Του Ν. Λυγερού
Η προστασία του ονόματος της Μακεδονίας δεν είναι θέμα τοπικισμού όπως προσπαθούν να μας πείσουν μερικά κομματόσκυλα αλλά ιστορικής αξιολογίας. Διότι αν ο Ελληνισμός δεν είναι ικανός να προστατέψει πολιτισμό και ιστορία, πώς μπορεί να λέει ότι αποτελεί ασπίδα για τους ανθρώπους ενάντια στη βαρβαρότητα; Παραδόξως η επίθεση που έχει υποστεί τώρα η Μακεδονία δεν είναι τόσο των Σκοπίων όσο εκ των έσω. Οι φανατικοί της παραχώρησης του ονόματος της Μακεδονίας, της μακεδονικής ιθαγένειας και της μακεδονικής γλώσσας, δεν έκαναν τόσο τις διαπραγματεύσεις με τα Σκόπια όσο ενάντια του Ελληνισμού. Με το πρόσχημα της ανάγκης εύρεσης μιας λύσης ακολούθησαν τις ιδεολογικές τους πεποιθήσεις για να προσβάλλουν την ιστορία του Ελληνισμού. Αυτοί οι εικονοκλάστες της Μακεδονίας και οι υπέρμαχοι των Σκοπίων λειτουργούν καθαρά κομματικά και εξετάζουν το όλο θέμα γεωγραφικά για να μην υπάρχει εμπλοκή με τον πολιτισμό. Προσπαθούν να περάσουν μια σταλινική ιδεολογία στην περιοχή των Βαλκανίων που ουσιαστικά αδιαφορεί για τα Έθνη. Έχουν το όραμα της αναβίωσης της σοβιετικής ένωσης μέσω μιας βαλκανικής ένωσης ενάντια στον Ελληνισμό. Διότι όχι μόνο δεν πιστεύουν σε αυτόν αλλά θέλουν να τον αφανίσουν πολιτικά. Γι αυτό τον λόγο η Μακεδονία αποτελεί μια αξία για τον Ελληνισμό που πρέπει να προστατέψουμε για να μην καταρρεύσει εκ των έσω αυτή η υπερδομή που ζει εδώ και χιλιετίες. Είναι όμως και σύμβολο για τον Χριστιανισμό αφού η Μακεδονία σχετίζεται με τα πιο παλιά χριστιανικά κείμενα, τις Επιστολές του Αποστόλου Παύλου. Και αυτές ανήκουν στην αξιολογία.
Οι γενοκτονίες πριν τη Γενοκτονία
Του Ν. Λυγερού
Διαβάζοντας τα αρχεία του Lemkin γίνεται αμέσως αντιληπτό ότι τον απασχολούσαν πολλοί λαοί της Ανθρωπότητας και όχι μόνο ένας. Οι αναφορές σε γενοκτονίες πριν την επινόηση της λέξης και την αποδοχή της από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών, είναι ξεκάθαρες και πάμπολλες. Ανάμεσα σε αυτές βρίσκουμε τους Αρμένιους, τους Ασσύριους και τους Έλληνες στο ίδιο πλαίσιο αλλά και τους Βοήμιδες και τους Εβραίους μαζί. Οι αναλύσεις του αφορούν και το βαθύ παρελθόν για να θεμελιώσει την ορολογία με διαχρονικό τρόπο. Δεν αρκέστηκε σε ένα μοναδικό παράδειγμα για να εξηγήσει τη νομική έννοια της γενοκτονίας. Έτσι κάθε λαός που έχει υποστεί μία γενοκτονία πριν το 1948, μπορεί να χρησιμοποιήσει τις αναφορές των αρχείων του Lemkin για να αποδείξει ότι το παράδειγμα της γενοκτονίας του αποτέλεσε υπόβαθρο για την επινόηση της έννοιας. Έτσι οι γενοκτονίες πριν τη Γενοκτονία ως έννοια μπορούν να αξιοποιήσουν το έργο αυτού του Δίκαιου της Ανθρωπότητας, ειδικά όταν δέχονται κατηγορίες λόγω του χρονικού προσδιορισμού. Σε αυτό το πλαίσιο οι λαοί μπορούν να τον αναγνωρίσουν και ως Δίκαιο για αυτούς. Με αυτόν τον τρόπο, αντιστέκονται ακόμα πιο αποτελεσματικά στη βαρβαρότητα της λήθης. Επίσης είναι καλό να χρησιμοποιήσουν χρονικούς ισομορφισμούς για τις αναγνωρίσεις που δεν έχουν γίνει ακόμα. Έτσι οι Ασσύριοι είναι συνδεδεμένοι με τους Έλληνες (1994) και τους Αρμένιους (1996), ενώ οι Ρομά, Βοήμιδες όπως λέει ο Lemkin, συνδυάζονται με τους Εβραίους (Δίκη Νυρεμβέργης). Κατά συνέπεια διαθέτουν ένα παραπάνω εργαλείο για να αντιμετωπίσουν τους βάρβαρους που συνεχίζουν να αμφισβητούν την ύπαρξη της γενοκτονίας τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου