγιση της ιστορίας του παρελθόντος. Έτσι για να θεμελιωθεί χρειάζεται τουλάχιστον έναν πλαστό μύθο για ν’ αρχίσει τη διασπορά παραπληροφορίας. Ένα κλασικό παράδειγμα πλέον είναι η επανεξέταση της ιστορίας μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης για να υποστηριχθούν νέες θέσεις της Ρωσίας και να δικαιολογηθούν παρεμβάσεις υβριδικού πολέμου είναι η ιδέα ότι η Ρωσία, η Ουκρανία και η Λευκορωσία αποτελούν έναν ίδιο λαό και όχι απλώς μια τριάδα όπου η Ρωσία έχει βέβαια το πάνω χέρι. Πρακτικά αυτό σημαίνει μία μορφή ενεργοποίησης του πανσλαβισμού που σβήνει βέβαια τα εθνικά σύνορα αφού μιλούμε για ίδιο τεχνητό έθνος. Με αυτόν τον τρόπο η Ρωσία προσπαθεί να κρατήσει υπό το ζυγό της κι όχι μόνο υπό την αιγίδα της δύο άλλες χώρες για να μην υπάρξει προσέγγιση από τα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Με αυτή την έννοια εξηγούσαν και τους αγωγούς φυσικού αερίου αδελφοσύνης. Όμως η τελευταία όχι μόνο προσπαθεί να επιβληθεί με μεγάλο κόστος αλλά θέλει να δείξει ότι η πηγή στην τελική είναι βέβαια πάντα η Ρωσία. Όμως αυτός ο πλαστός μύθος δεν ανήκει βέβαια στην ιστορία της Ανθρωπότητας. Γι’ αυτό οι γνώσεις μάς προστατεύουν από την προπαγάνδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου