Του Ν. Λυγερού
Πολλοί θεωρούν ότι υπάρχουν ριζικές διαφορές μεταξύ ΚΚΕ και Σύριζα, αλλά απλώς εξετάζουν τα δεδομένα ξεχνώντας το παρελθόν και τις άμεσες σχέσεις μεταξύ αυτών των πολιτικών οντοτήτων και γι’ αυτόν τον λόγο ξαφνιάστηκαν με τη Συμφωνία που προσπαθούν να περάσουν. Λόγω επιρροής της κομμουνιστικής λήθης περί ιστορίας, δημιουργούνται κάθε φορά νέες διακλαδώσεις που προσπαθούν να σβήσουν τα κοινά σημεία. Το ΚΚΕ που ιδρύθηκε ως ΣΕΚΕ το 1918 είναι μαρξιστικό λενινιστικό κόμμα. Δεν μπόρεσε να περάσει στο στάδιο του ευρωκομμουνισμού και δεν ξεπέρασε την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού. Μετονομάστηκε ΚΚΕ το 1924 και ήδη από τότε υπήρχαν προβλήματα με την Μακεδονία. Το 1927 έχει τρεις ομάδες: οι σταλινικοί, οι τροτσκιστές, οι κεντριστές. Το 1941 δημιουργεί το ΕΑΜ που θα ιδρύσει τον ΕΛΑΣ και την ΕΠΟΝ. Το 1968 έρχεται η διάσπαση. Έχουμε πια ΚΚΕ εξωτερικού και ΚΚΕ εσωτερικού. Το 1974 λειτουργούν μαζί μέσω του ΕΔΑ ως Ενωμένη Αριστερά. Το κεντρικό τους σύνθημα ήταν η Αλλαγή. Το 1989 συγκροτήθηκε ο Συνασπισμός της Αριστεράς και της Προόδου. Το 1991 έγινε νέο κόμμα που κράτησε το όνομα του έως το 2003. Το 2004 συμμετέχει στον Συνασπισμό Ριζοσπαστικής Αριστεράς. Ο ΣΥΝ αυτοδιαλύθηκε το 2013 αφού το 2012 ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε ενιαίο κόμμα. Αν έχουμε όλα αυτά τα δεδομένα, είναι δύσκολο να θεωρούμε ότι δεν έχουν καμιά σχέση κι ότι δεν έχουν μια ιδεολογική προσέγγιση του Σκοπιανού.
Ενάντια στο μίσος της ιστορίας
Του Ν. Λυγερού
Όταν υπάρχουν για δεκαετίες κόμματα που μιλούσαν για ανεξάρτητη Μακεδονία και Θράκη, εις βάρος της Ελλάδας, πώς θέλουμε να κάνουμε αντικειμενικές συγκρίσεις με το θέμα της διπλής ονομασίας; Όταν μια κυβέρνηση διαπραγματεύεται για το όνομα, ενώ θεωρεί ότι το μονολεκτικό θα ήταν το φυσιολογικό λόγω της ιδεολογικής παράδοσης, πώς θέλουμε να πετύχει μια καλύτερη συμφωνία; Αν δεν ξεχνάμε τα δεδομένα του παρελθόντος δεν ξαφνιαζόμαστε και μάλιστα προβλέπουμε τη συνέχεια. Και γι’ αυτό ήταν από την αρχή σημαντικός ο λόγος ύπαρξης των Συλλαλητηρίων του ελληνικού λαού, διότι αλλιώς δεν θα υπήρχε και η σύνθετη ονομασία. Έτσι βλέπουμε ότι οι διαπραγματεύσεις της εξουσίας δεν έγιναν με τα Σκόπια για να αποκτήσει ένα νέο όνομα η FYROM, αλλά με μας και ανάλογα με την αντίδραση μας και την ανάδραση μας διαμορφώθηκε μια νέα διατύπωση που μειώθηκε στο επίπεδο των ΥπΕξ δίχως την υπογραφή των Πρωθυπουργών. Γι’ αυτόν τον λόγο όταν εξετάζουμε τη Συμφωνία πρέπει να τη βάζουμε στο σωστό πλαίσιο, όχι μόνο για να καταλάβουμε αλλά και για να την αντιμετωπίσουμε στρατηγικά και ορθολογικά δίχως πια να πέσουμε στις παγίδες της προπαγάνδας και της ιδεολογίας που ξεχνούν το Ελληνικό Έθνος επειδή μισούν την ίδια την ιστορία μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου