Του Ν. Λυγερού
Όλο το παιχνίδι μεταξύ της Ρωσίας και της Τουρκίας δεν γίνεται κατανοητό αν εξετάζουμε μόνο τα δεδομένα του παρόντος και το θέμα του πυρηνικού σταθμού. Είναι σαν να κοιτάζουμε μόνο μια παρτίδα που ανήκει σ’ ένα αγώνα. Η Ρωσία με τον πόλεμο του 1877-1878 λόγω πανσλαβισμού και συμμαχίες με τη Ρουμανία, τη Σερβία και το Μαυροβούνιο έθεσε τα όρια της Τουρκίας στην Ευρώπη. Μόνο που η τροποποίηση της Συνθήκης Αγίου Στεφάνου μέσω της Συνθήκης Βερολίνου, δεν είχε τα αποτελέσματα που επεδίωκε η Ρωσία. Η αντιπαράθεση μεταξύ των δύο χωρών είναι βέβαια ακόμα πιο βαθιά και μόνο όσοι δεν ξέρουν το ιστορικό υπόβαθρο, δεν τη βλέπουν. Μια μελέτη θα έδειχνε ότι τα ρώσικα τεχνάσματα και ο τουρκικός ραγιαδισμός είναι συμβατοί μόνο και μόνο επιφανειακά και πάνω σε αυτά παίζουν και οι δύο Πρόεδροι. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι ακολουθούν οι λαοί. Έχουμε δει ανάλογες προσεγγίσεις και στη Συνθήκη Καρς το 1921 λόγω ιδεολογίας που έγινε εις βάρος των Αρμενίων. Και εδώ υπάρχει στημένο παιχνίδι, μόνο που οι παίκτες δεν είναι αυτοί που παίζουν αλλά οι λαοί.
Σοβιετική προσέγγιση της Ρωσίας
Του Ν. Λυγερού
Όσοι δεν βλέπουν ότι ο Πρόεδρος της Ρωσίας έχει μια σοβιετική προσέγγιση για τη χώρα του, κάνουν ένα τεράστιο στρατηγικό λάθος. Όσοι πιστεύουν ότι είναι προστάτης της χριστιανικής πίστης είναι όντως αφελείς. Διότι δεν εξετάζουν την ιστορία με έξυπνο τρόπο. Για πολλούς Ρώσους η κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης ήταν μια μεγάλη καταστροφή, διότι πολύ απλά δεν ήξεραν πια τι ήταν η Ρωσία χωρίς κομμουνισμό. Άρα η αρχή ης ιστορίας τους είχε ως κοινό σημείο το επίσημο και το ιδεολογικό τέλος της ιστορίας. Γι’ αυτόν τον λόγο ακολουθούν τόσο εύκολα τον Πρόεδρο τους παρόλο που δεν είναι δημοκρατικός, άλλωστε τι σημαίνει η λέξη δημοκρατία όταν έχεις ζήσει μόνο στην Ένωση Σοβιετικής Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών; Τι σημαίνει απεγκλωβισμός όταν έχεις το σύνδρομο της Στοκχόλμης σε σχέση με τη Ρωσία, αφού ήταν μια από τις 14 σκλαβωμένες χώρες; Μόνο οι βαλτικές χώρες κατάφεραν την απελευθέρωση τους, ενώ η Ουκρανία ακόμα το παλεύει. Έτσι η σοβιετική προσέγγιση παραμένει ζωντανή, επειδή επί της ουσίας, η Ρωσία δεν έχει βρει ακόμα τον εαυτό της. Και την ώρα της αναζήτησης, η νοσταλγία του παλιού συστήματος ανακουφίζει τις παλαιότερες γενιές. Γι’ αυτόν τον λόγο η Ρωσία δεν είναι ακόμα ούτε σταθερή ούτε αξιόπιστη. Δεν ξέρει ακόμα τι σημαίνει ο συνδυασμός της δημοκρατίας με την ελευθερία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου