Οι δυνατότητες της Ελλάδας για το Σκοπιανό
Του Ν. Λυγερού
Η Ενδιάμεση Συμφωνία παρόλο που δεν είναι γνωστό, δίνει τη δυνατότητα στην Ελλάδα να κάνει παρεμβάσεις κάθε φορά που τα Σκόπια θα θέλουν να ενταχθούν σε κάποιο διεθνή οργανισμό όπου θα μπορούσαν να αλλάξουν το όνομά τους από το επίσημο FYROM που έχει αναγνωρισθεί από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών το 1993 και το Συμβούλιο της Ευρώπης το 1995. Αυτή η ισχυρή ασφαλιστική δικλείδα θα μπορούσε να αφοπλιστεί με μια νέα συμφωνία και αυτό είναι ένας πραγματικός κίνδυνος αν η νέα ονομασία εμπεριέχει τον όρο Μακεδονία.
Άρα το εύλογο ερώτημα είναι γιατί να βιαστούμε να κάνουμε μια τέτοια συμφωνία; Εκτός βέβαια αν από μόνοι μας, θέλουμε να εγκλωβίσουμε την Ελλάδα σε μια διπλωματική παγίδα. Όλο αυτό το πλαίσιο δεν έχει καμία άμεση σχέση με το δικαίωμα αρνησικυρίας που διαθέτουμε στα πλαίσια του ΝΑΤΟ. Διότι αυτό είναι πάντα εφικτό ανεξαρτήτως από το θέμα της ονομασίας αφού κάθε κράτος – μέλος του ΝΑΤΟ το έχει. Δεν πρέπει λοιπόν να μπερδεύουμε τα δυο θέματα. Τα Σκόπια ξέρουν πολύ καλά ότι δεν πρόκειται να μπουν στο ΝΑΤΟ αν η Ελλάδα δεν το θέλει. Και ακόμα κι όταν έκαναν αγωγή στο Διεθνές Δικαστήριο όπου δεν πέτυχαν τίποτα το ουσιαστικό, δεν είχαν ζητήσει να ακυρωθεί η νατοϊκή απόφαση λόγω βέτο της Ελλάδας. Έτσι αν εξετάσουμε ορθολογικά το όλο θέμα, ξέρουμε ότι δεν υπάρχει λόγος να οπισθοχωρούμε σε κάποιο σημείο.
Κυβερνητικές επιλογές στα Σκόπια
Του Ν. Λυγερού
Στα Σκόπια ξέρουν ότι οι παλιές ακραίες δηλώσεις και όλες οι Kitch κατασκευές δεν βοήθησαν σε τίποτα, όσον αφορά στην ένταξή τους τόσο στην Ευρωπαϊκή Ένωση όσο και στο NATO. Επίσης αυτές οι δηλώσεις ποτέ δεν ακολουθήθηκαν από τις μειονότητες και ειδικά την αλβανική διότι δεν θεωρούν ότι είναι η ταυτότητά τους. Έτσι οι κυβερνητικές επιλογές είναι λιγότερες από ό,τι πιστεύουν στην Ελλάδα. Τα Σκόπια δεν έχουν μεγάλα περιθώρια, διότι ταυτόχρονα οι πολιτικοί λένε στον σκοπιανό λαό ότι ο κυρίαρχος στόχος τους είναι να εναχθούν στο ΝΑΤΟ και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ενώ δεν έχει γίνει τίποτα και δεν έχουν ανοίξει ούτε ένα κεφάλαιο από τα 35 που προβλέπει και η ενταξιακή πορεία στην Ε.Ε. Έτσι υπάρχει ένα πρώτο σενάριο να γίνει η ένταξη με την επίσημη ονομασία FYROM όπως έγινε το 1993 στον Οργανισμό των Ηνωμένων Εθνών και το 1995 στο Συμβούλιο της Ευρώπης. Δεύτερο σενάριο είναι να απελευθερωθούν τα Σκόπια από οποιαδήποτε ελληνική πίεση κάνοντας μια νέα συμφωνία που θα έρθει να καλύψει την ενδιάμεση αλλά μπορεί να γίνει μόνο και μόνο αν η Ελλάδα παραδώσει τα πάντα και τώρα με τα δύο ιστορικά Συλλαλητήρια της Θεσσαλονίκης και της Αθήνας υπάρχει κίνδυνος μεγάλου πολιτικού κόστους. Τρίτο σενάριο είναι για τα Σκόπια να βρουν μια ονομασία που σέβεται την ιστορία αλλά και τις μειονότητες που έχουν για να μην υποστούν αυτό που έζησε η Σερβία με την αποχώρηση του Μαυροβουνίου και την εμπόλεμη κατάσταση του Κοσσυφοπεδίου. Τώρα οι αρχικές προτιμήσεις άλλαξαν, διότι ο Σκοπιανός λαός περιμένει και ο Ελληνικός λαός αντιστέκεται.
Και τα λάθη έχουν όρια
Του Ν. Λυγερού
Είναι σίγουρο ότι οι αρχικές εκτιμήσεις της κυβέρνησης ήταν διαφορετικές, διότι θεώρησε πρώτον ότι ο λαός δεν πρόκειται να ασχοληθεί πια με τέτοια εθνικά θέματα και δεύτερον ότι υπάρχει μια ιδεολογική σύμπλευση. Και οι δύο εκτιμήσεις αποδείχθηκαν ότι ήταν λανθασμένες. Τα ιστορικά Συλλαλητήρια της Θεσσαλονίκης και της Αθήνας απέδειξαν ότι ο ελληνικός λαός δεν έκανε πίσω. Και τα πολιτικά προβλήματα τόσο των Σκοπίων όσο και τα εσωτερικά της κυβέρνησης με τη συμμαχία της είναι προβληματικά από τώρα και με επεκτάσεις για το μέλλον. Ήδη ένα μεγάλο μερίδιο των πολιτικών από διάφορα κόμματα έχει έρθει πιο κοντά στις θέσεις του ελληνικού λαού. Υπάρχει βέβαια και μια μειοψηφία που επιμένει διότι έχει εκτεθεί με αυτήν την προσέγγιση και θεωρεί ότι πρέπει να ξεπεράσει το λαϊκό εμπόδιο για να καταλήξει. Η κυβέρνηση όμως έχει αρχίσει να βλέπει ένα πολιτικό κόστος και θεωρεί πια ότι δεν υπάρχει πραγματικός λόγος να θυσιαστεί για ένα θέμα που δεν ήταν της επικαιρότητας. Επίσης ξέρει ότι δεν δέχεται πιέσεις ούτε από το ΝΑΤΟ ούτε από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Άλλωστε λόγω ιδεολογίας θα τις είχε κατηγορήσει και καταδικάσει και όχι να τις αξιοποιήσει ως ιδεολογίες. Έτσι και λόγω των εκλογών που είναι για τον επόμενο χρόνο κανονικά αν δεν γίνει κάποιο κυβερνητικό λάθος, δεν υπάρχει σοβαρός λόγος να συνεχιστεί αυτό το λάθος. Έτσι θα δούμε στελέχη που θα θυσιαστούν για να ειπωθεί ότι τελικά η κυβέρνηση είναι με τον ελληνικό λαό.
Του Ν. Λυγερού
Η Ενδιάμεση Συμφωνία παρόλο που δεν είναι γνωστό, δίνει τη δυνατότητα στην Ελλάδα να κάνει παρεμβάσεις κάθε φορά που τα Σκόπια θα θέλουν να ενταχθούν σε κάποιο διεθνή οργανισμό όπου θα μπορούσαν να αλλάξουν το όνομά τους από το επίσημο FYROM που έχει αναγνωρισθεί από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών το 1993 και το Συμβούλιο της Ευρώπης το 1995. Αυτή η ισχυρή ασφαλιστική δικλείδα θα μπορούσε να αφοπλιστεί με μια νέα συμφωνία και αυτό είναι ένας πραγματικός κίνδυνος αν η νέα ονομασία εμπεριέχει τον όρο Μακεδονία.
Άρα το εύλογο ερώτημα είναι γιατί να βιαστούμε να κάνουμε μια τέτοια συμφωνία; Εκτός βέβαια αν από μόνοι μας, θέλουμε να εγκλωβίσουμε την Ελλάδα σε μια διπλωματική παγίδα. Όλο αυτό το πλαίσιο δεν έχει καμία άμεση σχέση με το δικαίωμα αρνησικυρίας που διαθέτουμε στα πλαίσια του ΝΑΤΟ. Διότι αυτό είναι πάντα εφικτό ανεξαρτήτως από το θέμα της ονομασίας αφού κάθε κράτος – μέλος του ΝΑΤΟ το έχει. Δεν πρέπει λοιπόν να μπερδεύουμε τα δυο θέματα. Τα Σκόπια ξέρουν πολύ καλά ότι δεν πρόκειται να μπουν στο ΝΑΤΟ αν η Ελλάδα δεν το θέλει. Και ακόμα κι όταν έκαναν αγωγή στο Διεθνές Δικαστήριο όπου δεν πέτυχαν τίποτα το ουσιαστικό, δεν είχαν ζητήσει να ακυρωθεί η νατοϊκή απόφαση λόγω βέτο της Ελλάδας. Έτσι αν εξετάσουμε ορθολογικά το όλο θέμα, ξέρουμε ότι δεν υπάρχει λόγος να οπισθοχωρούμε σε κάποιο σημείο.
Κυβερνητικές επιλογές στα Σκόπια
Του Ν. Λυγερού
Στα Σκόπια ξέρουν ότι οι παλιές ακραίες δηλώσεις και όλες οι Kitch κατασκευές δεν βοήθησαν σε τίποτα, όσον αφορά στην ένταξή τους τόσο στην Ευρωπαϊκή Ένωση όσο και στο NATO. Επίσης αυτές οι δηλώσεις ποτέ δεν ακολουθήθηκαν από τις μειονότητες και ειδικά την αλβανική διότι δεν θεωρούν ότι είναι η ταυτότητά τους. Έτσι οι κυβερνητικές επιλογές είναι λιγότερες από ό,τι πιστεύουν στην Ελλάδα. Τα Σκόπια δεν έχουν μεγάλα περιθώρια, διότι ταυτόχρονα οι πολιτικοί λένε στον σκοπιανό λαό ότι ο κυρίαρχος στόχος τους είναι να εναχθούν στο ΝΑΤΟ και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ενώ δεν έχει γίνει τίποτα και δεν έχουν ανοίξει ούτε ένα κεφάλαιο από τα 35 που προβλέπει και η ενταξιακή πορεία στην Ε.Ε. Έτσι υπάρχει ένα πρώτο σενάριο να γίνει η ένταξη με την επίσημη ονομασία FYROM όπως έγινε το 1993 στον Οργανισμό των Ηνωμένων Εθνών και το 1995 στο Συμβούλιο της Ευρώπης. Δεύτερο σενάριο είναι να απελευθερωθούν τα Σκόπια από οποιαδήποτε ελληνική πίεση κάνοντας μια νέα συμφωνία που θα έρθει να καλύψει την ενδιάμεση αλλά μπορεί να γίνει μόνο και μόνο αν η Ελλάδα παραδώσει τα πάντα και τώρα με τα δύο ιστορικά Συλλαλητήρια της Θεσσαλονίκης και της Αθήνας υπάρχει κίνδυνος μεγάλου πολιτικού κόστους. Τρίτο σενάριο είναι για τα Σκόπια να βρουν μια ονομασία που σέβεται την ιστορία αλλά και τις μειονότητες που έχουν για να μην υποστούν αυτό που έζησε η Σερβία με την αποχώρηση του Μαυροβουνίου και την εμπόλεμη κατάσταση του Κοσσυφοπεδίου. Τώρα οι αρχικές προτιμήσεις άλλαξαν, διότι ο Σκοπιανός λαός περιμένει και ο Ελληνικός λαός αντιστέκεται.
Και τα λάθη έχουν όρια
Του Ν. Λυγερού
Είναι σίγουρο ότι οι αρχικές εκτιμήσεις της κυβέρνησης ήταν διαφορετικές, διότι θεώρησε πρώτον ότι ο λαός δεν πρόκειται να ασχοληθεί πια με τέτοια εθνικά θέματα και δεύτερον ότι υπάρχει μια ιδεολογική σύμπλευση. Και οι δύο εκτιμήσεις αποδείχθηκαν ότι ήταν λανθασμένες. Τα ιστορικά Συλλαλητήρια της Θεσσαλονίκης και της Αθήνας απέδειξαν ότι ο ελληνικός λαός δεν έκανε πίσω. Και τα πολιτικά προβλήματα τόσο των Σκοπίων όσο και τα εσωτερικά της κυβέρνησης με τη συμμαχία της είναι προβληματικά από τώρα και με επεκτάσεις για το μέλλον. Ήδη ένα μεγάλο μερίδιο των πολιτικών από διάφορα κόμματα έχει έρθει πιο κοντά στις θέσεις του ελληνικού λαού. Υπάρχει βέβαια και μια μειοψηφία που επιμένει διότι έχει εκτεθεί με αυτήν την προσέγγιση και θεωρεί ότι πρέπει να ξεπεράσει το λαϊκό εμπόδιο για να καταλήξει. Η κυβέρνηση όμως έχει αρχίσει να βλέπει ένα πολιτικό κόστος και θεωρεί πια ότι δεν υπάρχει πραγματικός λόγος να θυσιαστεί για ένα θέμα που δεν ήταν της επικαιρότητας. Επίσης ξέρει ότι δεν δέχεται πιέσεις ούτε από το ΝΑΤΟ ούτε από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Άλλωστε λόγω ιδεολογίας θα τις είχε κατηγορήσει και καταδικάσει και όχι να τις αξιοποιήσει ως ιδεολογίες. Έτσι και λόγω των εκλογών που είναι για τον επόμενο χρόνο κανονικά αν δεν γίνει κάποιο κυβερνητικό λάθος, δεν υπάρχει σοβαρός λόγος να συνεχιστεί αυτό το λάθος. Έτσι θα δούμε στελέχη που θα θυσιαστούν για να ειπωθεί ότι τελικά η κυβέρνηση είναι με τον ελληνικό λαό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου